Bepaalde predikanten te evangelisch
Ds. A.T. Vergunst | 10 reacties | 21-11-2016| 16:41
Vraag
Ik heb een vraag aan een predikant van de Gereformeerde Gemeenten. Een vriend van mij is ouderling in een Gereformeerde Gemeente. Hij mag preken van bepaalde predikanten uit de Ger. Gem. niet lezen omdat die te ‘evangelisch’ zouden zijn. Dit is ook niet bespreekbaar daar. Ik heb echter nog nooit gehoord of gelezen dat deze predikanten vanuit het kerkverband zijn verbannen of iets dergelijks. Mag een kerkenraad dan zomaar besluiten om te verbieden dat van deze predikanten preken worden gelezen tijdens de zondagse diensten?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vriend,
Het beeld dat je schetst is de pijnlijke realiteit die al in de tijd van Paulus voor kwam. In de brief aan de Korinthiers schreef hij dat sommige het met Apollos beter hadden dan met Cefas of met hem, Paulus. De kerkelijke verbrokenheid is hier ook een voorbeeld van waar we zo makkelijk elkaar kunnen wegen en te licht bevinden, hoewel we toch in de kern van de wezenlijke zaken eensdenkend zijn. Ik beluisterde zojuist naar een Bunyanavond die mijn lieve vader vroeger in Veen hield. Daarin spreekt hij met hoge achting over de Strict Baptists, waartoe ook Bunyan bij hoorde. Hoewel we niet “eensvoelend met hen zijn” (zo zei hij dat), waarderen we hen van harte omdat uiteindelijk de kern van het Woord ons verbindt.
Een kerkenraad heeft de verantwoordelijkheid over de Woordbediening. Dus ze hebben daarom ook de bevoegdheid om een predikant toe te laten of niet toe te laten en dat sluit ook de leespreken in van die predikanten. Dat mag overigens alleen gebeuren op Bijbelse gronden, waarin de predikant dan geen zuivere leer verkondigt. Zo’n beslissing mag niet gebaseerd worden op subjectieve factoren, zoals: “Het klinkt niet zoals we gewend zijn”, of “er wordt wat gemist.” Teveel gebeurt dit wel op zulke gronden. Wanneer we de prediking niet meer beoordelen naar de maatstaf van Gods’ Woord, dan gaat er iets erg mis. Het is ook zeer ten onrechte om een predikant te beoordelen op een aantal van zijn preken, terwijl zijn gehele prediking van zondag tot zondag niet in acht wordt genomen. Als we zo met de Bijbel zouden omgaan, dan zijn er ook een aantal Bijbelboeken waarvan we zouden kunnen zeggen “er wordt hier veel gemist!” en dus lezen we dit boek maar niet meer. Bijvoorbeeld, toen ik onlangs de Jacobusbrief weer eens las viel het mij op dat hij heel weinig over Christus sprak, maar zeer sterk de nadruk legde op de heiligmaking. Toch slaan we dit boek niet over als we de Bijbel lezen maar zien we het in het geheel van Gods’ Woord. Zo is ook met de predikanten. Een preek zal niet alles benadrukken wat de Schrift leert, maar het geheel van de prediking van zondag tot zondag zal dat wel moeten doen.
In de kerkenraad moet er wel een open en Bijbels gegronde discussie mogelijk zijn. Als gevolg van zo’n discussie kan er besloten worden om een bepaalde predikant of zijn leespreken niet te lezen. De prediking moet ook stichten en een kerkenraad weet ook de ligging van een bepaalde gemeente. Als een predikant en zijn prediking weerzin of onrust brengt in de gemeente, dan is het wijs als een kerkenraad daar ook rekening mee houdt. Maar het moet dan wel berusten op een besluit van de overgrote meerderheid van de kerkenraad en niet de opinie zijn van een enkele broeder die zo het beslag legt op de rest van de broeders.
Leg deze zaken meer in het gebed dan in de gesprekken met elkaar neer, want met dat laatste wordt ook veel onrust mee gewerkt. Laten we elkaar opdragen aan de troon van God dat Hij ook al Zijn dienaren met Zijn Geest vervult, want dan zal ook het kerkelijke klimaat zeer verrijkt worden.
Hartelijke groeten,
Pastor A. T. Vergunst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Weet je wat het echte antwoord is: laatst hadden wij een student waarbij het merkbaar was dat hij met vermaak in het onderzoek van de Schrift was bezig geweest. Zijn preek was niet zozeer "zwaar" of "evangelisch", maar ik heb van diverse gemeenteleden gehoord dat zij werden aangesproken omdat er zo kennelijk sprake was van Woordverkondiging! Laten de kerkeraden toch vooral hun predikant opwekken en tijd "gunnen" om aan zorgvuldige preekvooorbereiding te doen. Dat wil de Heere zegenen. Dan is er geen zwaar of licht, maar dit geeft echt gewicht: genade!
Er wordt steeds meer nood in deze gemeenten door de manier van prediking ervaren.
Het is b.v. erg opvallend dat veel predikanten uit dit kerkverband meer de bekering preken uit "de gewone geschiedenissen" dan uit de bekeringsgeschiedenissen zelf die in Bijbel zelf staan. Dit is toch wel hoogst merkwaardig. (Ook ontbreekt daarbij dan het citeren uit de veelgeroemde kanttekeningen, want die geven daar namelijk ook geen enkele onderbouwing voor)
Bekeringen in de Bijbel zijn kort en krachtig: Goddelozen worden met God verzoend.
(Waarbij ik niet bedoel, hen die in hun kindse dagen reeds de Heere vreesden!)
Wil je je bekering bevindelijk toetsen aan de Bijbel? Wel, toets ze dan aan de bekeringen in de Bijbel en niet aan een geschiedenis. Elders op deze website heeft ds. Harinck daarin de grote gevaren en dwalingen op dat gebied aangegeven. (Waarbij er natuurlijk wel veel geestelijke lessen in geschiedenissen zitten.)
Maar wie heeft daarbij dan toch een blinddoek voor de ogen?
Het antwoord is even eenvoudig als Bijbels: Wie zich buiten de Bijbelse weg bevindt.
Blijf in liefde, in gebed voor elkaar. Zoek elkaar op om samen te bidden, samen boete te doen, samen de Heere te smeken.
Wij hebben God op het hoogst misdaan, wij zijn van het heilspoor afgegaan, ja wij en onze vaderen tevens.
Overigens heeft dit kerkverband enige jaren geleden een prijzenswaardige oproep gedaan voor een gezamenlijke boetedag. Misschien wordt het tijd om dit nogmaals te doen, het was misschien weer een beetje weggezakt....
Zo zijn er vele rechtvaardige Joden gaan geloven dat Jezus de verwachte Messias was.
De bijbel legt dan ook geen nadruk op de bekering zelf, maar juist op het nieuwe leven. De vergeving van de zonden en verzoening met God is dan ook een start van het nieuwe leven. Doordat de nadruk wordt gelegd op de vergeving van de zonden (weliswaar een wezenlijk onderdeel!), raakt vaak het nieuwe leven ondergesneeuwd. Terwijl Jezus juist daarvoor is gekomen. De kruisdood om het handschrift tegen onze zonden aan het kruis te nagelen (Rom. 6:6, Kol. 2:14), maar de opstanding om ons te doen opstaan in een nieuw leven (Rom. 6:4)!
Ik mistte je reacties de laatste dagen. Gelukkig ben je er weer met een prachtige aanvulling op deze vraag. Inderdaad moet de focus liggen op het nieuwe, echte leven dat God ons hier al wil geven.
al die zelf verzonnen regeltjes en wetjes, deze ook weer; 'in sommige ger gems mogen bepaalde preken niet gelezen worden omdat ze 'te evangelisch' zouden zijn' ...Mensen mensen toch, wat denk je wat God hier allemaal van vindt..??
Inhoudelijk klopt wat @Lecram en jij zeggen maar ten dele. Het zijn de brieven van de evangelisten en apostelen die vooral het nieuwe leven benadrukken. Logisch, die zijn namelijk gericht aan de gelovigen. De historische boeken van het NT(evangeliën en Handelingen) leggen juist wel de nadruk op geloof en radicale bekering. Ook logisch, want zonder rechtvaardigmaking kan er nooit sprake zijn van een nieuw leven, dus heiliging. En wat er niet is, kun je ook niet benadrukken. Niet voor niets komt het woord "bekeert" 25 keer voor in de Bijbel en het woord "bekering" 20 keer. En dan heb ik het nog niet over de tientallen teksten met dezelfde boodschap van omkering of wederkeer. Dat geldt overigens niet alleen het NT, maar ook voor het OT. Denk aan de oproepen van Jesaja, Jeremia en de kleine profeten. Boetepredikers bij uitstek, zoals Johannes de Doper dat in feite ook was.
Je kunt je hele leven bezig zijn met het thema bekering. Je kunt je dag in dag uit afvragen of je wel bekeerd bent. Je kunt iedere zondag twee preken horen met een indringende bekeringsgeschiedenis en een oproep tot bekering. Je kunt met anderen discussiëren of een bekering wel volgens de juiste stappen is verlopen....
Met dit alles kun je zo intensief bezig zijn. Je wilt het precies zo doen als de bijbel het zegt. Het luistert immers allemaal zo nauw. En als je het niet goed doet wat dan?
De laatste jaren wordt ik me steeds meer bewust van een andere vraag. Heb ik een relatie met God? God wil niet dat ik een godsdienstig leven leid maar Hij wil een relatie met mij. Zeker, daar is bekering voor nodig. Liever gebruik ik de term overgave. Jezelf verliezen en je storten in de open armen van God de Vader. Dan is geen dag meer hetzelfde. Een verstoorde relatie is, Goddank, hersteld. Er begint een nieuw leven dat God je zo graag gunt. Je mag een nieuwe schepping zijn, deel van Gods koninkrijk dat hier op aarde al begint. Daar mag je op focussen Omega. En hopelijk begrijp je uit mijn lange verhaal dat ik niet vind dat bekering of overgave een bijzaak is.
Een leer waar het nieuwe leven de wedergeboorte verdringt is onbijbels, of in ieder geval niet compleet, maar een leer waar het nagenoeg alleen maar gaat over de verzoening met God, is net zo goed niet compleet.
Die 2 dingen moeten we niet door elkaar halen.
Bekering is geen bijzondere ervaring of bepaald gevoel zoals soms gedacht wordt.
Je moet dus niet kijken 'ben ik bekeerd' maar 'geloof ik in Christus en bekeer ik me van mijn zonden?'
Boston heeft hier een mooi boekje over geschreven: 'Berouw'
Citaat:
Het is niet de leer van het Evangelie, dat Christus alleen mensen zal ontvangen die oprecht berouw hebben. Of dat alleen mensen met oprecht berouw een pleitgrond hebben om Christus door geloof te omhelzen: 'en de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zegge: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet' (Openbaring 22:17). Het kwade van deze leer is, dat het zondaren aanzet om bekering uit hun eigen binnenste op te diepen, en zichzelf daarmee tot Christus te brengen. In plaats van tot Hem te komen door geloof om bekering te ontvangen.
(...)
Hoe moeten we in geloof handelen om bekering te ontvangen?
Geloof vast, dat wat uw schuld ook moge zijn, God met u verzoend is in Christus Jezus. Dat er hoop is voor uw zaak, als u de weg kiest die aangewezen is om uw leven te beteren. U hebt hiervoor Gods Woord 'Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol'(Jes. 1:18) 'Zou Ik enigszins lust hebben aan de dood des goddelozen, spreekt de Heere HEERE; is het niet als hij zich bekeert van zijn wegen dat hij leve? (Ez. 18:23) Dit woord van de Heere zal uw inspanningen om het geluk van uw zielen te vinden, stimuleren. Satan haalt uit naar dit fundament, om op vele manieren de ziel te weerhouden van bekering. Hij zal u vertellen dat u niet moet denken dat God ooit mensen als u kan liefhebben. Maar de Heere zegt het tegenovergestelde: 'Ik zal hunlieder afkering genezen, Ik zal hen vrijwillig liefhebben; want Mijn toorn is van hem gekeerd' (Hos. 14:5). En verder: satan zal u vertellen dat u niet uitverkoren bent, maar voor de ondergang bestemd bent, hoewel God hem, noch u, ooit in de geheimen van Zijn bevelen heeft laten zien: 'De verborgene dingen zijn voor den HEERE, onzen God; maar de geopenbaarde dingen zijn voor ons' (Deut 29:29). Maar waarom vertelt hij u dit alles, dan om u zorgeloos te maken? Als dat gelukt is, dan weet hij dat u zich niet kunt bekeren.
