Neal Morse

G. Slurink | 6 reacties | 15-11-2016| 15:45

Binnenkort komt Neal Morse met een nieuw album, naar aanleiding van Bunyans’ Christenreis. Eerder heeft de man al een album over de tabernakel gemaakt en een album over het leven van Maarten Luther. In het verleden heeft de man echter wel in een onchristelijke groep gepeeld “Spocks Beard”. Kun je dan nog wel naar deze muziek luisteren?

Beste vraagsteller,

Ik heb een tijdje nagedacht over wat ik hierover zou zeggen. Ik begrijp en deel de bezorgdheid op zich, want ook de apostelen waarschuwen ons op verschillende plaatsen om geen gemeenschap te hebben met de onvruchtbare werken van de duisternis, van zowel ongelovigen als van hen die niet blijven in de leer van Christus (Ef 5:11, 2 Joh 1:1). En ook Jezus waarschuwde: Er zullen VEEL valse profeten opstaan en die zullen er VELEN misleiden (Matt 24:11). We moeten oppassen dat we dergelijke teksten niet klakkeloos toepassen op een bepaalde groep of persoon zoals het in ons straatje past. Maar wat het wel op z'n minst bij ons moet uitwerken is dat we leren op te letten naar wie we luisteren en door wie we ons laten beïnvloeden.
  
Ik wil graag benadrukken dat het hierbij niet gaat om het beoordelen van bepaalde personen maar om keuzes te maken door wie of wat ik me wil laten beïnvloeden. Ik merk dat mensen soms dat onderscheid niet kunnen of willen maken. Uiteraard zijn de persoon en wat hij of zij uitdraagt lang niet altijd los te koppelen van elkaar. Het ene zal vaak uit het andere voortkomen. Maar toch is het onderscheid belangrijk. Als ik problemen heb met iemands muziek of wat dan ook, houdt dat niet in dat ik de persoon afwijs of een oordeel over hem of haar persoonlijk uitspreek. Het oordeel is aan Heere, en de dingen die nu nog verborgen zijn zullen openbaar worden bij de oogst (1 Kor 4:5, Rom 14, Matt 13: 30). En we worden allemaal door genade behouden, niemand van ons heeft het verdiend.

Maar onderwijl moet ik wel de keuze maken om niet deel te hebben aan dingen die ik als problematisch zie. En evenzo, ook als ik iemand omarm als een broeder of zuster, betekent dat nog niet ik ook alles accepteer van wat hij of zij zegt of doet, zeker niet door een alles wegrelativerend subjectivisme. Ik ben iemand die nog steeds gelooft dat bijbelse waarheid objectief en antithetisch is, gefundeerd in Christus, en niet subjectief en dialectisch synthetisch naar een menselijke filosofie. Als je dan beide dit uitgangspunt hebt kan je met elkaar het gesprek aangaan om zo beide te groeien in de kennis hiervan (Kol 1:10) naar Christus toe (Ef 4:15). Geestelijk groei zit in een leren onderscheiden van waar het op aan komt (Fil 1:9-11) en de bijbelse weg is een weg van correctie (vgl. 2 Tim 4:2-4) en zelfcorrectie (2 Kor 13:5).
 
Nog iets, bij vragen als deze gaat het vaak over bepaalde personen of groepen en ik begrijp dat dat soms onvermijdelijk is. Maar het is denk ik belangrijk dat we ook altijd wat breder kijken. Veel zaken die we bij bepaalde personen tegenkomen, vinden we vaak ook terug bij een grotere groep. Daarom moeten we deze zaken ook niet binden aan een bepaald persoon, maar kijken naar de verschijnselen en de achterliggende gedachten op zich, waar deze ook voorkomen, deze opmerken en daar alert op leren te worden. 

