Heb ik mezelf niet bedrogen?
Ds. J. Bos | 7 reacties | 12-04-2016| 13:59
Vraag
Na een heel verdrietige jeugd en een moeilijke periode in mijn leven gaat het gelukkig weer goed met me. Nu ben ik ontdekt aan mijn eigen schuld en dat ik niet voor God kan bestaan. Ik heb Hem nodig leren krijgen. Dat is genade en ben daar verwonderd en stil van. Zeker omdat ik zie wie ik nou ben tegenover een rechtvaardig God. Ik mag weten dat Hij ook mijn schuld die ik verdiende droeg op Golgotha. Ik word door heel gelukkig van om dat te mogen weten. Ik heb Hem hartelijk lief.
Maar heel vaak dan is het weer donker in mijn hart, want dan denk ik weer wie ik ben en word ik weer herinnerd aan al die dingen die ik keer op keer fout doe en gedaan heb. Nu weet ik wel dat ik op de Christus moet zien en niet op mijzelf. Maar het is zo tegenstrijdig, ik doe steeds weer verkeerde dingen en dat tegen Iemand die ik lief heb en mijn verdiende straf droeg. Een onwaardige zondaar tegenover een onschuldige, waardige Verlosser!
Het geeft soms ook wel twijfel: was het wel echt, heb ik mezelf niet bedrogen? Etc. Want wat heb ik een arglistig hart! Ik vind zulke twijfels verschrikkelijk want dat is toch ten diepste ongeloof? Ik verlang zo naar gerechtigheid!! Niet om daar iets mee te verdienen, want bij mij is niks mogelijk, maar om Hem die het zo waard is gediend en geprezen te worden.
Antwoord
Geachte broeder of zuster,
Welkom in de strijd! Wanneer ik uw of jouw ontboezeming lees, dan zou ik het ook zo geschreven hebben. Wat er in uw/jouw leven gebeurd is, weet ik niet. “Maar de HEERE, is rijk aan barmhartigheid door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij nog zondaars waren”!
Ik lees van zonde... en genade! Beide zaken werkt de Heilige Geest. En waar Hij werkt, keert nooit en te nimmer iemand het meer. Lees eens zondag 21 vraag en antwoord 56 en zondag 23 vraag en antwoord 60,61. Kan het rijker? Kan het wonderlijker? “Loof de HEERE mijn ziel en vergeet geen van Zijn weldaden, Die AL uw ongerechtigheden vergeeft...”! Ik voeg er een citaat bij van Luther en de HEERE zegene u uit Sion.
Het Lam van God
“Zie, Dit is het Lam van God, Dat de zonde der wereld draagt” (Johannes 1:29, weergave DB 1545).
(...) Hoe onuitsprekelijk heerlijk en vertroostend is deze prediking over Christus, onze Zaligmaker. We kunnen het met woorden niet uitspreken en met ons verstand niet bevatten. Pas in het andere leven zullen wij ons in eeuwigheid daarover verheugen en verblijden: dat Gods Zoon Zich zo diep vernedert en mijn zonden op Zijn rug neemt. Ja, niet alleen mijn zonden, maar ook de zonden van de hele wereld (vgl. Johannes 1:29; 1 Johannes 2:2). Alle zonden, die vanaf Adam tot aan de laatste mens worden bedreven – die wil Hij als de Zijne op Zich nemen en dragen. Daarvoor wil Hij ook lijden en sterven, opdat ik zonder zonde zal zijn en het eeuwige leven zal ontvangen en zalig zal worden.
Wie kan toch op de juiste manier daarover spreken en daaraan denken? Namelijk dat alle heiligheid, vroomheid, gerechtigheid, heerschappij en heerlijkheid van de hele wereld onder de zonde is besloten en voor God niet meetelt – en als iemand zalig en van zijn zonden verlost wil worden, dat hij dan moet weten dat al zijn zonden op de rug van het Lam zijn gelegd. Daarom wijst Johannes zijn discipelen op dit Lam en zegt: “Willen jullie weten, waar de zonden van de wereld zijn gelegd? Kijk niet naar de wet van Mozes, luister ook niet naar de duivel, want bij hen zal je [wél] zonden vinden, maar alleen zulke waardoor je verschrikt en verdoemd wordt. Wil je echter een plaats weten en vinden, waar de zonden van de wereld zijn gedood en weggenomen? Kijk dan naar het kruis en naar de rug van dit Lam, waarop al onze zonden door de Heere zijn gelegd – daar alleen” (vgl. Jesaja 53).
