Erg veel veranderd in gemeente

Aanvulling van een meelevende ouderling uit een kleine gereformeerde gemeente:

Beste vraagsteller, ik vind dit soort onderwerpen erg verdrietig, omdat er heel veel strijd, verwarring en persoonlijk verdriet achter schuilgaat. Daarom wil ik proberen met je mee te worstelen.

Je hebt het over een “rechtse” predikant waar weinig van de liefde van de Heere Jezus vanuit ging. Ik zal niet ontkennen dat ook predikanten wel eens van hun plaats kunnen zijn. Toch mag ik uit ervaring spreken dat als wij zulke predikers of ambtsdragers in onze gebeden aan de Heere opdragen dat de Heere ook door middel van hun arbeid wonderen werkt. Mijn oproep aan jou en anderen in vergelijkbare situaties is dan ook om te staan op de plaats waar de Heere je heeft gesteld en inderdaad van de Heere om de doorwerking van Zijn Geest te bidden.
Een persoonlijke ervaring van mijzelf gaat nu bijna 40 jaar terug. Een van de ouderlingen in onze gemeente had grote zorgen over het werk van onze Jeugdbond. Hij vond het nodig –als hij dienst had in de leesdienst – om in het gebed (!) de jeugd via de Heere (!) te waarschuwen om niet naar de bondsdag te gaan. Ik wil iedereen die dit leest vragen om dit incident niet uit te vergroten, want het staat in een bepaalde context,die ik nu niet verder toe kan lichten. Maar je mag van mij weten dat ik als tiener deze wijze van opereren bepaald niet kon waarderen. Het werd mij zelfs bijna onmogelijk om onbevangen naar de kerk te gaan als deze broeder moest lezen. Ik zat boordevol kritiek (en ik meen nog steeds, na al die jaren, terecht!) en mijn verbondenheid met mijn kerk(verband) werd zwaar op de proef gesteld. Toch werd het mij in mijn stille tijd tot schuld dat ik nog nooit echt voor deze ouderling gebeden had. Toen ik dat daarop dat wel gedaan had en de man moest weer lezen, werd de ban werd verbroken, de ambtsdrager viel weg en het Woord viel open. Ik geloof dat de betrokken ouderling een kind van God was, niet altijd wijs en verstandig in zijn oordeel, maar toch moest ik buigen. En ik weet van nabij dat deze ambtsdrager voor velen tot zegen is geweest.
Ik geef dit verhaal hier weer om aan te geven dat ik je worstelingen begrijp, maar ook om aan te geven dat ik vast geloof in het belang van het gebed in deze zaken.

Daarmee is overigens niet alles gezegd, en ik onderschrijf van harte de oproep van ds Harinck om het gesprek met betrokken kerkenraad aan te gaan. Desgewenst met meerderen uit de gemeente. (waarbij overigens gewaakt moet worden voor partijvorming)
Wij hebben in onze gemeenten nodig (niet alleen in de Ger Gem, maar mi is dit in de breedte van de gereformeerde gezindte nodig) een hernieuwde reformatie waarin predikanten, ambtsdragers en gemeenteleden elkaar weer vinden bij het Woord van God. Opdat we daarin zouden studeren, ons verwonderen en ons er samen voor buigen. Wij leven in het laatste der dagen waarin velen zich niet meer kunnen of willen onderwerpen, maar zich laten leiden door hun “persoonlijke” geloofsbeleving, die wordt gekarakteriseerd door ik vind, ik denk, ik voel. En als daarbij gelijkgezinden zich in elkaar herkennen wordt deze beleving al heel snel ervaren als het antwoord van de Heere op hun gevoelens van onvrede.

Ik ken geen ambtsdrager die in zijn ambtelijke praktijk nog nooit een pastorale blunder heeft begaan. Helaas worden er van ambtelijke zijde wel pastorale brokken gemaakt, maar in veel kerkelijke strijd ontbreekt zo vaak dat we de ander uitnemender achten dan onszelf en dat we moeten leren om eerst kritisch naar onszelf te kijken , vervolgens voor de ander te bidden en dan als die van Berea, dat wat we horen van de predikers toetsen aan de Heilige Schrift. (dat ook!)

Tenslotte, in je vraag verwijs je naar een pijnlijke kwestie met mensen die in conflict met hun kerkenraad kwamen om door betrokkenheid bij het werk van Jij daar! Dat maakt mij toch ook weer voorzichtig. Vanuit de breedte van de gereformeerde gezindte zijn er door gezaghebbende predikanten toch zwaarwegende zorgen geuit over eenzijdigheden bij groepen als jij daar! Je kunt hier van alles over vinden, en het voert te ver om in deze vraagbeantwoording een gebalanceerde waardering van de organisatie Jij daar! te geven, maar naar mijn bescheiden mening is de verwarring in de gereformeerde gezindte over de toe-eigening van het heil door de bijdrage van diverse particuliere bovenkerkelijke initiatieven in hun strijd tegen dode lijdelijkheid er niet kleiner op geworden. Naast de dode lijdelijkheid aan de “rechterzijde” is er ook een klip aan de “linkerzijde”. De Hervormde ds Blenk zegt in een terugblik op zijn ambtelijke loopbaan dat hij tot zijn blijdschap een toename heeft gezien in het aantal avondmaalgangers. Deze toename ging echter gelijk op met een afname van het aantal bezoekers aan de tweede dienst op zondag. Twee tegenstrijdige tendensen, die eigenlijk niet samen zouden moeten / kunnen gaan. Ik meen dat dit niet alleen geconstateerd kan worden in hervormde kring alleen, maar in de breedte van onze gezindte. Paulus waarschuwt Timotheus en ons: Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden;
En begrijp mij goed: ik ga nu geen exegese van deze tekst geven om deze tekst op welke groepering dan ook te kunnen plakken. Maar er is een geweldige strijd om zielen aan de gang! En in die strijd moet het scheepje van de kerk een rechte koers varen. Ik proef bij jouw vraag een hoge mate van zorg en betrokkenheid. Ik bid dat je deze zorg en betrokkenheid niet zult gebruiken in het groter maken van negatieve gedachten, maar dat hieruit juist een levend gebed voor je gemeente en haar kerkenraad versterkt mag worden!
En, omdat de Heere Jezus nog nooit een tollenaar heeft afgewezen: Gode bevolen!

J.P. van den Brink (10-06-1960)
Ouderling Gereformeerde Gemeente Eindhoven