Toevlucht nemen tot het Bloed

Aan iemand van Ger. Gem. Is toevlucht nemen tot het Bloed (toevlucht nemen tot Jezus) hetzelfde als gebruik maken van de Voorspraak? Soms moeilijk te begrijpen vanuit de preek.

Toevlucht nemen komt veel in de Bijbel voor. Sla daar de Concordantie van Trommius maar eens op na. Vooral in de Psalmen lees je hier veel over. Ik las bij ds. C. G. Vreugdenhil in zijn boek “Borgtocht” het volgende: “Hoe nodig is het ook dat Zijn bloed onderwerpelijk door de Heilige Geest wordt toegepast in onze harten, zodat we de reinigende kracht ervan mogen ervaren en bevindelijk deel krijgen aan de verzoening. Dan gaan we zien dat het onze zonden zijn die Hem de dood hebben gekost. We leren onze schuld beamen en de toevlucht te nemen tot dit Lam en Zijn bloed. Je gaat jezelf veroordelen en belijden dat je midden in de dood ligt. Je zoekt je reiniging en zaligheid buiten jezelf in Christus. En juist daar wordt de lijdende Verlosser zo dierbaar. Je rust niet voor je weten mag dat je genade gevonden hebt in Zijn ogen. Wat een vrede als het bloed van Christus door de kracht van de Geest op je hart wordt ‘gesprenkeld’ tot vergeving van zonden. Dat gebeurt daar waar je gaat geloven in Christus. Dat gebeurt daar waar je het stemmeloze Lam gaat zien, zoals Jesaja Hem aanwijst.”
 
In 1 Johannes 2 vers 1 gaat het over een Voorspraak, in het Grieks een Parakleet. De letterlijke vertaling is “te hulp geroepen, een pleitbezorger”, of “hij die voor iemand bidt, een trooster.” In het Johannes-evangelie noemt de Heere Jezus de Heilige Geest de Parakleet, de erbij geroepene, de Trooster. In het tweede hoofdstuk van de eerste Johannesbrief noemt Johannes de Heere Jezus een Voorspraak, een pleitbezorger. “En indien iemand gezondigd heeft, wij (= mijn kinderkens) hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige.” Als Gods kind gezondigd heeft dan moet hij of zij niet in de zonde blijven liggen en ook niet aan Gods genade vertwijfelen, omdat hij/zij een eeuwig verbond met God heeft waarvan het teken en zegel aan zijn/haar voorhoofd is gehecht. Dan vlucht hij/zij tot Christus. Dan neem hij/zij tot Hem de toevlucht, want Hij is een Voorspraak bij de Vader. Christus pleit dan op grond van Zijn volbrachte werk bij de Vader en zegt: “Vader, Ik wil niet dat deze in het verderf neerdaalt, want Ik heb verzoening voor hem/haar  gevonden.”
 
En zo nemen we de toevlucht tot Christus en Zijn bloed als de Voorspraak bij de Vader. Het is dus niet hetzelfde, maar het hangt nauw met elkaar samen.

Houten, J. H. Doeven