Aan dit woord moet een christen zich eenvoudig houden en het zich door niemand laten ontnemen. Dat is de grond van de hele christelijke religie. Wie dit gelooft, die is een christen – wie dit niet gelooft, die is geen christen en zal zijn deel wel vinden. Het is immers duidelijk genoeg gezegd: “Dit is het Lam van God, Dat de zonde van de wereld draagt.” Het is een tekst uit Gods Woord en geen mensenwoord. Wij hebben het ook niet verzonnen, dat God dit Lam daarom liet slachten, en dat Het uit gehoorzaamheid aan de Vader de zonden van de hele wereld op Zich heeft genomen.
Maar de wereld wil daar niet aan, zij wil dat lieve Lam die eer niet gunnen, dat wij alleen daardoor zalig worden, dat alleen dit Lam onze zonden draagt. Zij wil ook wat zijn, en hoe meer zij wil doen en hoe meer zij voor de zonde wil boeten, hoe erger zij het maakt. Want behalve dit Lam is er geen verzoening voor onze zonden – God wil van niets en niemand anders weten.
Hartelijke groet,
Ds. J. Bos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Bos
- Geboortedatum:24-06-1948
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Naarden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der Hemelen"
"Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden"
"Zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden"
Ebenezer Erskine: Waar het ware geloof is, daar is de ziel leeg en rusteloos, zoals een vis die buiten het water is of en been dat uit zijn gewricht is, totdat het enig zicht krijgt op Christus en dan keert het inderdaad weer tot zijn rust.
Ebenezer Erskine: De ware gelovige, die door de Geest des Heeren is levendgemaakt, valt dikwijls, wat zijn gewaarwording en zijn gevoel betreft, in hoge mate in de geestelijke dood terug.
Comrie: Wat is het toch een arme prediking, want de predikers durven niet meer te zeggen dat degenen die Christus van harte liefhebben hun zonden vergeven zijn.
"En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden."
Jacqueline E. van der Waals
Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw,
Ik ben mij zelve moede en ik ben
Het zoeken moe naar God, dien ik niet ken,
En dien ik toch zoo gaarne kennen zou.
Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet,
Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
Maar bovenal het zoeken naar mijn God!-
Ik ben het zoeken moede - maar God niet.
Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft
Ze zeventig maal zeven maal en meer.
Hij wil niet, dat mijn ziele sterft maar leeft.
O, wonderbare goedheid van den Heer,
Die naar zoo moedeloos een ziel nog vraagt,
Die alle dingen, en ook mij verdraagt.
Heel lang heb ik geloofd op een manier die lijkt op wat hij schrijft. Ik dacht te snappen hoe God wilde dat ik zou leven.
En ik ben steeds harder mijn best gaan doen om dat ook waar te maken. Lukte dat (volgens mij dan) dan was ik daar trots op. Maar als ik mij een paar dagen terug had voorgenomen iets nooit meer zo te doen, merkte ik al snel dat ik het toch weer deed. En daar baalde ik dan van. Hoe kon dat nou? Wat deed ik nu fout?
Mijn geloof steunde niet op God. Dat was er fout, dat weet ik inmiddels. Ik steunde op wat ik dacht of voelde in mezelf. Ik steunde op mezelf. Ik steunde op mijn inspanningen en mijn eigen kracht. En dus helemaal niet op God. Waar ik echt naar verlangde was dat dat “gejojo” in mezelf (me goed voelen/slecht voelen, spijt/toch weer zonde) eindelijk een keer op zou houden.
God geeft ons Zijn kracht. Daardoor kunnen we doen wat we moeten doen zonder te steunen op onze kracht.
Gideon is daar een voorbeeld van (Richteren 6) Hij is bang voor de Midjanieten als God zelf hem opzoekt en opdraagt om nota bene Israel te gaan bevrijden.. Gideon is stomverbaasd en dan vraagt hij aan de Heer: 15 ‘Mag ik u vragen,’ antwoordde Gideon, ‘hoe zou ik Israël kunnen bevrijden? Mijn familie heeft in onze stam, Manasse, niets in te brengen, en ikzelf ben de jongste van de familie.’ 16 De HEER antwoordde: ‘Dat kun je omdat ik je bijsta. Je zult de Midjanieten verslaan alsof je met niet meer dan één man te doen had.’
Je leest nergens dat Gideon wacht tot hij zich dapper voelt. .
Hij gelooft God op Zijn Woord. Daarin vindt hij de kracht die hij nodig heeft . En in die kracht gaat hij doen wat hij uit zichzelf niet had gedurfd en had gekund.
God gaf hem de overwinning
Nog een voorbeeld: (Jozua 1): Het volk Israel ging eindelijk het land Kanaan innemen. Via Jozua (Jozua 1) zegt God tegen het volk: “alles waar je je voet op zet zal ik je geven” vers 3”.
Daar kwam hun kracht vandaan.
Nergens lees je dat Jozua wachtte tot hij zich dapper voelde.
Jozua geloofde God op Zijn Woord en vertrouwde dat God hem zou geven wat hij nodig had. En hij ging direct doen wat hij moest doen God gaf hem de overwinning
In Christus ben je een overwinnaar! Of zelfs meer dan overwinnaars, zoals God ons noemt in Rom. 8 vers 37 God wil dat wij overwinnaars zijn. Hij wil dat wij overwinning hebben over de zonde. Onwaardige zondaars waren we allemaal. Maar in Christus zijn wij heiligen en overwinnaars! Kijk bijvoorbeeld in Rom. 6:6-20, daar zegt Paulus dat wij dood zijn voor de zonde, dat we geen zondeslaven meer zijn, dat we vrijgemaakt zijn van de zonde, enz. En dat niet “ooit nog eens” maar ook al hier en nu Dat blijkt oa uit vers 12 van Romeinen 6.
God geeft ons graag alles wat we nodig hebben om de zonde te overwinnen. Onze reactie: geloven dat Hij ons alles geeft wat we nodig hebben en die zonden die we steeds deden niet meer toelaten. Dat kunnen wij in Zijn kracht.
Johannes heeft aan allerlei gemeentes brieven geschreven die ook bedoeld waren voor de mensen die toen leefden. In Openbaringen 1 tot en met 3 vind je die. In die gemeentes waren dingen mis.In de gemeente van Laodicea (Openbaringen 3: 14) was zelfs heel veel mis. Toch zegt God tegen hen Wie overwint zal samen met mij op mijn troon zitten etc.
Overwinnen begint er mee dat ik erken wat in mijn hart en in mijn leven niet goed is (zonde dus) en dat dan ook weg doe. Daar wil ik wel gelijk iets bij zeggen: Pas toen ik accepteerde dat het mijn verantwoordelijkheid is om mijn zonden te overwinnen in Gods kracht, merkte ik hoe ik aan sommige zwakheden “gewend” was. Ik vond het lastig (en vind dat nog) om echt los te komen én los te blijven van zonden die heel lang voor mij “gewoon” waren.
Wat ik allemaal schrijf over veranderen en over overwinnen meen ik, maar ik moet mij voortdurend realiseren dat God wil dat ik in ZIJN kracht moet overwinnen en niet “mijn best” moet doen.
Nog iets: leven uit Gods kracht kan alleen als ik mij helemaal richt op wie God is, wat Hij wil en waardoor Hij tot Zijn eer komt in mijn leven. Als ik God bid of Hij mij wil laten zien wat in mijn leven niet goed is, dan doet Hij dat ook. Dat proces, daar zit ik nog middenin. God bepaalt mij nog regelmatig bij zonde waar ik me daarvoor niet of veel te weinig van bewust was. Als ik mij zo door Hem laat leiden en handel naar wat Hij mij duidelijk maakt, zal ik steeds minder vaak struikelen .
Heb ik daarmee je vraag beantwoord of doelde je op iets anders?
Ik ben ook nog nooit een christen tegengekomen die de zonden (in het algemeen) heeft overwonnen. Mocht jou dat toch lukken, laat dan even weten wanneer het zover is. Dan kom ik bij jou in de leer ;-)
