Heilsfeiten moeten beleven

Ik vergat nog wat vragen van je:
Gebeurt de rechtvaardiging buiten de Geest van God om?
Niets gebeurt buiten de Geest van God om, behalve de zonde. Wij hebben de Heilige Geest ontvangen en zijn de tempel van de Heilige Geest. De Heilige Geest is zo enorm onderbelicht in de gereformeerde traditie. Terwijl Hij een uitermate belangrijke functie heeft in onze heiligmaking. God wil van ons Zijn beeld weer maken. Dat kunnen we niet zonder de Geest. Wij moeten ons dan ook laten leiden door de Geest.

Wat is je visie op vraag 114 van de Heidelberger Catechismus? Ik haal hem er even bij:
Vr. Maar kunnen degenen die tot God bekeerd zijn, deze geboden volkomenlijk houden?
Antw. Neen zij; maar ook de allerheiligsten, zolang als zij in dit leven zijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid; doch alzo, dat zij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de geboden Gods beginnen te leven.

De HC is geschreven in een tijd waarin de kerk nog sterk dacht dat de kerk in plaats van, of op zijn minst ingelijfd was, in Israël. Dat lees je in alle belijdenisgeschriften, maar ook bij de kerkvaders. Luther uitte zelfs nogal wat anti-semitische uitspraken.
Zoals in vr 114 is verwoord, lees ik niet terug in de bijbel. Zoek eens op het woord 'volmaakt' op de site van de HSV. Ook Paulus was veel positiever door ons 'meer dan overwinnaars' te noemen.
Het gaat er niet om dat we de 10 geboden houden. Het gaat om de liefde. Wij zijn kinderen van de Vader, we mogen zelfs 'Abba (papa)' zeggen! Worden we afgerekend op het houden van de geboden? Nee, we worden beoordeeld naar onze werken! In Mattheus 25 is Jezus daar heel erg duidelijk over.
Doordat wij vanuit ons hart vernieuwd zijn nadat we met Jezus, door het geloof, zijn opgestaan in een nieuw leven en de Heilige Geest hebben ontvangen, worden we opgeroepen om onszelf van binnenuit volledig te vernieuwen. Dat is een actieve daad. Wij moeten zelf de keuzes daarvoor maken. Het hangt er vanaf wie we voeden: ons vlees of de Geest.
We bidden ook vaak om de verkeerde zaken. Ik hoor vaak bidden om meer van de Geest of meer kracht. Die hebben we allang ontvangen! We moeten "wijsheid en openbaring ontvangen in het kennen van Hem" en "verlichte ogen van ons verstand om te weten wat de hoop van Zijn roeping is, en wat de rijkdom is van de heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen, en wat de allesovertreffende grootheid van Zijn kracht is aan ons die geloven, overeenkomstig de werking van de sterkte van Zijn macht, die Hij gewerkt heeft in Christus, toen Hij Hem uit de doden opwekte en aan Zijn rechterhand zette in de hemelse gewesten, ver boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in de komende. (Efeze 1)

Wanneer de Heere je de liefde voor Hem weer geeft, mag je Hem Abba noemen. Kon Petrus ook precies zeggen wanneer het Pasen in zijn leven was geworden? Nee hij kon zeggen: "Heere U weet alle dingen, U weet dat ik U liefheb." Hij kende zichzelf, maar hij wist ook dat hij van Jezus hield, ondanks zijn bedrog, ondanks zijn haantjes gedrag, ondanks zijn opschepperigheid. Kijk eens op de bodem van je ziel: is daar liefde voor de Heere? Dan is het goed!

In de HC staat inderdaad 'wat nut u.. (en dan volgt een heilsfeit)'. De heilsfeiten zij inderdaad ons tot nut, gelukkig wel! Dat is iets heel anders dan ze doorleven, want wie kan dat alleen dan Christus zelf. Wij mogen delen in al Zijn verworven weldaden, we hoeven niet te delen in de heilsfeiten die alleen Hij kon doorleven. Dat betekent niet dat een christen niet zal lijden om Zijn Naam (dit komt altijd na ontvangen genade), maar dat is iets heel anders dan het lijden van Christus ervaren in de weg van de bekering.

Een ieder die gelooft dat Hij de Christus is, is zalig. Mag delen in de verworven weldaden. Laten we dit niet uitspitten in theorieën en dogma's. Wie Hem liefheeft, heeft Hem lief. Als je verliefd bent geworden op iemand denk je toch ook niet steeds hoe dat is gekomen? Het is gewoon een feit dat het zo is. En dat die liefde zich verdiept en uiteindelijk uitmond in een huwelijk, is alleen heel mooi en iets om van te genieten. Heb je je ooit af gevraagd hoe dat allemaal zo is gekomen, wat er toe heeft bijgedragen dat je uiteindelijk samen trouwt? En zo is het ook in het geestelijke: laat het een liefdesrelatie zijn, geen wiskundige vraag die we uit kunnen spitten.

@3parels schreef:
"Wanneer de Heere je de liefde voor Hem weer geeft, mag je Hem Abba noemen."

Ik hoop dat je hier een tikfout hebt gemaakt. Dit staat NERGENS zo in de bijbel. Er staat twee keer in de bijbel dat wij Abba, Vader mogen zeggen. En beide keren gaat het er om dat we Abba, Vader mogen zeggen omdat we de GEEST hebben ontvangen. Het feit dus dat we de Geest HEBBEN ontvangen, en wij dus de tempel zijn van de Heilige Geest, geeft ons het recht om Abba, Vader te zeggen. Dat is iets heel wat anders dan wat jij schrijft. Tenzij ik je verkeerd begrijp. Zoals ik jou lees geeft God je soms wel en soms niet de liefde voor Hem. Ik zal je zeggen: Zijn liefde IS in ons uitgestort, maar wij vertikken het vaak om naar de Geest te leven, waardoor we DENKEN dat we ver bij Zijn liefde vandaan zijn. In de eerste plaats is de Heilige Geest gegeven als een kracht, waardoor wij de verleidingen kunnen weerstaan, daarnaast leidt de Heilige Geest ons weer in de Waarheid, mochten we weer eens vallen.
Dat we Abba, Vader mogen zeggen geeft aan dat we geen Rechter/schuldige verhouding hebben met God, maar dat er een Vader/kind verhouding is. Zal een goede aardse vader zijn kind zijn liefde ontnemen als het kind in de fout gaat? De bijbel leert ons anders, zeker als het om de Hemelse Vader gaat.

Romeinen 8:15 Want u hebt niet de Geest van slavernij ontvangen, die opnieuw tot angst leidt, maar u hebt de Geest van aanneming tot kinderen ontvangen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!
Galaten 4:6 Nu, omdat u kinderen bent, heeft God de Geest van Zijn Zoon uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader!

Wie de Geest heeft ontvangen heeft de liefde voor God terug gekregen. Want dat is wat de Geest werkt, de liefde voor God. Daarin zit allen inbegrepen. Want zonder de liefde voor God is ons geloof dood. Die liefde die is blijvend. Er zal geen kind van God zeggen dat hij geen liefde voor God voelt, hoe diep het soms ook spitten is. Uiteindelijk weet ieder kind van God dat ie zonder God niet kan en Jezus hem zo dierbaar is.
Dit verandert niet van dag tot dag. Ook niet als er zonden spelen in het leven, ook niet als het stil is... de liefde blijft!

@3parels: Jij zegt liefde tot God, dat klopt. Maar wist je dat in het nieuwe testament vaker wordt gesproken over liefde tot de naaste dan over de liefde tot God? ;)

Blijkbaar vindt God dat zó belangrik, dat dát zo vaak wordt benadrukt. En de praktijk leert dat christenen de liefde tot de naaste nu net vaak vergeten. Het is helaas in de kerk (wat ik dan heb gezien), vaak trekken en duwen om mensen te bewegen om hun tijd te besteden om hun eigen broeders en zusters te helpen. Laat staan hoeveel ze doen voor degenen die (nog) geen broeder of zuster zijn.
Gelukkig zijn er nog veel christenen die hun tijd opofferen voor de naaste, maar we zouden daar nog veel meer mee mogen doen. Niet-gelovigen zijn helaas vaak ons beschamende voorbeeld, terwijl christenen daarin zouden moeten uitblinken. Juist omdat ze God zo lief hebben gekregen. En dát vraagt niet alleen om een offer, maar om onszelf als offer (Romeinen 12:1)

@lecram

Het zal zo zijn dat er in het nieuwe testament meer gesproken wordt over liefde tot de naaste. Maar wat heeft dat met de vraag te maken die gesteld is. Dat is weer een heel andere discussie.

Ik wilde alleen maar aangeven dat niet het doorleven van heilsfeiten je een kind van God maakt, maar dat de Geest je de liefde tot God weer terug geeft. Als de Geest dat doet, komt er berouw en komt er ook weer liefde tot de naaste, komt er levensheiliging.... al zal het voor ons altijd een strijd blijven.

Dat heeft er alles mee te maken, dat schrijf je zelf ook. Het beleven van de heilsfeiten en het beleven van de zonde en het beleven van vergeving en liefde tot God en het berouw en de vergeving van zonden krijgen in de kerk meer aandacht dan de liefde tot de naaste. Terwijl juist dát datgene is wat nu zo belangrijk is in de bijbel. Als we de bijbel goed lezen dan gaat het heel vaak over het Koninkrijk van God of van de hemelen (waar overigens vaak hetzelfde mee wordt bedoeld). Jezus is gekomen om het Koninkrijk van God weer te herstellen.
De liefde tot de naaste heeft daarin een zeer belangrijke plaats. Al die onzin met betrekking tot het beleven van bepaalde feiten en stappen en standen leiden daarvan af. Die zorgen ervoor dat je dus altijd maar strijd hebt.
Het normale leven van Gods kinderen is dat je niet altijd strijd hebt, althans, niet als je je laat leiden door de Geest. Als je altijd strijd ervaart, dan is er iets mis met je zicht op datgene wat God door je hebt gewerkt en nog wil werken. We leven uit genade, niet uit de werken.

@ Lecram,
Inmiddels zijn er al weer wat reacties gepasseerd. Ik vind het wel zo netjes om je nog even te bedanken voor je uitvoerige uiteenzetting over je standpunt ten aanzien van de wet. Daarin zet je me aan het denken, alhoewel jouw gedachten wel erg ver van mij afstaan. Zelf denk ik dat we de strijd tussen vlees en geest niet te boven komen en dat het niet beter wordt in dit leven. We kunnen leven vanuit de wetenschap dat Christus ons heeft verlost van de vloek en de macht van de wet en toch de strijd te moeten voeren waarover Paulus schrijft in Rom 7. Ik zie voor de wet nog weldegelijk een functie, ook na ontvangen genade. Alhoewel de wet mij niet langer kan verdoemen, is zij voor mij een leeftocht om naar te leven. Het is immers de openbaring wat God van ons wil. En helaas blijkt dagelijks dat ik daartoe niet in staat ben. Dus ik zie de afsterving van de oude mens als een levensproces. De wet, die mij herinnert aan de zonde, overtuigd mij nog dagelijks van 'het vele struikelen'. En dat moet me elke dag weer uitdrijven naar Jezus om genade voor genade te ontvangen.
Ik wijk qua visie af op onderwerpen zoals verbond, wet, doop, etc. van je af.
Het zou teveel worden om dat allemaal op deze manier te gaan bespreken. Dat kunnen we dan ook beter niet doen.
Als je nog eens tijd hebt raad ik je de institutie van Calvijn aan. Uiteraard is hij ook niet het einde van alle tegenspraak, maar hij verwoord en legt de visie uit waar ik me het meest bij thuis voel.

Beste Cees0102, dank voor je reactie,

Wat jij schrijft herken ik. Ik heb jaren zo gedacht. Daarbij heb ik altijd de theorieën in het achterhoofd gehad die ik altijd heb geleerd. Daardoor las ik als het ware over bepaalde teksten heen, die mij later stuk voor stuk steeds meer op gingen vallen. En wel zodanig dat ik me vaak niet eens meer kon herinneren dat die in de bijbel staan, terwijl ik toch heel wat keren de bijbel heb gelezen. Ik hoorde dat laatst nog een theoloog zeggen, die dat zo verklaarde: doordat wij middels vooringenomen kennis de bijbel lezen, zoeken we vanzelf de teksten daarbij die daar bij passen en lezen we over andere teksten heen die we niet kunnen verklaren. En als we ze toch bewust lezen, leggen we ze uit met de theorie die we omarmd hebben, vaak zelfs door er iets in te leggen wat er niet in staat. Nu kunnen theorieën die door theologen zijn uitgedacht uiteraard zeer nuttig zijn, maar het blijft belangrijk om ook die theorieën te toetsen aan de bijbel (denk aan de Bereërs) én rekening te houden met de denkwijze uit hun tijd, die af kan wijken van wat men nu weet (bijvoorbeeld de kijk op Israël die nogal ingrijpend is gewijzigd, maar ook nieuwe ontdekkingen wat betreft de achtergronden van de bijbel).

Ik wil je vragen welke gedachten jij hebt over de teksten, gerelateerd aan wat jij schrijft:
"Zelf denk ik dat we de strijd tussen vlees en geest niet te boven komen en dat het niet beter wordt in dit leven."
Helemaal te boven komen kon Paulus ook niet, Filippenzen 3:12, maar hij jaagde er wel naar.
Wat bedoel jij precies met het "niet beter worden"? Kan jij dat eens hiernaast leggen?
Romeinen 12:2 En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is. (dit duidt op een proces ten goede)
Kolossenzen 2:10 En u bent volmaakt geworden in Hem, Die het Hoofd is van iedere overheid en macht.
Hebreeën 6:1 Laten wij daarom het eerste onderwijs met betrekking tot Christus laten rusten, en doorgaan tot de volmaaktheid, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God ... (opdracht om te groeien, actief!)
Hebreeën 7:19 De wet heeft namelijk niets tot volmaaktheid gebracht, maar de totstandbrenging van een betere hoop, waardoor wij tot God naderen, doet dat wel.
Jakobus 1:2 Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt,
3 want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt.
4 Maar laat die volharding ook volledig mogen doorwerken, opdat u volmaakt bent en geheel oprecht, en in niets tekortschiet.
Romeinen 8:12 Welnu, broeders, wij zijn aan het vlees niet verplicht om naar het vlees te leven. 13 Want als u naar het vlees leeft, zult u sterven. Als u echter door de Geest de daden van het lichaam doodt, zult u leven. (de daden van het lichaam, waar de zinde in huist, kúnnen dus gedood worden, niet in eigen kracht, maar in de kracht van de Geest).
2 Petrus 2: 14 Daarom, geliefden, terwijl u deze dingen verwacht, beijver u om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden in vrede.... 18 Maar groei in de genade en kennis van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus.
Johannes 14:12 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie in Mij gelooft, zal de werken die Ik doe, ook doen, en hij zal grotere doen dan deze, want Ik ga heen naar Mijn Vader.
Zo staan er vele teksten over het groeien in het geloof. Dat betekent dus dat we steeds meer de zonden doden en reiner worden voor God.

"Alhoewel de wet mij niet langer kan verdoemen, is zij voor mij een leeftocht om naar te leven. Het is immers de openbaring wat God van ons wil." Zo is het. Echter, NIET als een moeten, maar omdat je dat wil, uit liefde. Je verdient er niets mee. Je ontvang wel zegeningen als je Zijn wil doet. Het gaat dus niet meer om de letter, maar om de Geest (Rom. 8, 2 Kor. 3 enz).

"En helaas blijkt dagelijks dat ik daartoe niet in staat ben."
Dat bedoelt Paulus in Romeinen 7:14-24. Daarom legt hij in Romeinen 8 uit dat je dat niet in eigen kracht moet doen, dat gaat gegarandeerd fout, maar in de kracht van de Heilige Geest. En ook niet als slaaf, maar als kind (zoon in het Grieks) van God, geleid door de Geest van God (Rom. 8:14, 15).

"Dus ik zie de afsterving van de oude mens als een levensproces. De wet, die mij herinnert aan de zonde, overtuigd mij nog dagelijks van 'het vele struikelen'. En dat moet me elke dag weer uitdrijven naar Jezus om genade voor genade te ontvangen."
Paulus draait dat dus om. Je bent vrij van de wet (Rom. 7:1-6) doordat je met Christus bent opgestaan in een nieuw leven (Rom. 6:4). Je hebt de Geest ontvangen. Als je de focus houdt op het struikelen, dan vergeet je dat je groeit. Als je het nu eens Pauliaans bekijkt: je bent een nieuw schepsel, een zoon van God, je hebt de Geest ontvangen, maar de resten van je oude leven zitten nog in je lichaam. Daarom mag je in Jezus wandelen. Dát is je nieuwe leven. En dan struikel je nog weleens. Vervelend! Maar je bent kind van God! God zegt: kom maar, ik help je weer verder, door Mijn Geest die in je woont! Denk aan de geschiedenis van Petrus die wegzonk in de golven en zelfs nadat hij Jezus had verloochend. Maar vooral: leer ervan (Jakobus 1)! Daardoor groei je en ben je nog beter in staat om je werk te doen in Gods Koninkrijk. Zo wil God je hebben. En als het goed is wil jij het ook zo.

Gods zegen!

Lecram:"Als je het nu eens Pauliaans bekijkt: je bent een nieuw schepsel, een zoon van God, je hebt de Geest ontvangen, maar de resten van je oude leven zitten nog in je lichaam. Daarom mag je in Jezus wandelen. Dát is je nieuwe leven. En dan struikel je nog weleens. Vervelend! Maar je bent kind van God! God zegt: kom maar, ik help je weer verder, door Mijn Geest die in je woont!"

Je schrijft: 'Vervelend.' Ik vind dit wel erg makkelijk voorbij gaan aan onze oude natuur. David pleegde een moord door zijn oude natuur, waardoor hij zijn kindje verloor, David schreef psalm 51 in deze tijd. En Petrus kreeg de berisping: "Ga achter mij, satanas.', hij verloochende Jezus en weende bitterlijk. Zo gemakkelijk gaat God echt niet langs onze oude natuur heen, ook niet als wij Hem kennen. Als kind van God kun je ook echt niet ff langs je zonden heen stappen, in de Bijbel lezen we dat ook niet. Het kan je een blok aan je been zijn, als je steeds weer in dezelfde valkuilen stapt. Paulus roept uit: 'Ik ellendig mens... ' We krijgen geen straf, nee... maar we kunnen met onze zonden wel degelijk de Geest bedroeven. En wat een wonder dat de Heere trouw blijft, Hij blijft maar voor ons zorgen. Hij blijft voor ons instaan. Daarom kon Paulus ook zijn tekst afmaken nadat hij zichzelf had beklaagd. Gelukkig wel! Wie de Heere lief heeft, zal zichzelf steeds minder waarderen, maar Jezus steeds groter achten.

Hij moet wassen, ik minder worden!

@3parels:

Je noemt twee voorbeelden die totaal niet overeenkomen met het alledaagse leven van Gods kinderen die zich laten leiden door de Geest.

David was leider van het volk Israël en had een speciale positie als voorbeeld voor de wereld. Zijn val schaadde het aanzien van God zelf.

Petrus wilde de kruisdood van Jezus tegenhouden. Hij was zich er niet van bewust dat de satan daar achter zat. Jezus sprak dan ook niet Petrus aan, maar de satan.

Ik heb al eerder uitgelegd dat Paulus de uitdrukking "Ik ellendig mens" gebruikt voor mensen die dus niet naar de Geest, maar naar het vlees leven. Naar het vlees leven betekent dat je het op eigen houtje wil doen, zonder je door de Geest te laten leiden (vandaar Romeinen 8). In 1 Kor. 3 gebruikt Paulus die uitdrukking "vleselijk" ook. "Ik ellendig mens" is dus NIET het normale leven van een kind van God. Dat is een enorm misverstand. Als het wel je dagelijkse leven is, is het droevig met je gesteld.
Romeinen 7:6 Maar nu zijn wij ontslagen van de wet, gestorven aan dat waaraan wij vastgebonden zaten, zodat wij in nieuwheid van Geest dienen, en niet in oudheid van letter.

De Geest bedroeven moet je ook in deze context begrijpen. We bedroeven de Geest als we vergeten naar de Geest te leven. Dat gaat vaak onbewust, soms bewust. Johannes de Doper bedoelde met zijn uitdrukking dat we dus meer en meer naar de Geest moeten leven, zodat wij meer en meer op Jezus gaan lijken.

@lecram:

Misschien klopt het wat je zegt. Misschien niet. De meningen over dit Bijbelstuk zijn verdeeld.

Hoe het ook zij: je mag de zonde nooit afdoen als 'vervelend'. Zo van: ach ja... dat is het restantje wat nog is overgebleven, vervelend, maar meer is het niet. Alle zonde is opstand tegen God. En als je eerlijk naar je zelf kijkt, ben je na ontvangen genade soms nog net zo bezig als daarvoor. De spiegel van de wet blijft een prikkel, waar je vaak niet op gewezen wil worden. Toch weer die halve waarheid, toch weer die verleiding waar je geen weerstand tegen bood, toch weer je tong niet in bedwang gehouden, toch weer niet geduldig geweest. En dan mag je weten van vergeving, maar wat kun je dan ook jezelf steeds weer tegenvallen. Wat kan er dan een verlangen zijn om niet alleen een beginsel te hebben van de nieuwe mens, maar in volmaaktheid gehoorzaam te kunnen zijn.
Als je dat niet ervaart, is het ook droevig met je gesteld hoor!

Ik zeg niet dat je dagelijks maar moet huilen omdat je gezondigd hebt, maar hoe kan je nou de zonde afdoen als 'vervelend' als Jezus daarvoor stierf. De zonde is geen kleinigheid. Wie een indruk heeft van het lijden van Christus krijgt last van zijn zonde. Het is niet alleen dankbaarheid en verlossing, er zijn drie delen. De ene dag mag je van vreugde zingen om zoveel genade, de andere dag kan je jezelf flink tegenvallen. Niet herkenbaar?

@3parels: Waar jij naar mijn mening in vast zit is dat je niet leeft vanuit de nieuwe opstanding. We zijn een nieuwe schepping:
2 Kor. 5:17 Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.

Paulus zegt ook in Romeinen 7:17 dat híj het niet meer is die de ellende teweegbrengt, maar de zonde die in hem woont:
17 Nu ben ik het echter niet meer die dit teweegbrengt, maar de zonde die in mij woont.

En áls je dan in Christus bent, is er geen verdoemenis meer, TENZIJ je naar het vlees wandelt:
Rom. 8:1 Dus is er nu geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.
2 Want de wet van de Geest van het leven in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet van de zonde en van de dood.

En wat ik eerder heb aangehaald:
Rom. 7:6 Maar nu zijn wij ontslagen van de wet, gestorven aan dat waaraan wij vastgebonden zaten, zodat wij in nieuwheid van Geest dienen, en niet in oudheid van letter.

Je kúnt daar eenvoudigweg niet omheen.

Het grote probleem dat wij gereformeerden hebben is dat we blijven staren naar de restanten van de zonden die nog in ons vlees huizen. Hoe vaak hoor jij in de preek dat wij de Heilige Geest hebben ontvangen en dat we leven als we door de Geest de daden van het vlees doden (Rom 8:13)?
We blijven hangen in de slavernij van de zonde die opnieuw tot angst leidt, terwijl die niet meer over ons heerst. We hebben de Geest van aanneming tot kinderen ontvangen (Rom. 8:15).
Doordat we zo zien op de overblijfselen van de zonde in ons vlees en we IN EIGEN KRACHT daartegen willen strijden, blijven we "Ik ellendig mens". Laat dat nu eens allemaal los en leef vanuit de Geest. DAT is wat God wil. Het staat allemaal in de bijbel. Ik kan er niets anders van maken.
Toen Petrus over water liep naar Jezus, ging het goed. Toen hij op de golven zag, ging het fout. Maar Jezus pakte zijn hand en trok hem omhoog. Zo moeten wij leven, ons oog continu op Jezus. En áls we dan vallen, we hebben een voorspraak bij de Vader: 1 Johannes 2:1 Mijn lieve kinderen, ik schrijf u deze dingen, opdat u niet zondigt. En als iemand gezondigd heeft: wij hebben een Voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de Rechtvaardige.

Nogmaals: wij zijn kinderen van de Vader, geen gedaagden voor een Rechter. Een aardse vader eist geen perfectie, en als de kinderen het even moeilijk hebben, helpt een vader zijn kinderen. Hoeveel meer zal de hemelse Vader dat doen bij Zijn kinderen?

@3parels mooi gesproken, van harte mee eens!

Drie parels het is mooie gezegd van je en Lecram broeder ,zonder dat het mijn bedoeling is me te mengen in deze tot discussie geworden zaak want ook ik heb de waarheid en wijsheid niet in pacht dus met alle lek en gebrek aan mijn kant .Wil ik toch proberen ook de schrift f te laten spreken en die staat nooit los van het leven der genade en des geloofs Dan lees ik in jou reactie dat de wet heeft afgedaan voor jou maar ik lees wet in deze tekst met een kleine letter en niet met een hoofdletter want al GODS volk krijgen de Wet met een hoofdletter lief uit dankbaarheid want ja dat is zeker de verdoemende kracht van de wet is voor PAULUS tot ontdekking geweest hij zegt ik ben door de wet der wet gestorven opdat ik GODE leven zou dat gaat al vooraf in zijn geloofs leven voor hij die roemtaal in rom 8 gaat huldigen daar is HIJ en heeft hij een verzekerd geloof dat is helemaal in de orde die GOD gebruikt de heilsorde geen papieren maar een levende orde vriend lees ook dan eens rom 8 vers 30 .
Dus met andere woorden je haalt terecht rom 8 aan waarin Paulus roemt en GOD verheerlijkt in ZIJN genade werk Maar bedenk nu wel dat je de bijbel niet kunt gebuiken als een soort encyclopedie van teksten om je visie te staven .Want om het beeld wat vers 29 zegt daar had Paulus een heel leven van strijd moeten ondergaan .voor dat HIJ kon zeggen dat er geen verdoemenis meer was was hij geroepen gerechtvaardigd ja zelfs verordineerd eer iets van hem begon te leven was hij al in GODS boek geschreven vriend weer rom 8 Eer hij kon zeggen dat nog hoogte nog diepte enz hij was verzekerd rom 8 vers 38 en 39 . Maar nu heeft toch niet iedere gelovige die verzekering al op zak of wel ? .
Heel rom 8 is een hoofdstuk waarin GOD word verheerlijkt .
Maar al is hij een kind van GOD geworden door de vrije genade alleen hoor ,en dat ging alleen door de GEEST der aanneming die het uit de weldaden van CHRISTUS neemt en zelf toepast maar goed ik ben bevreesd dat ie de heerlijkmaking los maakt van de roeping rechtvaardiging en heiliging want die zijn wel onderscheiden maar niet los verkrijgbaar zo als van stationnetje naar stationnetje nee rechtvaardiging en heiligmaking zijn verbonden met elkaar HIJ Paulus bleef jagen waar toe hij van GOD gegrepen was de volmaaktheid heeft hij nooit gepredikt Lecram o nee jo die volmaakt heid is de kroon op de overwinning hier alles ten dele jo ook al was hij paulus zelfs opgetrokken geweest tot in de derde hemel waar hij onuitsprekelijke zaken heeft gezien hij bkon het niet vertellen Dat wil jou en mij ook zeggeen dat alles niet te verklaren is aangaande die volmaaktheid hier nooit geariveerd hoor vriend echt niet .Want waarom zou Paulus dan geroepen hebben ik verlang ontbonden te zijn en bij mn GOD te zijn dat is verre het beste .
Heimwee vriend naar een leven zonde strijd en zonde versta je dat ook jo ..
Maar GODS bruidskerk moet hier uit wonen jo want je hebt het over die woorden wandel door de GEEST kun je me daar nog iets over zeggen broeder want ik lees in col dat het leven verborgen is met CHRISTUS in GOD k zou je willen adviseren daar een erskine op na te lezen. Die heeft daar over een byzondere preek geschreven .
Tenslotte dat woord wandelen in de grondtekst politeia dat betekent burgerschap je domicilie vreemdelingschap ons thuis komen ligt in de hemel .
Ja de trooster de HEILIGE GEEST in de bruid geopenbaard de toepassing door de H GEEST die mis ik in je reactie beste vriend hier mis ik in dat ze naar het beeld van CHRISTUS herschapen worden want ja een nieuw schepsel een hemelse geboorte dus geen tekst woorden maar door de GEEST van CHRISTUS in ZIJN kruis zal ik eeuwig roemen en geen wet zal mij verdoemen toch Maar er blijft strijd vriend zonder strijd geen kroon .
Want wat zegt Paulus uit eindelijk Ik heb de strijd gestreden voorts is m weggelegd dus hee vriend de kroon der rechtvaardigheid welke GOD zal schenken op die grote dag dat HIJ zal zijn alles en in allen met hg Arie

Beste vriend hamelink,

Ik stel voor dat je nog eens goed leest wat ik heb geschreven. Het lijkt er op dat je niet goed hebt begrepen wat ik heb bedoeld. Ik heb in ieder geval NIET dat ik heb gezegd dat de wet heeft afgedaan, sterker nog, de wet is springlevend. Ook heb ik NIET gezegd dat er geen strijd is, sterker nog, ik heb gezegd dat we moeten strijden om in te gaan.

Nog even wat betreft je opmerking dat de verdoemende kracht van de wet voor Paulus de ontdekking is geweest. Paulus heeft zelfs gezegd dat hij de wet stipt opvolgde en meende dat hij er goed aan deed door de gemeente van God te vervolgen. Paulus kende de wet door en door, maar werd er niet door bekeerd. Hij werd bekeerd toen hij Jezus ontmoette. Denk daar maar eens over na.

En denk ook eens na over deze teksten:
Lukas 16:16 De Wet en de Profeten zijn er tot Johannes. Vanaf die tijd wordt het Koninkrijk van God verkondigd, en ieder doet het geweld aan.

Romeinen 3:21 Maar nu is zonder de wet gerechtigheid van God geopenbaard, waarvan door de Wet en de Profeten is getuigd: 22 namelijk gerechtigheid van God door het geloof in Jezus Christus, tot allen en over allen die geloven, want er is geen onderscheid.

Romeinen 6:14 Want de zonde zal over u niet heersen. U bent namelijk niet onder de wet, maar onder de genade.

Romeinen 7:4 Zo, mijn broeders, bent u ook door het lichaam van Christus gedood met betrekking tot de wet, opdat u aan een Ander zou toebehoren, namelijk aan Hem Die uit de doden opgewekt is, opdat wij vrucht zouden dragen voor God.

Romeinen 7:6 Maar nu zijn wij ontslagen van de wet, gestorven aan dat waaraan wij vastgebonden zaten, zodat wij in nieuwheid van Geest dienen, en niet in oudheid van letter.

2 Korinthe 3:6 Hij heeft ons namelijk bekwaam gemaakt om dienaars van het nieuwe verbond te zijn, niet van de letter, maar van de Geest; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.

1 Tim. 1:9 en als men dit weet: dat de wet niet bestemd is voor de rechtvaardige, maar voor wettelozen en voor opstandigen, goddelozen en zondaars, onheiligen en onreinen, voor hen die vader of moeder vermoorden, voor doodslagers,

En tenslotte: Romeinen 8:2 Want de wet van de Geest van het leven in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet van de zonde en van de dood.

Je vraagt mij wat ik bedoel met het wandelen in de Geest? Je bedoelt waarschijnlijk het laten leiden door de Geest.

Ik bedoel daarmee dat je geen zeggenschap meer hebt over je eigen leven, maar jezelf als een levend offer aan God toewijdt (Rom. 12:1). Dat is geen leven van slavernij, maar een leven als kind van God. Dat begint al in dit leven, niet pas in de hemel. Dat betekent ook dat we onze verkeerde hartstochten moeten doden door de kracht van de Heilige Geest, NIET in eigen kracht, dat leidt namelijk tot "ik ellendig mens". Dat is een proces in je leven, waarbij het steeds meer Jezus wordt en steeds minder ik. Met vallen en opstaan. Maar wél met het oog op onze Leidsman Jezus Christus. Dat toegewijde leven is geen leven van klagen, maar een leven van meer dan overwinnaars zijn door Hem! Dat leven is ook een leven waarin we de wet gaan vervullen, zoals die staat in o.a. Romeinen 13:8 Wees niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld.

Nu stop ik er mee, ik heb alles gezegd wat er gezegd moet worden. Ik stel wel voor dat we NIET vanuit onze onderbuik redeneren, wat ons gevoel ons zegt, maar dat wat we zeggen onderbouwen met het Woord van God.

@Lecram:
Je zit mis als je zegt dat ik vast zit... dat zit ik nl helemaal niet. Ik ben vrij, ondanks de zonde die ik elke dag doe. Ik weet dat mijn behoud vastligt. Gelukkig wel! Die angst, waar je het over hebt, ken ik niet. Zo van: ik doe dit en dat maar niet uit angst voor een boze God. In mijn leven heersen op dit moment geen grote zonden. Gelukkig. Toch ga ik elke dag mank aan elk gebod. Jij niet?
Ik ben het met je eens dat wij een Voorspraak hebben en dat God ons weer opricht en dat we door de Geest leven als we vergeving hebben ontvangen. Dat onze ellende geen slotstuk is. Dat we geen Rechter maar een Vader hebben, heerlijk.
Maar dat staat toch niet los van een stukje verdriet over de zonde die we nog doen? Als een kind nou zijn aardse vader beloofd niet meer te liegen, en het toch doet... dan zal de aardse vader daarover ook een gesprek met het kind voeren. Dan kan het kind ook verdriet hebben dat het toch niet gelukt is. Ik geloof zeker dat God zo met ons wil omgaan. Hij zal ons lessen leren om ons leven de heiligen. Lessen die ons niet zo aangenaam zijn. Soms kan Hij ons eens laten dobberen op ons eigen eilandje, als we weer eens niet gericht zijn op Hem. En o wat kan je dan een weerstand in jezelf voelen als je niet wilt wat God wil.
Sommige mensen houden van roddelen en hebben die zonde zich tot een gewoonte gemaakt. Als God je duidelijk maakt dat die roddels je leven ontheiligen wil je er tegen strijden, maar o.. soms wil je dat helemaal niet en komt alles in opstand want je wilt gewoon die roddel ff kwijt, dan is er geen strijd tegen de zonde maar opstand tegen God. Zondigen is een verslaving, wij zijn vrij maar daarom trekt het nog wel aan ons in onze oude natuur. Als een alcoholist naar de fles, want eens verslaafd altijd verslaafd. Onze oude natuur blijft een natuur van slavernij. Eens een zondaar, altijd een zondaar, tot je sterft. En daarom kan t moeilijk vallen omdat je merkt dat er in je hart twee kampen zijn. Eén tegen God, één voor God. En de strijd tegen die oude natuur is gestreden en overwonnen door Hem, maar daarom trekt het nog wel aan ons. En dat kan me soms echt boos maken. En tegelijkertijd maakt het je heel klein, want wie ben ik om een ander aan zijn vestje te trekken? En de genade wordt er ook heel groot van. Wie zichzelf beter leert kennen, waardeert steeds meer wat Jezus deed, omdat je het zelf er steeds bij laat zitten! Hij staat in onze plaats! Ik is Borg. Dat betekent niet dat de zonde er niet meer toedoet.
Jezus vervulde de wet, Hij schafte hem niet af. Hij zei zelfs: 'Er zal geen tittel of jota van de wet vallen, zolang deze aarde bestaat!' Die wet is goed. En in het paradijs hadden we geen wet nodig om te leven zoals God het vraagt, dat ging vanzelf, uit liefde. Maar na de val moeten we steeds herinnerd worden aan hoe God het wil. Of heb je geen last van vergeetachtigheid? Ben je nooit door je naasten gewezen op je domme gedrag? Ik wel hoor.
We mogen 120 op de snelweg, maar kom jij ook niet in de verleiding om ff iets harder te rijden? Hoe saai is het om maar 120 te rijden. Maar als je harder rijdt, ben je toch bang voor de boete. Toch doe je het, ach.. die boete betalen we wel weer mocht die er komen, zien we later wel. En zo doen we het dagelijks, we gaan mank de hele dag! We zijn zonde, we doen zonde en we komen er tot onze dood helaas niet vanaf. En daar heb ik bij tijden wel verdriet van. Dat Hij zo'n pijn moest lijden om mij vrij te kunnen maken en dat ik nu nog niet in staat ben om het goede automatisch te doen.
Als je van je man of vrouw houdt, kun je er last van hebben als het steeds niet loopt en je samen gezeur hebt. Als je kortaf bent door vermoeidheid en dat op je partner afreageert. Ik kan daar echt verdriet van hebben en het nodig hebben excuses te vragen, terwijl ik weet dat mijn man onvoorwaardelijk van mij houdt, toch kan ik niet goedkoop tegen hem zondigen. Zo moet het toch ook tov God zijn. We hebben dagelijks de omgang met Hem nodig om recht te blijven staan tov Hem. Ik zeg niet dat je zonden niet vergeven worden als je vandaag geen vergeving gevraagd hebt, maar in een liefdesrelatie ga je toch ook niet slapen zonder dat je het goed gemaakt hebt?
Ik hoor je denken: goedmaken? Het is toch goed? Je hebt toch vergeving ontvangen, je leeft in vrijheid. Dat ben ik met je eens, toch denk ik dat het God behaagd als we onze zonden belijden en ze uitspreken. Niet dat Hij ze pas daarna vergeeft, want wij belijden misschien maar een klein deel van onze zonden, de meeste doen we zonder het door te hebben. Gelukkig dat we dat niet voelen, want we zouden geen leven meer hebben. Maar hoe heerlijk is het als moeder als je kind bij je komt als het stout is geweest en zegt: "Het spijt me!" Natuurlijk hou je van je kind, vergeef je je kind ook als het niet bij je komt. Maar hoe dieper wordt je band als je het zo kan goedmaken. Als een kind weet dat moeder altijd vergeeft zal het sneller bij haar komen. Zo mogen we ook in deze dingen altijd schuilen bij Hem. Hij wil troosten... 'Eens maak Ik alle dingen nieuw! Nog een kleine tijd..'

Gods zegen!

@3parels:
Ik denk dat er sprake is van niet helemaal begrijpen van elkaar wat we bedoelen. Althans, ik herken veel van wat je zegt hoe ik er ook over heb gedacht.

Ik ga natuurlijk met je mee als je stelt dat wij het met God goed moeten maken als we struikelen. Dat doen we regelmatig, dat zegt Jakobus ook. Johannes 13:10 Jezus zei tegen hem: Wie gebaad heeft, heeft slechts nodig dat zijn voeten worden gewassen, want hij is al geheel rein. En u bent rein, maar niet allen.
Ik denk dat je het met me eens bent dat je dieper door het stof gaat voor God als je, net als David of als Petrus, zwaar gezondigd hebt, toch?
Als je een kortaf bent geweest naar je echtgenoot, dan is dat toch wat anders dan wanneer je vreemd gaat?

Het punt wat ik maak is dat we de kracht van Gods Geest vaak onderschatten. We HEBBEN de Geest ontvangen toen we geloofden. Waarom maken we dan zo weinig gebruik van Zijn Kracht? Ik ook, hoor. Dan bedroeven we de Geest. Maar als we nu meer ons laten leiden door Gods Geest, óók wanneer de verleiding op ons afkomt, dan zullen we in staat zijn de verleiding te weerstaan. Dat gaat fout als we het in eigen kracht doen. Dat heb ik steeds willen zeggen.
Paulus heeft ons ook duidelijk willen maken dat ons struikelen en zondigen niet zozeer komt doordat wij (nog steeds) slecht zijn, we zijn immers een nieuwe schepping geworden, maar dat komt omdat we vleselijk leven, en niet geestelijk.
Het is zo belangrijk dat we onderscheid maken tussen onze nieuwe en oude mens. Onze nieuwe mens zondigt niet meer, maar de zonde doen we met ons vlees.

Ik zou zeggen: begin de dag met gebed en bijbellezen en vraag om verlichte ogen van je verstand (Zie Ef. 1). Roep Gods Geest aan in Jezus Naam als de verleiding op je af komt. Je zal zien dat de duivel daarvoor op de vlucht slaat. We hebben niet voor niets de wapenrusting gekregen, die moeten we hanteren, dat is een actieve houding, geen passieve.

Nogmaals: NIET in eigen kracht, maar door de kracht van de Geest Die IN je woont.

Ten slotte dit:
Als je denkt zwakt te zijn (en dat ben je!, maar niet altijd van bewust) weet dan wat God bij machte is om te doen:
2 Kor. 2:8 En God is bij machte elke vorm van genade overvloedig te maken in u, zodat u, wanneer u in alles altijd al het nodige bezit, overvloedig kunt zijn in elk goed werk.