Gods bedoeling met autisme

drs. W.H. Hoorn | Geen reacties | 07-05-2016| 12:24

Ik heb op de site van Helpende Handen gekeken voor info over autisme. Want daarnaar werd verwezen op jullie site. Die info is vrij summier, daarom bied ik jullie mijn info over autisme in de vorm van een presentatie aan. We hebben besloten die vrij beschikbaar te maken juist omdat er weinig info wordt gegeven buiten het hulpverleningscircuit om. Ouders geven aan hun kind makkelijker te kunnen begrijpen n.a.v. deze presentatie (dit is toevallig een ouderavond dus vandaar ouders). Daarom ben ik blij met mijn presentatie.

Ik kan echter nog niets vertellen over het volgende: welke bedoeling heeft God om mensen geboren te laten worden met autisme of een andere handicap? Is dit een storing? Of heeft God juist een bijzondere bedoeling met je, net als God met ieder mens een bedoeling heeft? Hoe wordt hierover in de Bijbel geschreven? Op welke manier zijn mensen met een diepe handicap een voorbeeld voor ons? Zeker als je presenteert voor begeleiders of ouders van kinderen met autisme die nauwelijks tot leerontwikkeling zijn gekomen zijn deze vragen heel fragiel of kwetsbaar.

Soms kan ik in een presentatie vertellen over mijn geloof, hoe het kracht geeft. Kan ik vertellen, dat ik bij onmacht kan overgeven dat God me gemaakt heeft zoals Hij mij gemaakt heeft. En dat ik het daarmee moet doen. Maar... daar ik het nog zelf niet goed kan begrijpen, blijft dit vaak achterwege. Ik zou heel blij zijn als u me hier beter inzicht in wilt geven. Misschien kan ik het dan ook doorvertellen.

Beste vragenstel(st)ler,

U komt met uw vraag erg dichtbij omdat ik de vader ben van een autistische dochter en de jongere broer van een zuster die, door een verkeerde diagnose/behandeling van meningitis, diep autistisch is geworden. Ben geen psycholoog, maar dus wel iemand met veel ervaring op dit gebied.

Ten eerste komt bij uw vraag de gedachte op wat wij als 'gestoord', dan wel als 'normaal', ervaren en beschouwen. Er zijn veel aandoeningen in het autistische spectrum en eigenlijk is het begrip autisme een zgn. containerbegrip waarin een grote variatie aan geestelijke aandoeningen is ondergebracht. Sommige mensen met een lichte vorm van autisme, zoals bijv. het syndroom van Asperger, kunnen soms uitstekend maatschappelijk functioneren omdat zij uitblinken in een bepaald vakgebied. Maar zij hebben wel hun hele leven te worstelen met problemen van sociaal-communicatieve aard.

En hoe meer mensen zijn behept met een meer ernstige vorm van autisme, hoe groter en dieper deze problemen zijn. Dat geldt zowel voor deze mensen zelf als anderen waar zij in hun leefomgeving mee te maken krijgen.

Onze dochter is doorgaans een vrolijke en onbekommerde meid. En wanneer je haar haar eigen gang laat gaan en zij niet wordt geconfronteerd met onverwachte zaken en dingen die haar niet vertrouwd zijn is er niets aan de hand. Zij heeft gewoon een baan waar ze het goed naar haar zin heeft. Ook haar baas is erg tevreden over haar. Ze woont op haarzelf in een appartementje voor begeleid wonen waar zij het erg gezellig heeft gemaakt en waar het werkelijk brandschoon is. Als jong kind was zij al bedrevener met een computer dan haar vader nu is, of ooit zal zijn. Maar mijn vrouw en ik hebben de financiële bewindvoering over haar, want anders gaat het in dit opzicht verkeerd.

Wanneer zij met een grotere groep van voor haar onbekende mensen te maken krijgt raakt zij in paniek (reden waarom zij niet in de kerk kan komen). Wanneer zij het overzicht en de controle over haar leven, in haar beleving, dreigt kwijt te raken kan zij zelfs in een psychose raken. Een rijbewijs zal ze ook nooit kunnen halen, etc..

Hoef u denkelijk niet te vertellen dat wij daar als ouders veel zorgen, problemen en verdriet over hebben gehad. En het ons ook veel leermomenten en moeite heeft gekost om haar te kunnen accepteren zoals zij nu eenmaal is en om aan haar speciale behoeften te kunnen beantwoorden. Maar het is al met al toch nog, en boven verwachting, goed met haar gekomen en wij zijn daar de Heere erg dankbaar voor.

Wat in onze beleving gestoord, dan wel normaal, gedrag moet heten is in hoge mate afhankelijk van hoe wij zelf in het leven staan en hoe wij onszelf, onze naasten en de wereld waarin wij leven ervaren en beschouwen. Vanuit onze val in Adam zijn wij in Bijbels opzicht in feite allemaal 'gestoord.' Dat houdt in dat onze verhouding met God en onze naaste van nature autistisch is en wij onszelf in deze ook niet kunnen genezen. Dat betekent dat wij ons, wanneer wij ons met Christus en Zijn volbrachte werk voor ons uit genade verbonden mogen weten, niet boven onze naasten, die andere gaven hebben gekregen, hebben te stellen. Maar dat wij naast hen hebben te staan en hen, vanuit de kracht van de Heilige Geest, waar wij om hebben te bidden, de weg door het leven hebben te wijzen. En dan kunnen wij soms ook wonderlijke dingen mee maken, waarin Gods genade zich voor ons op onverwachte en diepe wijze openbaart.

Mijn oudere zuster heeft een veel ernstigere aandoening dan onze dochter. Vanaf het moment dat zij als klein meisje in het jaar 1958 op driejarige leeftijd meningitis kreeg en verkeerd is gediagnosticeerd en behandeld is haar verstand als het ware stil blijven staan. Maar haar uitspraken over geloofszaken zijn soms van een gehalte waar haar broer, de geleerde theoloog en predikant, nog wel wat van kan leren! Eens te meer word je dan bij het Schriftwoord uit Ps.116:6 bepaald, dat de HEERE de eenvoudigen bewaart. En dat dit Schriftwoord in het bijzonder geldt voor mensen als zij. Daar ligt voor ons een grote mate van troost en in. En al even grote mate van verootmoediging waar het de voor ons niet te bevatten en te begrijpen kracht van Gods liefde en genade betreft.

In Rom.3:21-22 kunnen wij ook lezen, dat de rechtvaardigheid van God aan ons in Christus geopenbaard is geworden. “Namelijk (dus in het bijzonder) de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Christus, tot allen, en over allen, die geloven, want (let op!) er is GEEN onderscheid.” De Heere maakt dus geen onderscheid tussen mensen die wij normaal, dan wel als gestoord, beschouwen. Want wij en blijven in dit leven allemaal, en wie en wat wij ook zijn, steil afhankelijk van Zijn genade en ontferming. Hij zal alle dingen ook nieuw maken. Dat houdt in dat Christus, bij Zijn wederkomst, al Gods kinderen volmaakt en zonder gebreken en stoornissen zal doen verrijzen en herschapen. En ook daaraan mogen wij nog troost en kracht ontlenen.

Dit antwoord is misschien iets te lang en iets te persoonlijk geworden, maar ik hoop dat u er wat aan zult hebben.

Hartelijke groeten,
Drs. W. H. Hoorn

Dit artikel is beantwoord door

drs. W.H. Hoorn

• Geboortedatum:
  30-01-1959
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Dedemsvaart
• Status:
  Actief

99 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven