Wonderlijke openbaringen bij ouderlingen
Ds. C. Harinck | 64 reacties | 20-01-2017| 14:59
Vraag
Geachte dominee C. Harinck. Heel graag zou ik u een vraag willen stellen die me erg bezighoudt. Ik heb al verschillende keren huisbezoek gehad zonder dat er een gesprek mogelijk was op basis van de Bijbel. De ouderling vertelde dat hij onder een bepaalde preek ‘gearresteerd’ werd en dat hij in zijn ‘ongeluk’ liep. Dat het nood werd. Tot zover kan ik het volgen.
Omdat het gesprek overging op iets anders, vroeg ik hoe het bij hem ‘opgelost’ is. Met veel overtuiging sprak hij van een tekst die met grote kracht tot hem kwam. Het woord geloof kwam helemaal niet aan bod. Christus werd aangeduid als “de tweede Persoon.” Verder werd me verteld dat een preek die gelezen zou worden op het laatste nippertje moest worden aangepast. Hij kreeg in de nacht ‘woorden’. De volgende dag zei de Heere tegen hem dat hij dat en dat boek moest pakken en toen hij dat boek open deed was daar de preek over de tekst die hij ’s nachts gekregen had.
Een andere ouderling had het over een psalm die anders was dan op het bord. Hij wist van tevoren dat de psalm aangepast zou worden en welke psalm het zou worden. Ik zeg niets van deze mensen (ik zou niet durven). Maar toch: je blijft zelf zitten met de gedachte dat je ook moet wachten op een wonderlijke openbaring en in de tussentijd bid je erom. Is dat nu het ware geestelijke leven? Leven van gevoel tot gevoel? En alles gebeurt op een wonderlijke manier.
Als ik dan de Bijbel lees dan kom ik mensen tegen die op de Heere vertrouwen. Dat is niet een steunen op gevoelens die ze ooit beleefd hebben, maar een steunen op het Woord van God. Hoe moet ik de boodschap die ik op de huisbezoeken krijg op één lijn krijgen met de boodschap die ik in de Bijbel lees? Hoe moet ik met deze mensen praten? Hoe moet ik zalig worden? Ik krijg geen teksten, er gebeuren geen bijzondere wonderlijke gebeurtenissen in mijn leven? Heel graag zou ik uw antwoord ontvangen. Dit is een noodkreet.
Antwoord
Beste vraagsteller.
Uw vraag komt inderdaad over als een noodkreet. U weet het niet meer. U bent helaas niet de enige die in verwarring raakt.
Mijn eerste raad is: Houd je aan de Schrift. We lezen in Jes. 8:20: “Tot de wet en tot de getuigenis, zo zij niet spreken naar dit woord, het zal zijn, dat zij geen dageraad zullen hebben.”
Ten eerste kwamen ze toch om met u te spreken en zij spraken alleen over zichzelf. Dat is geen huisbezoek doen. En wat die twee broeders u te vertellen hadden op het huisbezoek vind ik ook vreemd. Het eerste deel kon u nog wel volgen en ik ook. Men gebruikt daar woorden als “gearresteerd” voor, maar goed dat kan ik nog wel verdragen. Men hult zich nu eenmaal graag in termen en bevindelijke uitdrukkingen. Maar wat dan verder volgt, is toch vreemd. Men maakt dan godsdienst. Hoe vreemder, hoe mooier het is. En het past allemaal in elkaar.
De Bijbel doet men open en het eerste woord dat men ziet is van God. Van alles wordt er bijgesleept om maar apart en bijzonder te klinken. Gebeurtenissen worden zo uitgelegd alsof God Zich daardoor heel bijzonder aan ons heeft getoond. Het rust allemaal op de eigen geest en dat is een verduisterde geest. En alles is er op gericht om zelf in het middelpunt te staan als een bijzonder persoon. Hoe droevig is het al in onze kerk gesteld als dit voor “je van het” van de bevindelijke godsdienst doorgaat. Het gewone, eenvoudige werk van de Heilige Geest kent men niet meer. En dat zijn dan ambtsdragers! Ergens moet de schuld liggen van zulke ontsporingen. Is men echt niet beter van de kansel onderwezen?
Ik wil u raden u te houden bij het ware en eenvoudige werk van de Heilige Geest. De Bijbel en ook onze belijdenis spreken dan over: “Waar geloof in Jezus Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, dorst naar de gerechtigheid” enz, DL 1-12. Een hartelijk leedwezen over de zonde, een schreeuw van droefheid naar God en hartelijk belijden van schuld en zonde, een roepen tot Jezus: “Zone Davids, ontferm u mijner!” en een verlangen om in Gods wegen te wandelen. Daar hadden de broeders over moeten spreken en moeten vragen of u daar kennis aan hebt. Die eenvoudige kenmerken van het leven van God in de ziel van een mens zijn meer waard dan al die zelfgemaakte godsdienst. Ik vrees dat men zich met al die zelfgemaakte godsdienst bedriegt voor de eeuwigheid. Jezus zal zeggen: “Ik heb u nooit gekend.” En dat betekent: “Ik heb nooit een relatie met u gehad; Ik heb nooit iets voor u betekent; ik heb u nooit als een verloren zondaar aan Mijn voeten gezien.”
In het oude Schotland was een vraag die men de grote vraag van de Catechismus noemde. Deze luidde: “Wat dunkt u van Christus is de test; Je kunt nooit recht zijn in de rest, tenzij dat u recht denkt van Hem.”
Daar gaat het om. Kennen we Christus? Schuilen we achter Zijn bloed. Zijn we ooit tot Hem gevlucht als een verdoemelijk zondaar, die redding en geborgenheid zoekt? O hoe droevig is het in kerk gesteld als deze dingen verdwijnen en er een zelfgemaakte godsdienst voor in de plaats komt.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Terzijde, ik verklaar mensen niet heilig. Ik heb alleen respect voor ouderlingen, omdat het mensen zijn die door God en de gemeente over ons gesteld zijn.
Dan durf ik daar niet hard van te zeggen dat ze vroom geleuter uitkramen en wat hier nog meer voorbij kwam.
en wat betreft ouderlingen die zouden zeker respect moeten afdwingen maar niet op deze manier, ik kende een ouderling die een zeer hoog aanzien had binnen de oud gergem, en ook zo praatte als de ouderlingen uit de vraag, mijn moeder zweerde bij die man en vele van Gods volk ook, maar toen hij geen Dominee kon worden verketterde hij in zijn gebed tijdens een leesdienst het curatorium, en deze ouderling zit nu in de gevangenis omdat hij vele van zijn kleinzoontjes heeft misbruikt, en zo kan ik je nog meer verhalen van geachte ouderlingen en zelfs predikanten vertellen, zo verlies je wel het respect in deze mensen, en gelukkig zijn ze niet allemaal zo, meestal zijn dat ook degene die ziel van hun kerkmensen op het oog hebben en niet zichzelf, beste Dorpeling ( jammer dat je anoniem bent Jezus was nooit anoniem ) je kunt je beter druk maken of jezelf vrede met God kent en of jou ziel Christus kent, maak je niet zo druk over die verhalen en over ouderlingen, zoek het in jezelf al die mensen kunnen je niet zalig maken, ik heb meer dan 3000 boeken met vele bekerings verhalen maar je mag ze allemaal hebben hoor, want ze brengen je Jezus niet dan blijft er maar 1 Boek over en dat is de Bijbel. als je persoonlijk eens wil praten laat het maar weten.
Verder maak ik me niet druk om ouderlingen, al waren het evangelisten, presidenten of tokkies. Ik kan er niet tegen dat bevindelijke taal zo achteloos en met harde woorden aan de kant geschoven wordt, als zijnde niet naar Gods woord.
Maar dat kan ik waarschijnlijk niet duidelijk maken. Ik ga dan nu ook nuttige dingen doen.
Allen een gezegende dag!
"maak je niet zo druk over die verhalen en over ouderlingen"
Volgens mij ben jij de enige die zich echt druk maakt. Niemand hier stelt verhalen boven Gods Woord, dus je beweerd dingen die niet worden gezegd.
"kom niet met boekjes maar kom met de Bijbel"
...zegt degene die 3000 boeken met vele bekeringsverhalen in zijn boekenkast heeft staan.
goed lezen ik zeg erbij dat je die allemaal mag hebben omdat de Bijbel het belangrijkste is, dus speel niet zo op de man.
en uit de verdedigingen van verschillende mensen zoals dorpeling en bouwman stellen zij zeker de verhalen boven Gods woord, lees maar eens goed voor je commentaar geeft.
Laten we het broederlijk / zusterlijk houden !!!
Daar ben ik het mee eens.
@Johangroen
Waar kan ik die 3000 boeken ophalen? ;)
Maar dat kan ik waarschijnlijk niet duidelijk maken.
Bevindelijke taal kan naar Gods Woord zijn, en toch alleen "taal" blijven.
Het gaat niet om de taal, het gaat om de doorleving van de zaak zelf. Het gaat om een leven met God in Christus. Dat is werkelijk een hele wonderlijke openbaring, het leven met Hem! Daar past respect en eerbied bij, ook mbt tot de taal. Maar het hoeft niet per se kanseltaal te zijn, of tale Kanaans. Maar wel eerbiedig en respectvol. Een ouderling is geroepen om mede zorg te dragen voor het geestelijk welzijn van de gemeente. Het gaat in een huisbezoek niet om zijn eigen geestelijke ervaringen, maar om zorg voor het geestelijk leven in de gemeente, van het gezin of de persoon bij wie het op bezoek is. Als het goed is (!) stelt de ouderling vragen, voorzichtig en doortastend, in afhankelijkheid van de Heere. Vragen om zo zicht te mogen krijgen op de nood die er kan zijn, of om met klem aan te sporen het heil bij Christus te zoeken en te vinden. De zielen van de gemeente moeten hem op het hart gebonden zijn! Bid vurig voor de predikant en voor de ouderlingen/kerkenraad. Zij hebben geestelijke wijsheid nodig om de gemeente te leiden.
Daarnaast heb ik ook wel belang bij je boeken! :)
Mona, inderdaad. ''Bevindelijke taal kan naar Gods Woord zijn, en toch alleen "taal" blijven. Het gaat niet om de taal, het gaat om de doorleving van de zaak zelf.''
Van deze ouderlingen weet je verder niets. En dáárom kun je ze niet veroordelen. En ook daarom kun je niet zeggen dat het zelfgemaakte godsdienst is. Of vroom geleuter. Of meer van dat moois.
Dat is wat ik steeds duidelijk probeer te maken.
Ik heb nooit gezegd dat ik voorstander van dit taalgebruik ben. De manier waarop iets gezegd wordt, kan ook veel duidelijk maken. Is het bewogen en voorzichtig geuit? Is er daarna nog meer gezegd? Zijn er vragen gesteld?
Op grond van wat alleen in de vraag vermeld wordt, kan ik niet zeggen of dit echt is, of niet. En zolang je dat niet weet, kun je ze niet veroordelen.
Maar ik val in herhalingen.
De mens ziet aan wat voor ogen is, God ziet het hart aan.
En de taal die we nu erg oud vinden was ooit eens taal van die tijd waarschijnlijk. Maar we hoeven niet in ouderwetsch Nederlantsch te ende spreecken als het over God en geloof gaat. Ik vraag me af waarom mensen altijd normaal spreken maar als het over het geloof gaat ineens beverig en in heeeeeeel oude taal gaan spraken.
Laten we normaal doen, dan doen we gek genoeg!
En wat betreft kerkenraadsleden die vreselijke dingen hebben gedaan (ik lees verhalen van misbruik etc): Een kind van God kan heel diep vallen! De Bijbel is daar heel open in (David, Simson, Salomo, Petrus etc).
Met wat mensen doen kun je niet per definitie zeggen dat het geen kinderen van God zijn. Maar ze geven er in ieder geval geen blijk van Zijn kind te zijn!
Nu, als enig man of vrouw hier besloten heeft om tot Jezus te komen, laat hem dat besluit dan uitvoeren. Komt u maar! De waarachtige Heiland sluit geen enkel waarachtig mens buiten. Als u vanavond van plan bent om te bidden, bidt dan. Als uw hart het gebed meent, dan zal God het horen. O, mijn toehoorder, als u zich oprecht en vurig wilt afwenden van uw zonde, dan zal God u helpen en u in staat stellen uw zonde te overwinnen. Als u zich nu meteen wilt overgeven aan Jezus Christus - niet in woorden maar vanuit uw hart - dan zal Hij u ontvangen en u redden. Laat het geen spel zijn, geen bespotten van God; houd op te praten met een christelijke vriend om uw gevoel weg te kletsen met vrome woorden, maar kom zoals u bent.
Wees eerlijk voor uw eigen geweten, al kost het u uw eer of uw leven.
Wie het nooit leuk vindt om alleen te zijn, weet waarschijnlijk, dat wanneer hij alleen is, hij in slecht gezelschap verkeert.
De christen is duidelijk in zijn bedoelingen en als hij een echt christen is, is hij ook duidelijk in zijn plan van aanpak. Sommige mensen hebben een soort geestelijke of morele scheelkijkerij. Ze willen die kant op kijken, maar hun ogen wenden zich naar deze kant van de galerij. Ze zeggen nooit eenvoudig en precies wat ze bedoelen, maar gebruiken woorden in een dubbele en twijfelachtige betekenis. Dit verafschuw ik het meest in een godsdienstleraar, doch het komt maar al te vaak voor.
C.H. Spurgeon in "Nathanaël, of de man, die vandaag het hardst nodig is
...toen ze in Edinburgh preekten, er een man tegenover hen zat die aan hun lippen hing. Tijdens de pauze ging de man naar buiten met zijn vriend. Maar toen ze bij de deur kwamen, stopte hij. Zijn vriend zei: "Kom, Jamie, we gaan weg." "Nee", zei hij, "ik ga terug. Ik heb nog niet alles gehoord wat ik moet horen. Ik moet teruggaan." Hij ging terug, en luisterde opnieuw. De Heere zegende hem. Hij vond Christus, en werd behouden. Hij was een mijnwerker. Toen hij de volgende dag in een schacht afdaalde, viel een rotsblok op hem. Hij werd er onder vandaan gehaald, maar kon niet meer geholpen worden. Hij zei tegen de man die hem eruit gehaald had: "O, André, ik ben zo blij dat het gisteravond met me in orde is gekomen. Gisteravond is het nog met me in orde gekomen!" ...
Het gaat misschien over de eerste ouderling. O, wacht, of is het alleen maar vrome praat? Omdat het woord geloof niet gezegd is, en de naam van Jezus niet genoemd?
Voel je dan niet hoe bekrompen het is om het op deze manier te stellen?
Als het goed is (!) stelt de ouderling vragen, voorzichtig en doortastend, in afhankelijkheid van de Heere. Vragen om zo zicht te mogen krijgen op de nood die er kan zijn, of om met klem aan te sporen het heil bij Christus te zoeken en te vinden. De zielen van de gemeente moeten hem op het hart gebonden zijn! Bid vurig voor de predikant en voor de ouderlingen/kerkenraad. Zij hebben geestelijke wijsheid nodig om de gemeente te leiden.
...onderste stuk is gekopieerd van Mona...
Ik wens je Gods zegen en wijsheid toe.
Gemiddeld duurt een huisbezoek bij ons anderhalf uur. Wat we in de vraag lezen is zo'n minuut of 3. En dan zo oordelen, t gaat mij ook veel te ver.
Ja ik ben het er mee eens dat ze voor de gemeenteleden komen, maar soms vraagt een gemeentelid: zou u eens over uw eigen leven willen vertellen, hoe is het bij u begonnen? Wie zegt dat het niet zo gegaan is?
Ik heb het mijn oom die ook ouderling was ook gevraagd, kort voor zijn sterven. Ik ben zo blij dat ik het gevraagd heb, waar hij toen van kon stamelen mag hij nu eeuwig zijn Koning groot maken! Ook hij was stilgezet of gearresteerd, hoe je t ook wil noemen: mijn ziel, doorziet gij uw lot, hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?
Ik ga t hier verder niet allemaal schrijven. Maar hoe kunnen we oordelen als we niet het hele gesprek weten? Tuurlijk kan het napraten zijn. Maar dat hoeft niet, de Heere ziet het hart aan! Als je groot bent gebracht met die taal dan gebruik je dat ook. Daar kun je nog niets van zeggen.
Maar wat een verantwoording nemen we op ons om te oordelen over iemand die we niet eens kennen, waarvan we niet eens weten of het gesprek wel zo gegaan is. Laten we t maar aan de Heere over en laten we ons maar druk maken om onszelf! Strijdt gij om in te gaan!
Menselijke bevindingen, en daar schaar ik die zogenaamde bekeringsgeschiedenissen buiten Gods Woord om eveneens onder, gaan al snel een eigen leven leiden met de mens als middelpunt en Christus weggedrukt als een formaliteit in "de tweede persoon". Ze keren zich tot fabelen (2 Tim. 4:3), constateert Paulus. Een waar geloof kan over Jezus niet zwijgen. Satan vindt van wel en heeft een derde weg geplaveid waarop velen uit onze achterban, vrees ik, met een vrome snoet en gemoed zalvend het oordeel tegemoet schrijden. En als je dan toch goede 'historische' lectuur wilt lezen, pak dan maar de preken van Edwards, Owen, Boston en McCeyne (bijvoorbeeld). Daar kun je de Bijbel overheen leggen.
