Lichamelijke ongemakken en zelfbevrediging

Vooraf, zelf ben ik een middelbare vrijgezelle vrouw die al negen jaar ziek is. Ik ken lichamelijke ongemakken. O.a. een gallische moeheid, spieren die helaas kunnen opspelen op mijn middel, enz. Geen arts die daar wat aan kan doen. De éne keer is het zwaarder dan de andere keer.

In het kort, kunnen er momenten zijn dat je de behoefte voelt aan zelfbevrediging. De ongemakken kunnen ergens opwekkend werken. Moeheid doet natuurlijk ook veel. In dit alles kunnen behandeling/gesprekken er niets aan doen. Libido-afremmende medicatie is in het geheel niet van toepassing. Ergens is het wel moeilijk om daar mee te dealen. Ik weet niet hoe u er tegen aan kijkt, maar zo komt ook het woord 'zelfbeheersing' in me op. Proberen afleiding te zoeken, geduld opbrengen opdat het bijvoorbeeld een andere dag anders aanvoelt? Toch kan de situatie, de zwaarte, enz. zodanig zijn dat het moeilijk lukt als dit al niet een understatement is.

U/jullie schrijven dat zelfbevrediging op zich niet fout hoeft te zijn als je door hormonen toch je jezelf eens moet ontladen. Dit als noodoplossing. Het komt op me over dat dit verhaal anders is. Wie weet, komt u wel met een insteek dat door de ongemakken de hormonen ook meer opspelen maar ik zit toch meer in de situatie van wat is goed en wat is niet goed. Het verschil in zwaarte per keer maakt dat dat nog meer het geval is. Je kent een situatie die opwekkend is en als je dingen dan toch meer en meer gaat opwekken? Nogmaals, het kan zeer moeilijk zijn om het te weerstaan. Mijn gevoel is wel dat als je jezelf zo bevredigt dat je daarna zoiets hebt van het is wel 'onrein'. Maar is dat ook zo?

Allereerst – dat lijkt me heel wat om al zo veel jaren chronische klachten te hebben. U brengt de drang tot zelfbevrediging hiermee in verband. En dan vraagt u zich ook nog af of dit onrein is. 

Het lijkt mij normaal om, ook als je ziek bent, te verlangen naar genot, lichamelijk genot, seksueel genot. Dat is menselijk. En het is ook menselijk om ernaar te zoeken om grip op te houden, om die behoefte als het ware te kunnen reguleren. Daar gaat het inderdaad om zelfbeheersing. Om op een wijze manier met de mogelijkheid van lichamelijk genot om te gaan. Als de beheersing te kort schiet, dat voelt inderdaad meestal niet goed. 

Of zelfbevrediging onrein is dat vind ik een lastige vraag. In de Bijbel worden een heleboel dingen onrein genoemd. Maar bij mijn weten niet zelfbevrediging. Maar ik ben geen theoloog. Alleen psycholoog. U beleeft de drang tot zelfbevrediging kennelijk als onrein. Misschien goed om te kijken hoe u daarbij komt. 

Als het erom gaat dat uw discipline hierin tekort schiet, zo dat de (drang tot) zelfbevrediging een te grote plaats gaat innemen, dan voelt dat misschien zo. Het voelt niet goed om geen controle te hebben en zeker niet wanneer het een verslavingskarakter zou krijgen. Dat is ook niet goed.

Als het zo zou zijn dat u zich zelfbevrediging sowieso kwalijk neemt, dan zou ik ervoor willen pleiten dat het ook goed is om gewoon van tijd tot tijd te kunnen genieten op een wijze manier, binnen de grenzen van het toelaatbare. Ook in seksueel opzicht. Zeker als u ziek bent en ook als u vrijgezel bent. 

In de hoop dat ik hiermee uw vraag beantwoord heb.

Met vriendelijke groet,
Els de Bruin