Bidden met je hart

Ds. M.A. Kempeneers | 1 reactie | 08-04-2016| 08:01

Hoe en wanneer bid je met je hart?

Misschien moet ik eerst een wedervraag stellen: waarom vraag je dit? Ik heb wel een vermoeden. Ik heb deze vraag namelijk ook wel gesteld en nog. We weten immers dat een echt gebed een gebed met je hart is. De Heere zegt in psalm 62:5 (berijmd): “Stort voor Mij uit uw ganse hárt.” En de Heere Jezus klaagt in Markus 7:6 (met een verwijzing naar Jesaja 29:13): “Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hárt houdt zich verre van Mij.” En om niet meer te noemen, in Jakobus 4:3 gaat het over “kwalijk” bidden. Dus ik begrijp dat je graag wilt weten hoe je met je hart moet bidden. Want een gebed alleen met je verstand wordt door de Heere niet gehoord, toch?

Maar nu even verder denken. Stel dat je kunt weten hoe en wanneer je met je hart bidt. En dat je je ogen opendoet en bij jezelf denkt: “Ja, dit was nu een echt gebed met mijn hart.” Wat zou dan het gevolg kunnen zijn? Dat je op grónd van je gebéd verhoring verwacht. “Heere, nu heb ik écht gebeden, nu heb ik met mijn hárt gebeden, nu bent U toch wel verplicht om mij te verhoren.” Dan zou er verdienste in je gebed kunnen liggen. 

Maar zo is het niet. Daniël zegt in zijn gebed (Daniël 9:12): “Wij werpen onze smekingen voor Uw aangezicht niet neder op onze gerechtigheden, maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.” En in artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (over de voorbidding van Christus) wordt hetzelfde gezegd. Lees het maar eens na. 

En natuurlijk is het wel belangrijk om bewust te bidden, in plaats van uit gewoonte wat woorden prevelen. Natuurlijk is het belangrijk dat je wat je vraagt ook écht nodig hebt en dat je het écht meent. Natuurlijk moet je jezelf echt afhankelijk van de Heere voelen. En natuurlijk is het belangrijk dat je beseft dat je het niet verdient dat de Heere je hoort. Al die dingen horen bij het ware gebed. Maar het allerbelangrijkste is de grónd van je gebed. De vraag is: op grond waarvan zou de Heere naar jou moeten luisteren? Omdat je met je hart hebt gebeden? Omdat je gehuild hebt tijdens je gebed? Omdat je zo in nood bent? Nee, dat is de pleitgrond niet. De enige pleitgrond ligt in God Zelf. In Zijn barmhartigheid. In Zijn Zoon Jezus Christus. En dan kan het best weleens zo zijn dat je voor je gevoel niet zo echt hebt kunnen bidden, of dat het een schietgebedje is geweest, misschien alleen maar een zucht. Maar als je mag zien op Hem, Die gezegd heeft, dat Hij de moeite en het verdriet aanschouwt, opdat we het in Zijn Hand zouden geven. Als je erop mag vertrouwen dat de Heere een Hoorder is van het gebed. En dat Hij nabij is de ziel die tot Hem zucht en troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht, dan mag je hopen en verwachten dat Hij bij je zal zijn. Al krijg je misschien niet waar je om vraagt, zoals genezing, of een diploma, of verkering. Daarin moeten we geduldig leren zijn. God vervult niet al onze wensen. Maar Hij vervult wel al Zijn beloften! En dan mag je aanhouden en pleiten en Hem niet loslaten, tenzij Hij je zegent (Genesis 32:26). Hij zal Zijn Geest zeker geven aan degenen die Hem daarom bidden (Lukas 11:13). Hij is God; de Barmhartige; de Getrouwe; de Genadige. Laat dat je gebedsgrond mogen zijn. 
 
Ds. M. A. Kempeneers

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.A. Kempeneers

• Geboortedatum:
  05-11-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Katwijk aan Zee
• Status:
  Inactief

36 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven