Vragen na miskraam

Lieve meis
Jou kindje had wel al een hartje hoor dat klopt al met drie weken, ik weet zeker dat je kindje krachtens het verbond bij de Heere is.
Al zijn wij ontrouw Hij is getrouw!
De zaligheid van je kindje ligt niet van de ouders af,

* Dan een reformatorisch visie. De Christelijk Gereformeerde ds. M.A. Kempeneers[11] verloor zijn zoontje nadat deze slechts 13 uur had geleefd. Na jarenlange studie onderscheidt hij drie antwoorden die in de loop van de kerkgeschiedenis op de vraag naar de eeuwige bestemming van jonggestorven kinderen zijn gegeven:

1. Alle kinderen zijn in de hemel (volgens onder anderen Zwingli, Toplady, John Newton, Spurgeon);

2. Alle verbondskinderen [zonder uitleg WJPH] zijn in de hemel, op grond van de belofte alléén (aldus onder anderen Wilhelmus à Brakel, Owen);

3. Alleen de uitverkoren [op basis waarvan? WJPH] kinderen zijn in de hemel (visie van onder anderen Beza, Smijtegelt). Persoonlijk weet deze Elburger pastor zich door het tweede antwoord het meest aangesproken. ”Uit kracht van het genadeverbond, stellen de Dordtse Leerregels, zijn de kinderen der gelovigen heilig. Zo moeten de godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid hunner kinderen welke God in hun kindsheid uit dit leven wegneemt” (Gen. 17:7; Hand. 2:39; 1 Kor. 7:14). De kanttekeningen bij deze teksten laten zien dat het om de uitwendige verbonds-heiligheid gaat.” Is elk van deze kinderen wel uitverkoren? Zo wordt geschermd met technische termen. God is Rechter en Die beslist. Wij mogen nooit op Gods rechterstoel plaatsnemen. Kinderen uit christen-ouders zijn geheiligd, dat wil zeggen: apart gesteld, bevoorrecht om het evangelie te horen en voorgeleefd zien te worden, maar daarmee nog niet zelf gekerstend. Kempeneers: ”Kinderen die geboren worden uit gelovige ouders behoren uitwendig tot het verbond der genade. In de belofte zijn zij een kind des verbonds en wordt hen vergeving der zonden en het eeuwige leven toegezegd”. Dan kiest Kempeneers voor het volgende standpunt: ”De Heere geeft zekerheid over de zaligheid van een jong gestorven kind, door krachtdadig een Bijbeltekst in het hart van twee of meer van Zijn volk te geven. Waar dat gemist wordt, blijft er onzekerheid over de staat van het kind bestaan”. Het ‘krijgen van waarheden’ lijkt me toch te subjectief. Wat te denken als een in aanzien geestelijk mens (bijv. een predikant) geen enkele bepaalde tekst ‘op zijn hart krijgt’ voor een pas gestorven kind? Is dat kind dan behouden of verloren? Wat mogen we stellen als principe voor alle kinderen die vroeg overlijden?

https://stichting-promise.nl/pastorale-onderwerpen/komen-alle-kinderen-automatisch-in-de-hemel.htm

Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van het verlies, neem de tijd om te rouwen.
Ik zal voor je bidden.

Jouw vraag is mijn vraag geweest jaren geleden. Ik heb 4 miskramen gehad in totaal. Wat een verdriet kan een miskraam in je leven geven. De leegheid, de pijn van het gemis en ook je toekomstbeeld dat totaal veranderd wordt. Mensen praten er snel langs heen: "Het was nog maar zo kort, je wordt heus wel weer zwanger, anders was het toch gehandicapt geweest... "
Allemaal opmerkingen die je verdriet niet erkennen. Die je het gevoel geven niet te mogen rouwen!

Maar niets is minder waar! Je mag rouwen, je mag huilen, je mag verdriet hebben. Na mijn eerste miskraam heb ik mezelf avonden in slaap gehuild. Mijn verlangen naar een kindje was zo groot, ik was zo blij toen ik zwanger bleek en toen het over was was ik zo leeg en verdrietig. We hadden toen nog geen kinderen en alles werd zo onzeker (zou ik ooit wel een kindje in mijn armen mogen houden?). Pas toen ik een halfjaar later weer zwanger was en het goed ging, ging het verdriet wat zakken.

In die tijd rouwperiode speelde ook de vraag waar ons kindje was. Zo voelde het ook 'ons kindje'. Ik kon niet geloven in een God die kindjes verdoemd die geen weet hebben van hun bestaan, geen geweten hebben ontwikkeld. Mij mocht de tekst dat ieder mens naar zijn werken geoordeeld wordt me helpen. We worden niet geoordeeld op onze erfzonde, maar op alles wat daar uit voortkomt. Als er geen verzoening is dan worden we geoordeeld op de zonden die we doen door de erfzonde, niet op de erfzonde op zich. Daarom geloof ik dat alle kindjes die sterven niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor hun erfzonde, dus dat die zalig zijn. Abortuskindjes, te vroeg gestorven foetussen, baby's in hun eerst levensjaar, hele jonge kindjes. Waar de grens ligt dat een kind zelf de verantwoording kan dragen? Dat is een moeilijke vraag. Maar een feit is dat kindjes die zo jong sterven zelf de verantwoording niet kunnen dragen.

Sterkte!

3parels
Ik herken het helemaal.