Acht bidden om verkering

Al een jaar of acht bid ik om verkering. Niet dat ik niemand tegenkom, maar doordat ik studeer zijn dat meestal niet-christelijke meiden. De laatste tijd weet ik er echter niet goed raad meer mee. Moet ik nu stoppen met bidden hiervoor? Is het niet gewoon zo dat God mij kennelijk (in dezen) niet wil helpen, of zou het een straf van God zijn? Ik weet dat ik geduldig moet zijn, maar acht jaar? Doordat het net lijkt of God mij niet hoort/wil horen, komt mijn geloof zwaar onder druk te staan. Wat moet ik doen? Hoe moet ik hier mee om gaan?

Onverhoorde gebeden, daar wordt wat mee geworsteld! Terwijl de Bijbel nauwelijks een enkel onverhoord gebed kent, want antwoord kregen alle bidders! Wèl is het zo, dat het antwoord nogal eens zwaar afweek van wat wij zo verwacht zouden hebben. Verhoringen sporen dus wel eens nauwelijks met onze verwachting. Dat zou hier ook aan de hand kunnen zijn, maar wie ben ik...? Dat onverhoorde gebeden een straf van God zijn, is een gedachte die vaker in de praktijk voorkomt. Echter: waar kom ik die gedachte in de Bijbel tegen? Dus: weg ermee!

Moet je op een goed moment maar ophouden met bidden? Daar lees ik in de Bijbel maar sporadisch over. Mozes wordt nadrukkelijk gezegd, dat hij niet meer moet bidden om het land Kanaän binnen te gaan. Overigens wilde Mozes wel voortgaan met bidden, maar de Heere wenste dat niet meer. De overigen teksten van de Schrift wijzen echter allemaal in de richting van: doorgaan.

Kortom: voortgaan met bidden. Het ìs niet hopeloos! Bidt zonder ophouden!