Onbekeerd God als Vader aanroepen
Ds. A.J. Schalkoort | 36 reacties | 08-07-2016| 09:09
Vraag
Deze vraag is voor ds. A.J. Schalkoort. Beste dominee. Ik heb twee antwoorden van u gelezen op Refoweb die volgens mij tegenstrijdig zijn met elkaar. Het gaat over de kwestie of je als onbekeerde, God als Vader mag aanroepen in het gebed. In het antwoord 'Wie aanspreken in ons gebed?' zegt u dat alleen kinderen van God Hem als Vader mogen aanspreken. In het antwoord 'Wie moet je in het gebed aanspreken?' zegt u echter dat we gedoopt zijn in de Naam van de Drieënige God en daarom mogen we Hem als zodanig aanroepen.
Maar niet iedere gedoopte is bekeerd. Ik heb naar aanleiding hiervan eigenlijk drie vragen:
1. Mag je als onbekeerde God als Vader aanroepen/aanspreken? Als het antwoordt op vraag 1 “nee” is:
2. Dan mag je dus ook het “Onze Vader” niet meer bidden als je onbekeerd bent? In dit het eerste antwoord haalt u vers 7 uit de Avondzang aan.
3. Mag je als onbekeerde dan ook dit vers niet meer zingen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Bedankt voor je vragen. Krachtens onze schepping mag ieder mens God als zijn Vader aanroepen. Maar tegenover Israel moest de Heere al klagen: “Ben Ik dan een Vader, waar is Mijn eer?” Maleachi 1: 6. En dat omdat het verbondsvolk de Heere niet oprecht diende. Maar wie zal echt God als zijn Vader aanroepen? Volgens de Catechismus, antwoord 120: degenen die door het geloof in Christus zijn die mogen God als hun Vader noemen.
Mag ik als onbekeerde God als Vader aanroepen? Ik stel hier dan de vraag: waarom zou ik God als Vader aanroepen als ik niet bereid ben mij als kind van Hem te gedragen? Dat geldt zeker iemand die gedoopt is en toch volhard in zijn onbekeerd zijn. Moet het niet als een vloek klinken in de oren van de hemelse Vader wanneer je Hem Vader noemt maar Hem niet erkent als Vader? Hebben wij het recht om één dag langer te leven zonder bekering? Betekent de Heilige Doop niet dat wij ons terstond hebben te bekeren tot God omdat Hij recht heeft op ons hart en leven? Mijn zoon geef mij je hart.
Wie als onbekeerde het Onze Vader bidt of de Avondzang vers 7 zingt (maar dat geldt meerdere Psalmen), die liegt tegenover de Heere. We belijden met de lippen maar ons hart houden we verre van de Heere. Zo moest de Heere klagen over Zijn eigen volk Israel. Wat is de weg? Terug naar de Vader zoals de verloren zoon in de gelijkenis. Hij leefde in het besef het niet meer waard te zijn thuis te mogen komen. Een knecht op Vaders erf was voor hem genoeg. En toch kreeg hij weer als kind, een plaats in Vaders huis en aan Zijn tafel. En dat omdat Vader zo goed is om Jezus’ wil.
Ds. A. J. Schalkoort
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.J. Schalkoort
- Geboortedatum:05-10-1948
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
praktisch geeft het een twee spalt in de gemeente, en voor de zoekende
is het funest,die weten niet wat ze moeten
In luk 11vs 13 staat,Indien dan gij,die boos zijt,weet uw kinderen goede
gaven te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader den Heilige Geest
geven dengenen, die Hem bidden? Dat zegt Hij toch tegen mensen die
van nature boos zijn? en de Heilige Geest nog niet bezitten,maar er wel naar
verlangen Bidt u maar zo als u het gewend bent.Op Zijn tijd zal Hij u niet
teleur stellen Daar heeft Hij Zijn woord en beloften voor gegeven
H.Gr en een goede Zondag
Je leest de bijbel, bidt, gaat naar de kerk, maar je gelooft niet. Besef je hoe vreemd dat is?
Er lopen veel te veel mensen rond die maar aan het afwachten zijn door een verkeerde uitleg van de bijbel. Degenen die dat leren zouden ze een spreekverbod moeten geven. Ze brengen de mensen in mineurstemming, wat nooit de bedoeling van God is geweest.
Uw reactie;s zijn toch reactie,s met verwijten,br dr B gelooft in Christus
en hij bidt,toch noemt hij zichzelf een onbekeerde. Nu kunnen wij allemaal
roepen wat hij moet doen n.l geloven. dat is het zelfde als u tegen drenkelingen zegt je moet zwemmen, maar helaas niet ieder een kan zwemmen.Daar om probeerde ik om naast hem te gaan staan,en te bemoedigen met de woorden ;blijf bidden'' en op Zijn tijd zal Hij u zeker
helpen. Hierbij liet ik mij leiden door Hebreen 4 v.s 16 in mijn woorden
laat ons met vrijmoedigheid toe gaan tot de troon der genade,en je zult
geholpen worden op Zijn tijdstip
De tekst uit Hebreeen is een veel misbruikte tekst om mensen maar in het onzekere te laten. Deze tekst spreekt juist van geloof in vrijmoedigheid. Daar kan je absoluut niet uit afleiden dat je maar moet afwachten, maar wel dat je juist in alle rust en vrijmoedigheid je kan laten rusten op het werk van Christus.
Hoofdstuk 5 gaag verder met 'want', waaruit je nog meer kan afleiden dat Christus alles heeft volbracht.
De reden dat ik wat scherp reageer is om wat ik al schreef: velen worden in twijfel gehouden door onbijbelse opvattingen die mensen passief en depressief maken. Ik zie dat als een vorm van geestelijk misdrijf.
Hoe leg jij Lukas 11:13 dan uit?
@drB
Een zucht is inderdaad genoeg. Ik weet ook soms niet wat ik moet bidden, maar het Onze Vader is dan fijn. Of dan bid ik met de woorden van Psalm 5
Neem, HEER, mijn bange klacht ter oren;
Zie, als 't aan woorden mij ontbreekt,
Wat d' overdenking in mij spreekt;
Verwaardig U, uit 's hemels koren,
Mijn stem te horen!
Sla ied're zucht, mijn hart ontgleden,
Opmerkend gâ; schenk mij 't genot
Uws heils, mijn Koning en mijn God;
Ik zal tot U, met mijn gebeden,
Eerbiedig treden.
Waar haal je het in vredesnaam vandaan, geloof heeftniets te maken met drenkelingen,dat is een op vatting van u. Ik zal het u vertellen ,een drenkeling
is iemand zonder geloof in een verlosser in de wereld staat, die dreigt te
verdrinken. maar als hij indachtig wordt gemaakt, gaat hij roepen help,help
Hebt u dat wel eens persoonlijk mee gemaakt? Maar de ergernis bij u is
bij Lukas 11vs 13 en bij Hebreen 4 v.s 16 dat de redder zegt op mijn moment
zal ik je redden d.w.z altijd op tijd En als er eens iemand in een put zit, die
help roept, mag u hem wijzen op de ladder. dat is beter als direct met
beschuldigingen te komen, en proberen anderen de schuld te geven
Er is wel een verschil tussen vragen en krijgen. Als de Kananese vrouw Jezus om hulp roept, wordt ze in eerste instantie (schijnbaar) afgewezen.
Zo kennen veel gelovigen het ook dat we God wel ergens om bidden, maar dat Hij Zich dan enige tijd stil houdt. Hij geeft het wel, maar op het door Hem bepaalde tijdstip en op Zijn manier. Dat betekent niet wachten, depressief zijn, etc, maar gelovig op Gods hand zien en Hem de ruimte geven om het op Zijn tijd te doen (Psalm 123).
Zo bad de Zoon ook 'Niet Mijn wil, maar de Uwe geschiedde'.
Verder sprong Hij ook niet van het dak van de tempel af, omdat Hij Zijn Vader niet wilde verzoeken, ondanks dat er geschreven stond "Want Hij zal Zijn engelen van u bevelen, dat zij u bewaren in al uw wegen. Zij zullen u op de handen dragen, opdat gij uw voet aan geen steen stoot." (Matth 4: 5-8)
Ik weet niet of we het over hetzelfde hebben. Natuurlijk kan het zo zijn dat we op een bepaalde uitkomst moeten wachten, niet alles komt precies op het moment dat wij het willen.
Maar dat wil niet zeggen dat we dan geen kind van God zijn. Dat worden we zodra we het Woord horen en aannemen. Dan hoeven we nergens op te wachten. We ontvangen direct de Geest van God op dat moment. Dat is geen speciale ervaring, maar een weten met het verstand.
We kunnen zeker niet de geschiedenissen vergeestelijken. Zo ging de geschiedenis van de Kananese vrouw over de genezing van haar dochter én ze was geen Israelitische. Jezus was immers in eerste instantie alleen gekomen voor het volk Israel. De Heilige Geest is pas vanaf Handelingen 10 ook over de heidenen uitgestort.
De tijd voor de uitstorting van de Heilige Geest is een andere dan daarvoor. En zeker anders dan vóór Handelingen 10. Als je geboren wordt uit gelovige ouders is het geen normale zaak dat je eerst ongelovige leeft en dan bekering nodig hebt. De normale gang van zaken is dat je het geloof van je ouders aanneemt en God dient. Dat is helaas in de kerk volkomen scheef gelopen doordat men allerlei mystieke belevingen en voorwaarden ging scheppen, die mensen alleen maar in depressiviteit en/of onverschilligheid brengen.
Als ongelovige kun je weten dat je moet geloven, maar kun je sterk het gevoel ervaren dat je niet moet weten hoe het geloven. "Is het echt zo eenvoudig?" wordt er vaak gedacht. En zo word je heen en weer geslingerd. En dat bedoelt huibertus met die 'drenkeling'. Wakker geworden zijn dat je buiten God bent en zoekend om redding.
De Geest van God werkt ook in ons hart zodát we het Woord aannemen.
De Geest is er ook al voordat wij het Woord aannemen, de Geest twist met ons totdat wij het aannemen (Gen 6:3).
En geloven is geen aannemen met het verstand. Geloven is ons met heel ons hebben en houden overgeven aan God en in Hem (Jezus) geloven als enige Redder voor ons behoud. Luther zegt dat wij volledig leeg moeten zijn van onszelf. Niets meer in onszelf kunnen vinden en alles in Hem vinden.
Als het een aannemen is met het verstand, kun je er ook weer afstand van nemen met het verstand. De duivel laat zich zijn prooi echt niet ontnemen door even een verstandelijke keuze van ons.
Wat betreft het vergeestelijken van geschiedenissen. Dat vul je even voor me in zo te lezen. Ik probeer duidelijk te maken dat Jezus ons soms lang kan laten wachten. Het is waar dat deze vrouw een heidin was, maar dat was de Romeinse overste ook die een zieke slaaf had. En ook hij werd geholpen en Jezus roemde zijn geloof. (hier lees ik niets dat Jezus hem afwijst omdat hij een heiden was)
Ook Maria, Jezus eigen moeder kent het afwijzen van Jezus bij de bruiloft in Kana. Ze zegt : 'Ze hebben geen wijn' en Jezus zegt: 'Vrouw, wat heb Ik met u te doen? Mijn tijd is nog niet gekomen". En David zegt in psalm 40 "Ik heb de HEERE lang verwacht".
De Kananese vrouw was dus niet de enige die even moest wachten tot Jezus tijd was aangebroken. Jezus laat ons wel eens een poosje wachten om ons geloof te beproeven.
Ik ben met je eens dat er kerken zijn waar men allerlei mystieke belevingen moet hebben. Maar dat is iets heel anders dan God vragen en Hem gelovig verwachten.
Jij zegt dat je niet je verstand gebruikt bij het geloven, maar wat dan wel? Je gevoel soms? Paulus bidt in Ef 1 niet voor niets om verlichte ogen van ons verstand. Dat bidt hij voor degenen die al geloven, zodat ze groeien in het geloof.
En als het gaat over wachten, waarop moet je dan wachten? Op een gevoel? Lees Handelingen nog eens: mensen die het Woord hoorden en overtuigd waren namen het Woord direct aan en werden gedoopt. Jezus werd soms modeloos vanwege de traagheid waarmee men geloofde. Als het gaat om het geloof is wachten een zonde. Want dan gehoorzamen we niet de stem van God.
Luther kan zoveel gezegd hebben over dat we eerst helemaal leeg moeten zijn, maar die voorwaarde staat niet in de bijbel. Luther heeft wel meer gezegd waar vraagtekens bij zijn te zetten.
Alle voorbeelden die jij aanhaalt over wachten gaan niet over het geloof waardoor we eeuwig leven verkrijgen. Dat is er van gemaakt door theologen, maar daar is geen enkele grond voor. Als het gaat om het geloof waardoor we eeuwig leven verkrijgen en vernieuwd worden is het HEDEN als je Zijn stem hoort: verhard je niet
Je moet uitkijken niet van het ene uiterste naar het andere te schieten. Er is ook een middenweg. Ik zit gelukkig niet in zo'n kerk waar mensen van Jezus worden afgehouden, maar waar ook niet de boodschap klinkt dat je een verstandelijke keuze moet maken.
Ik zeg niet dat je niet je verstand moet gebruiken, maar het is niet alléén je verstand. God vraagt ons hart, dat is geen verstandelijke keuze, maar juist een overgave met heel ons denken, gevoel, krachten etc. om die in Zijn dienst te wijden. Omdat wij graag nog iets voor onszelf willen houden, geven mensen zich doorgaans pas over als ze geen andere uitweg zien.
Dat er mensen in de kerk zitten die niet geloven heeft vaak 2 oorzaken: 1. Ze denken dat ze zichzelf nog wel redelijk kunnen redden of 2. Ze zien niet in dat Jezus de enige Redding is. En ik ben met je eens dat niet alle kerken (zeker behoudende kant) nummer 2 preken. Maar ter linkerzijde kunnen we onszelf vaak ook weer redden met onze eigen godsdienst en eigen keuzes.
Je moet niet wachten op je gevoel. Je moet VERwachten. Als je op iemand wacht, kun je ondertussen nog allerlei andere dingen gaan doen. Als je iemand VERwacht, kijk je uit het raam en doe je niets anders dan de straat uitkijken.
Als gelovige kun je heel makkelijk zeggen: je moet geloven, klaar. Maar een ongelovige weet niet hoe dat moet, aangezien hij dood is in de zonden en misdaden. Als God hem wakker maakt, vraagt hij 'wat moet ik doen om gered te worden?' waarbij het antwoord is: 'Geloof (geef je over met heel je hebben en houden) in de Heere Jezus Christus en je zult gered worden'.
Soms wordt er nog wat afgezocht, tot het moment dat, door de werking van de Geest, je in gaat zien dat er echt maar 1 middel is om te ontkomen en dat God die heeft verteld in Zijn Woord en dat Hij niet kan liegen.
Het advies van huibertus: Vraag om de Heilige Geest, wat God geeft die aan ieder die tot Hem bidt, is juist goed: De Heilige Geest opent je ogen, of verlicht je verstand zodat je ziet hoe eenvoudig het is.
Wat betreft het feit dat je leeg moet zijn van jezelf: geef mij één voorbeeld uit de Bijbel van een gelovige die iets van zichzelf meebracht voor zijn behoud.
Eerst schrijf je "En geloven is geen aannemen met het verstand." en vervolgens "Ik zeg niet dat je niet je verstand moet gebruiken". Wat is het nu?
Geloven met je verstand is geen tegenstelling ten opzichte van volledige overgave. Het bijbelse 'hart' wordt vaak onterecht uitgelegd als gevoel. Maar dat is het niet. Het is een bewuste keuze om God te dienen. Kiezen doe je met je verstand.
Waar je nog geen duidelijkheid over geeft is waarop je dan moet wachten. Of wat je eerst moet verwachten. Dat zijn van die mooie loze termen die niets zeggen als je dat niet concreet maakt. Je kunt alleen iets van God verwachten als je gelooft.
Dat je in verwarring raakt, komt omdat je van het ene naar het andere uiterste schiet. Ik zou je adviseren je te verdiepen in de werken van Luther, dan begrijp je wat ik bedoel. Niet om over de Bijbel heen te leggen, maar om te genieten van het inzicht wat hij had.
Geloven is inclusief verstand, maar niet alléén verstand. Kortweg gezegd: een appeltaart bevat rozijnen, maar is niet alleen rozijn. Wanneer je oproept tot een verstandelijke keuze, laat je al het andere liggen. De hartelijke overgave aan een God waarvan je door de Heilige Geest bent overtuigd van Zijn welwillendheid in Christus, is een ruimer begrip. Het is dwaas om te zeggen dat dit buiten het verstand omgaat, waarom zou je met je verstand de wereld kunnen dienen, maar God niet?
Hart wordt weleens uitgelegd als gevoel ja. Maar volgens mij is het het wezen van de mens, daar waar jij op de troon zit (of de troon hebt afgestaan aan God). Het verstand volgt op het hart. Zo kan mijn hart (mijn innerlijk) een hekel hebben aan bepaald soort mensen, maar mijn verstand houdt dit in bedwang. Tot het moment dat er iets gebeurt, waardoor ik in een reflex reageer: dan komt naar boven wat er werkelijk van binnen leeft.
Wat betreft het verwachten: als je als ongelovige, als drenkeling in het water ligt, niet weet wat je moet doen en ook niet weet hoe je moet zwemmen (=geloven), en er staat in het Woord dat een ieder die aan de Heere de Heilige Geest vraagt, dat die Hem ook krijgen zal, dat je dit tegen de Heere zegt en met verlangen uitziet naar het moment dat Hij je duidelijk maakt hoe het moet. Zo Hij vertoeft, verbeidt Hem, Hij zal gewis komen...
anders had hij niet naar de tempel gegaan. Hij ging het niet even pakken
met zijn verstand, hij stortte heel zijn hart uit en jankte om genade
m.a.w. was het help,help. Hij werd geholpen, meer als die andere bidder
die geloofde ook, maar het punt is hij had volop aan bod
Nergens geeft de bijbel een grond om iets anders dan een overtuigd persoon met zijn verstand Jezus aan te nemen. En dat houdt niet in dat je door kan zondigen, of dat je niet met je hele leven je aan God wijdt. Dat hoort er allemaal bij. Maar ga mij en anderen niet vertellen dat het je moet overkomen of dat je er op moet wachten. Zodra je in het Woord leest: geloof! Dan moet je geloven, volg: dan moet je volgen, bekeer je: dan moeg je je bekeren, en dat allemaal zonder uitstel. De rest komt later wel.
Als je dan toch de drenkeling als voorbeeld wil nemen (misschien in bepaalde, niet alle, gevallen toepasbaar), dan is het van de zotte dat de drenkeling het toegeworpen touw (het Woord, de aangeboden verlossing) niet direct aanneemt. Net zoals de cipier in Hand. 16, de moorman met Filippus en de vele duizenden na de Pinksterpreek deden. Die werden ook niet geadviseerd te wachten.
Hier houd ik het bij.
- 1
- 2