Zonden door minderwaardigheid

J.W.N. van Dooijeweert | 1 reactie | 14-12-2016| 11:10

Vraag aan evangelist Van Dooijeweert. Luther schrijft over “Kaïn-heiligen”. Hij heeft het dan over mensen die willen werken om door God goed te worden gevonden. Over Kaïn las ik kort geleden ook iets anders in het boekje “het Vaderhart van God”, van Lloyd Jones (dacht ik). Dan ging het over zonden die gedaan worden in het kader van minderwaardigheid. Saul is een sterk voorbeeld daarvan. Omdat ik minderwaardigheid goed ken, roept het vragen op. Ik begrijp dat Kaïn's offer niet werd aangezien door God, omdat Abel de juiste motivatie had en hij niet. En Saul werd verworpen om zijn ongehoorzaamheid, maar dat waren zonden die hij in zijn minderwaardigheid deed. Minderwaardigheid is dus eigenlijk een gevaarlijke verleiding of een groot monster.

Het probleem is alleen... het lijkt alsof je er niets aan kunt doen, als het in je zit. Maar waarom verwerpt God die mensen dan? Hadden zij de kracht om betere keuzes te maken? Om beter over zichzelf te denken? Ik vraag me dat sterk af! Ik heb het gevoel dat er geen beter antwoord is dan de wereld van minderwaardigheid die ik ken. Maar ik ken de betere antwoorden inmiddels wel. Vanuit de theorie. En ik heb het geschenk gekregen om op één plaats op de wereld te mogen ervaren wat onvoorwaardelijke liefde, veiligheid en acceptatie zijn. Dat, én datgene wat ik inmiddels over God leer weten, maakt dat ik eigenlijk niet meer in die minderwaardigheid mag blijven. Maar eruit komen lukt ook niet. Het lijkt alsof alleen die onvoorwaardelijke liefde, en dan nog een hele sterke, voldoende is om tegenwicht te bieden aan minderwaardigheid.

Maar hoe zit het als je die kennis en ervaring niet krijgt? Kon Kaïn er iets aan doen dat hij goed gevonden wilde worden door God? Hij zegt uiteindelijk “mijn zonde is groter dan dat ze vergeve worde.” Ik begrijp dat wel, want zo reageer je wanneer je als minderwaardigheidsdenker geconfronteerd wordt met je schuld. Hoe is er dan hoop voor mensen (en ik denk dat het er talloze zijn), die vast zitten in de minderwaardigheid? En hoe vind ik zelf de weg naar buiten? Bij mij werkt dat niet door maar een hulpverlener er tegenover te zetten met mooie woordjes (excuus, ik wil niet beledigen). De woorden lijken niet toereikend. Ik ben denk ik vrij eigenzinnig ook wel. Maar ik verwacht nog steeds dat Gods liefde, de onvoorwaardelijke, veel groter en groot genoeg zal zijn voor dit probleem (mag ik dat denken?). Maar ik vind die niet.

Beste vraagsteller,

Ik vind dit verhaal over minderwaardigheid erg moeilijk en ook wat verward. Kaïn zondigde heel bewust. Hij brak met God. Hij brak met Gods’ dienst. Hij wilde niet meer offeren, hij wilde vrij zijn. In zijn geslacht werd de muziek ontwikkeld, de techniek kwam er op gang. Maar van God wilde hij niet weten.

Saul werd verworpen om zijn zonde. Grote zonde. Die hij deed uit ongehoorzaamheid en onverschilligheid tegenover Gods’ gebod. Hij mocht niet offeren. Dat wist hij goed. Maar hij was bang dat hij de gunst van het volk kwijt zou raken. Voor mijn gevoel heeft dit niets te maken met zijn minderwaardigheid.

Kaïn en Saul hadden beiden een andere keus kunnen maken. Zij waren ten volle verantwoordelijk voor hun daden.

Minderwaardigheid denken is naar mijn bescheiden mening het gevolg van een samenspel tussen je stille, meegaande karakter en niet beïnvloedbare of wel beïnvloedbare omstandigheden waar je in opgroeit. Je mag nooit je minderwaardigheidsgevoel aanvoeren om je zonden te vergoelijken. Nog minder om ze goed te praten. Zonde is zonde.

Maar er is een veel belangrijker iets: God wil ook aan minderwaardigheid denkers hun zonden vergeven. Voor God is er geen verschil tussen ‘meerwaardigheid denkers’ en  ‘minderwaardigheid denkers.’ Je mag dat inderdaad gerust denken; want het is zo: Gods liefde is oneindig veel groter en hoger dan je minderwaardigheid denken. Hij strekt Zijn handen naar je uit: “Mijn zoon, geef mij je hart, je denkt dat je niet veel waarde hebt. Maar Mijn zoon ik heb je zo lief dat Ik Mijn eniggeboren Zoon gegeven heb om te betalen, ook voor jouw zonden.”
 
Je moet komen tot dat vastgrijpen van de Heere Jezus als je enige hoop voor leven en sterven. Je geheel aan Hem overgeven. Dat kunnen hulpverleners niet, dat kan geen enkel mens, maar onze Heere God doet het! Houd je daar aan vast en smeek er de Heere om. Hij kijkt niet op je neer, maar hij kijkt met Vaderogen naar je.

Hartelijke groeten en ik hoop dat je iets aan mijn antwoord hebt,
Evangelist Jan van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven