Tolerant omgaan met de islam

Ds. P.D.J. Buijs | 1 reactie | 11-08-2016| 15:40

De afgelopen tijd komt er steeds een vraag bij mij op: hoe kunnen we tolerant en liefdevol omgaan met de islam, zonder onze medeburgers en onszelf in gevaar te brengen? Ik kom namelijk steeds meer tot de conclusie dat er fundamenteel iets mis is met de islam en dat het een gevaarlijke, zelfs satanische politieke en religieuze ideologie is. Er word heel vaak gezegd dat de islam net als het christendom een reformatie nodig heeft. Het verschil is alleen dat het christendom (de Rooms-Katholieke Kerk) heel erg van de bronnen afgeweken was, de roep van de Reformatie was: “Ad fontes”, terug naar de bron. De bronnen zijn vreedzaam en liefdevol, het ware christendom is dat dus ook. Bij islam is het mijns inziens een heel ander verhaal, zij gáán nu juist verder terug naar de bronnen en dat is nu juist het probleem. De bronnen zijn gewelddadig, de islam word steeds gewelddadiger. Een reformatie is dus niet mogelijk. (mijn info over de islam heb ik trouwens o.a. van David Wood).

Nu kom ik dus bij mijn dilemma. Aan de ene kant vrijheid van godsdienst, aan de andere kant een godsdienst die die vrijheid voor altijd uit wil bannen. Aan de ene kant tolerantie, aan de andere kant een godsdienst die tolerantie voor altijd uit wil bannen. Zoals Thomas Mann zei: “Tolerantie wordt een misdaad wanneer het toegepast wordt op het kwaad en intolerantie zelf.” In deze context moet ik ook denken aan Artikel 36 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Is het op een bepaald moment niet beter om de islam te verbieden en vluchtelingen alleen binnen te laten als ze de islam niet meer praktiseren? Het is een buitengewoon zware maatregel, die waarschijnlijk niet eens kan volgens de grondwet, maar de islam is ook niet zomaar een religie, het is een politieke ideologie die wil heersen en overheersen. Als christenen moeten we oog hebben voor onze naasten die moslim zijn, maar moeten we ook geen oog hebben voor de naaste die gedood wordt in een aanslag, of de naaste die overheerst gaat worden door de islam als we niet ingrijpen? De overheid draagt het zwaard toch niet tevergeefs? En hoe blijven we dan op hetzelfde moment liefdevol?

Beste lezer,
 
Het zal zaak zijn duidelijk onderscheid te maken tussen de islam als godsdienst en de moslim als onze naaste.
 
Wat het eerste betreft: het is duidelijk dat de islam een anti-christelijke religie is. Men erkent immers niet dat Jezus de Zoon van God is. Met name de eerste brief van Johannes (de apostel van de liefde!) is daar scherp over (zie bijv. 1 Joh. 2:22,23, en ook in de hoofdstukken 4 en 5 vind je er heel wat over).

Daarom zal de islam als godsdienst scherp bestreden moeten worden. Hoe? Niet met vleselijke wapens. “De wapens van onze strijd zijn immers niet vleselijk, maar krachtig door God, tot afbraak van bolwerken. Want wij breken valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God, en wij nemen elke gedachte gevangen om die te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus” (2 Korinthe 10:4v).

Het is een strijd met het zwaard van de Geest, dat is Gods Woord (Efeze 6:17b). “Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden, zegt de HEERE der heerscharen” (Zach. 4:6). Dat is de manier waarop de kerk en elke christen persoonlijk de islam dient te bestrijden.
 
Daarbij blijft de moslim onze naaste. Een naaste die, net als wij, een ziel te verliezen heeft voor de eeuwigheid. Daarom zullen we hem of haar met liefde en bewogenheid tegemoet treden.

Is dat geen tegenstelling met het strijden met het zwaard van de Geest? Helemaal niet. Omdat de liefde van Christus mij dringt, zal ik mijn moslimbuurman of -vrouw het Evangelie niet onthouden; in al zijn scherpte en in al zijn echte troost in Christus.
 
En onze overheid? Laten wij niet op de stoel van de overheid gaan zitten. Het is de taak van de overheid om te onderscheiden om welke reden mensen uit islamitische landen hun toevlucht tot ons land nemen. Zijn het jihadisten, dan zullen ze linea recta moeten worden teruggestuurd. Geen enkele tolerantie tegenover het kwaad! Zijn het economische vluchtelingen? Dan zal de overheid van geval tot geval moeten afwegen hoe zwaar dat weegt. Dan zal blijken dat het economisch argument lang niet altijd standhoudt. Zijn het vluchtelingen om godsdienstige redenen? Dan is ons land vanouds ruimhartig geweest. Ook in het verleden vluchtten velen naar de Nederlanden en vonden hier een gastvrij onthaal.

Hoe dan ook: als mensen hier zijn toegelaten, plaatst de Heere hen als naasten op onze weg. En dan is het geen vraag wat onze houding dient te zijn: hun godsdienst wijzen we hartgrondig af, en daarom proberen we hen te bereiken met het Evangelie. Maar we doen dat in liefde en tonen onze gastvrijheid.

En onze houding tegenover moslim-extremisten? We verafschuwen hun daden en gaan er vanuit dat, als die daden op ons grondgebied zouden plaatsvinden, de overheid radicaal ingrijpt. En intussen bidden we ook voor hen. Dat leert Christus ons toch? “Maar Ik zeg u: Heb uw vijanden lief, zegen hen die u vervloeken; doe wel aan degenen die u haten, en bid voor hen die u geweld aandoen en u vervolgen” (Matt. 5:44).
 
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven