Te snel vergeven
Ds. J. Westerink | 2 reacties | 18-10-2016| 12:15
Vraag
Al een tijdje worstel ik met een vraag. Het is goed en mooi om te vergeven en om dat zo snel als je kunt ook te doen. Maar kun je ook te snel vergeven? Soms lijkt het alsof het meer zin heeft iets er bij iemand wat langer ‘in te wrijven’ in plaats van meteen (of vrij snel) maar te vergeven. Zodat iemand dan misschien beter beseft dat bepaald gedrag erg pijn kan doen. Ik ben wel eens bang dat door het vrij snel vergeven mensen (bewust of onbewust) zoiets hebben van “bij haar kan ik zulk soort dingen wel maken”, en dat ze daardoor ook niet (lang) nadenken over hun gedrag.
Ik vind dit lastig. Ik wil heel graag vergeven, omdat ik de genade van God heb leren kennen in mijn leven. Aan de andere kant lijkt het me niet goed als mensen denken dat ze bij mij alles kunnen maken en/of ze totaal niet over hun eigen gedrag nadenken. Bij mezelf werkt het zo dat als ik snel vergeven word door iemand, ik juist wel even extra ga voelen dat ik fout zat, maar bij veel mensen lijkt dat anders te werken. Hoe kan ik hier mee omgaan?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Na oppervlakkige lezing van je vraag, kreeg ik aanvankelijk even de indruk dat het een theoretische vraag voor je was die je via Refoweb aan mij stelde. Was dat het geval geweest, dan had ik met een algemeen en misschien met wat Bijbelteksten kunnen volstaan. Toen ik je vraag wat nader op mij liet inwerken, kreeg ik een ander beeld. Je schrijft over iets waar je mee “worstelt.” Er zit een geschiedenis achter. Die ken ik niet; die hoef ik ook niet te kennen. Maar dat betekent wel dat ik toch maar een algemeen antwoord kan geven.
Jij bent bang dat je te vroeg vergeven kunt en dat dat een averechts effect zal hebben bij de persoon die je vergeeft. Dat kan, maar is dat een reden om te wachten met vergeven? Ik kan me indenken dat je tot vergeven bereid bent, zeker wanneer je in je eigen leven weet van het wonder van Gods vergevende liefde. Maar dat je geremd wordt in het uitspreken van die vergeving omdat de ander daar niet eens om vraagt. Wanneer je echter niet tot vergeving komt omdat je denkt: hij moet eerst maar eens goed voelen wat hij heeft aangericht, of wanneer je bang bent dat de ander door jouw vergevingsgezindheid er toe gebracht wordt om gemakkelijk in herhaling te vallen, dan weet ik niet of dat de goede instelling is.
In de Bijbel vind je voorbeelden van ‘snelle’ vergeving in de geschiedenis van David, Petrus en Paulus. De Heere Jezus spreekt van zeventig maal zevenmaal vergeven. Kennelijk is daar sprake van herhaling. Hij bad om vergeving van misdaden voor mensen, die op dat moment die misdaden begingen. Hij spreekt dat scherpe oordeel uit over mensen die anderen niet vergeven en doet dat met verwijzing naar God, Die ons zoveel meer te vergeven heeft en Die gewillig is om dat te doen.
Misschien mag ik je verwijzen naar twee boeken, die gaan over het probleem van het moeten en niet kunnen vergeven. Het ene las ik jaren geleden: “De Gantelboer”geschreven door ds. A. K. Straatsma. Het andere las ik vorige week, toen ik door een ongelukje gebonden was aan mijn stoel. Het is een uitgave van Den Hertog, geschreven door Cathy Gohlke: “Het geheim van mijn moeder”. In beide boeken gaat vooral het slot over de moeite en de noodzaak van de vergeving. Ze wijzen ook de weg aan iemand die daar mee worstelt.
Hopelijk heb je iets aan deze reactie. Vergeving ontvangen van de Heere is bevrijdend. Anderen vergeven wat zij jou of anderen aandeden, kan ook bevrijdend zijn.
Van harte Gods zegen toegewenst,
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ef. 4:32
"Maar zijt jegens elkander goedertieren, barmhartig, vergevende elkander, gelijkerwijs ook God in Christus ulieden vergeven heeft."
Vergeven HEEFT!
Zegen!
Vergeving betekent niet dat je diegene de kans hoeft te geven je nog een keer pijn te doen.
Een penningmeester die in de kas greep kan worden vergeven en toch:
- moet hij zijn schuld terugbetalen
- heeft hij laten zien dat hij als penningmeester niet geschikt is.
Als iemand je pijn doet en spijt heeft, kun je hem vergeven. Je kunt hem zelfs in navolging van Jezus vergeven als hij geen spijt heeft.
Dat hoeft niet te betekenen, dat diegene daarna je beste vriend moet zijn. Gevolgen van hun daden kunnen inderdaad mensen een les leren.
Dat zie je overigens ook heel mooi bij Petrus' vergeving. Petrus wist, dat niets meer zo was als tevoren. Hij had spijt en werd tot zijn vreugde vergeven. Dat was onverdiende genade.
Dat het niet altijd zo gaat zie je in de gelijkenis van de man die grote schulden had en de kleine schuld van zijn medemens niet wou vergeven.
Ik geloof niet dat je iets fout doet als je ook naar je eigen wel en wee kijkt, dat belast wordt als je je omringt met mensen die je pijn doen.
Kies vrienden die je vriendschap waard zijn. Vergeef de anderen, maar schud in bepaalde gevallen het stof van je voeten.