Nu is het onvermijdelijk dat ik ook toch even op Neal Morse zelf in ga. Er zijn denk ik bij hem een aantal dingen aan de hand. Hij heeft inderdaad een onchristelijk verleden. Hij is onchristelijk opgegroeid en streefde een tijdlang een muziekcarrière na, eerst in de muziekscene in Los Angeles en later in de progressieve rock. Na een aantal jaren van inwendige strijd kwam hij uiteindelijk tot bekering in 2002. Ik heb geen twijfel dat hij nu op een andere manier in het leven staat. Daarom ben ik ook niet geneigd te kijken naar zijn verleden maar meer naar zijn heden, en dan vooral naar wat voor boodschap hij uitdraagt. Wat iemands muziek betreft is het denk ik het beste te kijken naar de denkbeelden van de persoon uit de periode waarin de betreffende muziek geschreven werd, want deze zullen daarin tot uiting komen. 

Bij de Neal Morse van na 2002 heb ik gemengde gevoelens. Ik vond het interessant de genoemde albums eens te luisteren en ook het album “One” dat gaat over zondeval en verzoening. De teksten op deze albums vind ik niet slecht en hebben een ongekende diepte voor moderne christelijke muziek. Mijns inziens moet je ze luisteren van begin tot eind en begrijpen waar het over gaat. Teksten en zinnen verwijzen vaak naar bepaalde bijbelgedeelten of gebeurtenissen uit de geschiedenis en ik denk dat die grotendeels correct zijn.
 
Ik zou het echter niet als achtergrondmuziek opzetten. De muziekstijl die hij gebruikt is ook niet mijn keuze. Teveel mensen gebruiken deze met een ander doel. En ook voor veel liefhebbers hiervan gaat de muziek van Neal Morse geruisloos op in het geheel van deze soort muziek. In principe zie ik ruimte voor een deel van zijn muziek, zolang dat functioneel gebruikt wordt ten dienste van het verhaal dat verteld wordt. Maar ook bij Neal Morse gaat de muziek regelmatig een eigen leven leiden en dat vind ik dan weer jammer. 

Bij een aantal van zijn andere albums heb ik wel zo mijn bezwaren en Neal maakt ook allerlei keuzes die ik niet zou maken. Nu zijn deze keuzes uiteraard in de eerste plaats zijn eigen zaak, maar er zit iets achter dat een verdere doorwerking heeft, zeker op zijn latere albums. Het kernprobleem dat ik bij hem opmerkte, is dat hij zich laat beïnvloeden door mensen naar wie hij -denk ik- beter niet kan luisteren. Eén zo'n geliefde uitspraak van hen, die hijzelf ook doet, is dat je God niet in een doosje moet stoppen. Daarmee wordt dan bedoeld dat je overal voor open moet staan, hoe verkeerd het ook lijkt, want God kan alles gebruiken. Ik twijfel niet aan zijn goede bedoelingen maar ik ben bang dat je je zo gaat openstellen voor misleidingen. En dit is ook bepaald niet wat God ons zegt in Zijn Woord.

Ik zou verder kunnen gaan en allerlei positieve en negatieve dingen kunnen noemen die ik ben tegengekomen, maar dat mag degene die deze muziek wil luisteren zelf doen. Ik denk dat als iemand de keuze maakt bepaalde muziek te luisteren (of wat dan ook), deze ook de verantwoording heeft het verder te onderzoeken.

Voor mijzelf is altijd de belangrijkste vraag: is het tot opbouw? Voor de muziek die ik regelmatig luister heb liever muziek die opbouwt met de woorden van de Bijbel. Muziek waar ik geen vraagtekens bij hoef te hebben en waarvan ik zeker weet dat die dicht bij Gods woord blijft. Dat geeft houvast. Ik ben benieuwd naar het komende album over Bunyans’ Christenreis en ik zal het bij gelegenheid zeker eens luisteren, maar ik zal het waarschijnlijk niet tot mijn vaste muziekdieet maken.

Petrus schrijft: “Verlang vurig, als pasgeboren kinderen, naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien.” Goede inhoudelijke geestelijke muziek kan daar enorm in bijdragen. Muziek die dat niet is kan daar veel in verstoren. Daarom is de muziek die we regelmatig luisteren denk ik erg belangrijk.

Ik hoop dat dit een beetje de vraag beantwoordt en je verder helpt. 

Ontvang een hartelijke groet, 
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven