Prediking vervlakt

Ds. P. van der Kraan | 3 reacties | 25-11-2016| 11:22

Aan ds. Van der Kraan. Ik stel deze vraag aan u omdat u met regelmaat in onze gemeente preekt. Wij zijn een klassieke bondsgemeente met een gereformeerde prediking. Sinds de komst van onze predikant vier jaar geleden verandert de gemeente, maar vooral ook de prediking. Er zit geen diepgang in de prediking en er wordt geen heilige levenswandel verkondigd. Waar ik bijvoorbeeld bij predikanten zoals u diep de toorn van God over de zonden ervaar, en waar we als arme zondaren zonder enig ander perspectief in onze verlorenheid tot Christus mogen vluchten, hoor ik nu een andere prediking.

Bijvoorbeeld in de voorbereiding op het Heilig Avondmaal: “Kom, vlucht tot Jezus, eet met Hem mee”. i.p.v. een aansporing tot grondig zelfonderzoek en het doordrongen zijn van onze een ellendestaat, waardoor Christus noodzakelijk wordt. Nu lijkt het meer een welvaartsevangelie. Dit gaat ook ten koste van mijn geloofsleven. Dat vervlakt helemaal omdat niet meer op mijn zonden en op zelfverloochening wordt gewezen en de scherpte van Gods Woord uit de prediking is verdwenen.

Ik heb dit meerdere malen kenbaar gemaakt bij kerkenraad en dominee, waarbij een behoorlijk aantal kerkenraadsleden ook heel duidelijk deze ‘armoedige’ prediking herkent, met de bijbehorende zorgen in de ontwikkeling van onze gemeente. De dominee heeft allerlei redenen om zo te handelen (vooral de oorspronkelijke kerkelijke achtergrond van de gemeenteleden). Nu kerk ik regelmatig in andere kerkverbanden, maar voel me nog steeds getrokken door het kerkverband (PKN) waarbij mijn ouders, opa en oma's opgroeiden. Ik ben namelijk van overtuigd dat God ons geroepen heeft te blijven in de PKN, maar zo wordt het gewoon heel moeilijk. Heeft u advies voor mij?

Beste verontruste broeder of zuster. Ik begin bij het laatste deel van je vraag. Je bent ervan overtuigd dat je een roeping hebt in de kerk/gemeente waar je door geboorte en in de lijn van de geslachten bent geplaatst. Daar stem ik volmondig mee in. En als God je een ergens plaatst en roept dan heeft hij ook een taak voor je. Welke dat is, zien we niet altijd even scherp en het blijkt vaak achteraf het duidelijkst. Maar als we biddend onze weg gaan en trouw blijven op de plaats waar de Heere ons nu stelt en roept, dan doen we waartoe we geroepen zijn. Dat is niet altijd een plaats waar het ons makkelijk wordt gemaakt, maar dat heeft Jezus Zijn volgelingen ook niet beloofd. Wel beloofde Hij hen dat Hij met hen zou zijn elke dag opnieuw tot aan het einde der tijden. Het komt er dus op aan om trouw op je post te blijven, ook al valt dat niet mee.

Er zitten twee kanten aan deze roeping: een ‘binnenkant’ en een ‘buitenkant’. Om aan de buitenkant van de roeping gestalte te kunnen geven, is absoluut vereist dat je goed voor de binnenkant zorgt. Nu zoek je je heil soms/vaak elders. Maar dat geeft geen rust en vrede. Om te zorgen dat je geestelijk niet droog komt te staan, zal persoonlijke Bijbelstudie een belangrijke plaats in je leven moeten innemen. Wellicht dat er enkele zielsverwanten in de gemeente te vinden zijn die ook zorgen hebben over ontwikkelingen in de gemeente en ook een magerte aan hun zielen ervaren als gevolg van de schrale prediking waar je op doelt. Bidt erom dat God zulke mensen op je weg brengt. Zoek elkaar op, deel met elkaar de zorgen, bemoedig elkaar en draag samen de zorgen van de gemeente, van de prediking aan de Heere op. Gezamenlijk kun je volhouden met wat je alleen niet of met grote moeite redt. In deze weg is er verwachting, want op het gebed doet de Heere nog steeds wonderen. We moeten maar niet teveel verwachten van ons activisme. Weglopen voor de problemen is ook de oplossing niet. In deze weg van volharding en gebed worden we zelf gestaald in het geloof.

Naast Bijbelstudie zou je kunnen overwegen gezamenlijk een preek te bestuderen uit bundels van vroegere hervormd-gereformeerde predikanten. Ik denk aan de onlangs verschenen bundel van ds. G. Boer die voor ongeveer de helft uit preken bestaat. Als je die leest, wordt je tot nadenken en reflexie gedwongen en dat kan alleen maar heilzaam zijn. Zo kun je jezelf opscherpen en (geestelijk) op peil houden en voor de gemeente veel betekenen. Maak van zo’n kring vooral geen actiegroep. Als het zo ter sprake komt, kun je kerkenraadsleden laten weten dat je met enkele mensen bijeen komt om Gods Woord te onderzoeken en voor gemeente, kerkenraad en predikant voorbede te doen. Je hoeft er dus ook niet geheimzinnig over te doen. Maar laten deze dingen vooral op de achtergrond gebeuren en heb geloof op en verwachting van God.

Wellicht is dit alles een zaak van veel geduld en lange adem. Maar je zult zien: geestelijk raak je er zelf niet van achterop, maar word je gevormd en gestaald. En het is zo belangrijk, want de geestelijke toekomst van heel de gemeente staat op het spel. Ik ben ervan overtuigd dat in deze weg meer zegen is te verwachten dan door van alles te ondernemen of door het elders te zoeken. We moeten het in onze tijd misschien wel afleren om ook geestelijke met ‘fast food’/gemaksvoedsel  gevoed te worden en zelf leren delven naar de schatten die mot en roest niet kunnen aantasten. Veel moed, geloof en volharding toegewenst. De Heere zegene je hierbij, hopelijk in verbondenheid met anderen.    

Ds. P. van der Kraan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven