Depressief aan het Heilig Avondmaal

Ds. J. Westerink | Geen reacties | 31-05-2016| 11:53

Ik ben al een poos depressief en heb het het gevoel dat het leven maar waardeloos is. Ik heb regelmatig gedachten aan de dood. Hulp bij een psycholoog is vorige week gestart. Zijn deze gevoelens en gedachten zonde? We hebben zondag Heilig Avondmaal in onze gemeente en ik zou graag aan willen, maar als dit zonde is... Hoe zou ik me kunnen voornemen niet meer in deze zonden te vallen? Dat lukt me nooit! Ik hoop dat jullie me met deze vraag deze week kunnen helpen.

Beste hulpzoeker,
 
Je vraagt om een spoedige reactie en in het licht van wat je schrijft, heb ik daar alle begrip voor. Vandaar dit spontane antwoord. Mocht het toch wat te kort zijn, laat het me dan maar weten.

1. Je vraagt of depressiviteit zonde is. Naar mijn overtuiging is dat niet het geval. Het kan te maken hebben met je karakter, met je geestesgesteldheid, met je omstandigheden en soms ook met je leeftijd. Maar daar heb ik geen verstand van. Ander hulpverleners kunnen je daar mogelijk verder in helpen. Je wordt er wel verdrietig van en moedeloos en dat brengt weer allerlei gedachten met zich mee. Maar zonde, nee, daar lees ik in Gods Woord niet van. In dat opzicht hoeft het je ook niet van het Avondmaal af te houden.

2. Je schrijft dat je niet kunt beloven dat je niet weer in deze “zonde” zult vallen. Na wat ik hierboven schreef, geldt dat dus eigenlijk al niet meer. Bovendien zegt het Avondmaalsformulier niet dat we moeten beloven niet weer in zonde te vallen -wie zou dat kunnen?- maar dat wij, wanneer wij somtijds uit zwakheid in zonde vallen, niet in de zonde moeten blijven liggen. Dat is wat anders. Dat is ook in overeenstemming met wat de Bijbel zegt over struikelen.

3. Het voornaamste wat ik je kan schrijven, is een verwijzing naar de geschiedenis van de profeet Elia in 1 Kon.19. Na de gebeurtenis op de Karmel wordt die man zo moedeloos door de reactie van Izébel, dat hij vlucht. Hij heeft het gevoel dat het allemaal niets helpt en dat hij helemaal alleen staat. Het liefst wil hij sterven. Maar dan stuurt de Heere hem een boodschap. Hij zet hem eten en drinken voor en zegt: Sta op Elia, eet en drink want de weg zou voor u te lang zijn. Met andere woorden: Elia moet nog verder; de Heere heeft nog wat voor hem te doen. En met het oog daarop versterkt de Heere hem met eten en drinken. Is dat geen heerlijke verwijzing naar het Avondmaal waar de Heere ons wil versterken met brood en met wijn?
 
Als de Bijbel iets zegt over de situatie waarin je verkeert, dan zegt Hij niet dat je weg moet blijven maar juist dat je aan moet gaan. Juist in deze situatie heb je die versterkende genade zo nodig. Ben je er dan in één keer uit? Het vervolg van 1 Kon. 19 laat zien dat dat niet zo is. Maar je kunt wel verder.

Van harte Gods zegen toegewenst,
Ds. J. Westerink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Westerink

• Geboortedatum:
  25-08-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk (Maranatha)
• Status:
  Inactief

121 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven