Depressieve vriend maakt relatie uit

Ds. P.C. van Keulen | Geen reacties | 13-07-2016| 13:32

Mijn relatie is uit, omdat hij depressief is en niet meer weet hoe verder: niet alleen t.o.v. onze relatie, maar ook in de rest van zijn leven, werk enzovoorts. Zijn verloofde is een paar jaar terug overleden en hij kan haar niet vergeten. Mij heeft hij laten weten dat hij echt van mij hield, maar dat hij een nieuwe relatie niet aan kan, omdat hij haar niet kan vergeten. Voor mij was onze relatie daardoor ook best zwaar. Deed en doet me pijn om hem zo te zien lijden. Toch waren er ook veel mooie momenten, maar soms leek hij onbereikbaar en steeds meer legde hij mijn woorden/bedoelingen anders en negatief uit. Waarschijnlijk omdat hij depressief is.

Het is heel pijnlijk dat de relatie over is, maar aan de andere kant ook goed, omdat ik op de rand stond meegetrokken te worden in het depressief worden. Hij heeft me gezegd dat het beter is niet op hem te wachten totdat hij beter is, omdat hij geen vrouw meer in zijn leven wil. In onze relatie zijn we te ver gegaan en hebben als man en vrouw geleefd. Dit geeft de relatiebreuk extra veel pijn, omdat we voor God getrouwd zijn.

Hoe kan ik nu het beste verder gaan met mijn leven? Heeft het zin om op hem te wachten of kan ik beter alles loslaten en alle contact verbreken (alleen nog wat sms contact nu)? Hoe kan ik het beste met de pijn die alles als gevolg heeft om te gaan? Bidden is zo moeilijk, omdat ik zelf bij God weggelopen ben en alles eigenlijk eigen schuld is. Zou ik bijvoorbeeld over een tijdje nog weer aan hem kunnen vragen of het beter gaat of is dat beter van niet? Een 20-jarige.

Beste vragensteller,

Wat een zorgen al in je jonge leven en wat een pijn brengt dat voor jou met zich mee. Door de omgang met hem werd je bijna zelf depressief. Het is ook niet niks iemand van wie je houdt te zien lijden. En dat brengt mij allereerst bij de vraag: heeft hij hulp? Gezien het trauma, verloofde overleden, zijn depressiviteit, de onbereikbaarheid, het negatief uitleggen van jouw woorden/bedoelingen, zou dat zeer wenselijk zijn. Misschien iemand anders in zijn directe omgeving die met hem over hulp zou kunnen spreken?

Maar ook voor jou is het best heel zwaar allemaal en heb je zo jouw gedachten/vragen. Je vraagt: heeft het zin om te wachten? Hij heeft immers gezegd dat het beter is om niet te wachten omdat hij geen vrouw meer wil in zijn leven. Dit heeft hij gezegd vanuit zijn situatie nú, we weten natuurlijk niet of hij dit zou zeggen wanneer hij niet depressief meer is. 

Het zal zijn tijd nodig hebben, de verwerking van zijn verleden, het overlijden van zijn verloofde. Is daarom de relatie voor hem met jou niet te snel geweest? Wanneer er liefde is voor elkaar kan het in de toekomst wel anders voor hem (jullie) worden. 

Zou je echt het contact willen verbreken? Want je vraagt je af of je bijvoorbeeld over een tijdje nog weer aan hem zou kunnen vragen of het beter gaat of niet. Waarom zou je dat niet vragen? Misschien doet het hem wel heel goed dat je hem niet in de steek laat, want zo zou hij het kunnen (gaan) voelen. Ook al merk je het nu niet, toch kan het bij hem achteraf zo zijn dat het hem goed heeft gedaan dat je belangstelling voor hem bleef houden, hem niet hebt losgelaten, ondanks zijn situatie.

Doe alles niet zonder God, hoe zondig je leven ook is geweest. Alleen weglopers kunnen teruglopen. Als je bijvoorbeeld niet thuis bent weggelopen dan kun je ook niet teruglopen naar huis, omkeren op je weg. Daarom, hoe moeilijk je het ook vindt, God staat te wachten, zelfs op jou, zoals die vader bij de verloren zoon! Sta ook maar op in jouw situatie en zeg maar: ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. Hoe moeilijk je het ook vindt om (nog) te bidden, spreek Zijn eigen woorden maar na, want Hij wil ook jou omarmen in Zijn Zoon de Heere Jezus Christus en je in het verdere schenken wat nodig is. Zing het maar biddend: Denk aan 't vaderlijk meedogen, HEER' waarop ik biddend pleit, sla de zonden nimmer ga, die mijn jonkheid heeft bedreven, denk aan mij toch in gena, om Uw goedheid eer te geven, want milde handen, vriendelijke ogen zijn bij Hem van eeuwigheid!

Hoe kan Hij voor hem en voor jou schenken wat nodig is. Zou één ding voor Hem te wonderlijk zijn? Breng dan maar heel gewoon jouw pijn bij Hem, jouw moeite, ja, gewoon alles!

Ik wens je heel veel sterkte toe en Gods vaderlijke zorg en nabijheid.

Met vriendelijke groet,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

140 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven