Geen schuld voelen

Ds. P. Molenaar | Geen reacties | 20-11-2015| 15:09

Ik weet dat als ik bang ben de zonde tegen de Heilige Geest te hebben gedaan, dit niet het geval is geweest. Toch bid ik regelmatig om vergeving daarvoor, maar ik heb geen schuldgevoel. Bid ik dan wel oprecht? Moet ik me zorgen gaan maken? Waarom voel ik geen schuld?

Om te beginnen de zonde tegen de Heilige Geest is eigenlijk een heel apart hoofdstuk. Daarover bestaat veel misverstand. Het betekent een totale verharding Je vindt die zonde uitdrukkelijk genoemd in Mattheüs 12:20-32, Lukas 11:14-23 en Markus 3:22-30. De Farizeeën lasterden Jezus toen Hij grote tekenen deed van genezingen, dodenopwekkingen  en van duivelsuitbanning. Ze zeiden toen, dat Hij door Beëlzebul, de overste van de duivelen, de duivelen uitwierp. Het was dus duivels werk dat de Heere Jezus deed volgens deze lieden. En dan te weten dat de Farizeeën doorkneed waren in de Schriften. Ze konden weten dat de tekenen die Hij deed vervulling waren van de profeten, waarin uitdrukkelijk staat dat de Messias zieken zal genezen (bijvoorbeeld Jesaja 61). Ze zagen vervulling van de tekenen. In hun hart moesten ze wel toegeven dat Hij de Messias was en nu probeerden zij de waarheid van Jezus te ondermijnen door spot en lastering. Die zonde gebeurt dus, terwijl ze in hun hart weten: “Dit is de Messias.” Dat is dus een zich in godsdienstig opzicht verharden. Niemand onder het volk weet zoveel van de Schriften, dan deze rechtzinnige Farizeeën. Zij durven Jezus zo te lasteren, terwijl ze anders weten.  Dat is nu de zonde tegen de Heilige Geest.

Die zonde gebeurt niet in de eerste plaats in de wereld, maar vooral in de kerk of in ieder geval door mensen die godsdienstig zeer onderlegd zijn en heel goed de Schriften verstaan. Dus als we willens en wetens het werk van God lasteren of bespotten. Het gebeurt niet door mensen die zorg hebben over het feit dat ze die zonden zouden kunnen gedaan hebben,  maar door mensen die zich totaal verhardden en onder een godsdienstig mom de essentiële waarheden van het Woord Gods verdraaien of lasteren. Deze mensen mogen wel vrezen voor het oordeel, daar zij de Schriften met hun verstand weten. Dat zal hen moeten aanklagen in de dag des oordeels.

Nu zijn er ook wel eens mensen die psychisch helemaal overhoop raken, omdat zij denken, dat zij die zonden gedaan hebben en dat er daarom geen hoop of redding meer voor hen is. Van hen geldt: “Die vrezen,  hoeven niet te vrezen.” Mensen die de zonde tegen de Heilige Geest plegen, vrezen niet en gaan door in een eindeloze verharding. Ze hebben geen zorg over die zonde en dat is juist een kenmerk van de lastering van de Heilige Geest. Maar die vrezen zondigen niet tegen de Heilige Geest, want in hun vrees zijn ze om God verlegen en kunne Hem niet missen. Ze zijn bang zonder God te moeten leven. Tot hen zegt de Heere: “Wees toch niet bevreesd.” Een woord dat heel veel voorkomt in de Bijbel!

 Nu zeg jij, dat je steeds  bidt om vergeving daarvoor en je hebt geen schuldgevoel. Ik denk dat je, gelet op wat ik geschreven heb,  daarom niet moet bidden om vergeving voor die zonde, maar wel om bewaring ervoor: wanneer je die zonden bedrijft, bid je niet, maar is er een totale verharding. Je voelt dan ook geen enkel gevaar om die zonden te bedrijven. Daarom kunnen we beter bidden het gebed dat Jezus onszelf heeft geleerd: “Leid ons niet verzoeking, maar verlos ons van de boze.”
  
Wat het schuldgevoel betreft, dat kunnen we zelf niet maken. Zelf denk ik dat het schuldgevoel niet altijd even sterk is en wel eens verschillend wordt beleefd. De zekerheid van het geloof is geen zekerheid van gevoel, want dan zouden we doorvloeien in ons gevoelsleven en het geloof laten afhangen van ons gevoel. De zekerheid des geloofs is ook geen zekerheid van verstand, want dan zouden we een heel rationeel geloof hebben. Maar hoofd en hart gaan in het  geloof samen, zoals Maria beleed, Mijn ziel (gevoel) maakt groot de Heere en mijn geest (verstand) verheugt zich in God mijn Zaligmaker. Het gaat ook niet om het gevoel in de eerste plaats, maar wel om het belijden en het beamen van schuld. Daarin ligt ook een sterke overdenking van wie en wat we zijn voor Gods Aangezicht. Dus hoofd en hart gaan daarin samen. Een gevoel hoeven we ons niet aan te praten. Het beste is om met Psalm 139 te belijden: “Heere, Gij doorgrond mij. Zie of bij mij een schadelijke weg is en leidt mij op de eeuwige weg.” Bij de belijdenis  van schuld gaat het om amen zeggen op wat God zegt: dat is amen zeggen op wat ik ben voor God: “ik ben zondaar”,  en ook amen zeggen op Wie God in Christus door de Heilige Geest is. Dat is een dagelijkse les: Kennis van onszelf en kennis van God. De Heilige Geest kan ons dit alleen leren door het Woord.  Want die leidt in alle waarheid. En waarheid betekent letterlijk ‘niet verborgen’. Wel zo leert de Heilige Geest ons wie God is en Wie we zelf zijn.

Geloof me: als we moeten gevoelen hoe zondig wij zijn, dan zouden we wegsmelten van verdriet en konden we niet meer leven. Daarom heeft Christus ook alleen het volmaakte gevoel over de zonden gehad en ook gedragen. Anders zou ons gevoel een voorwaarde zijn voor vergeving. De verloren zoon viel in de armen van zijn vader, voordat hij de zonden beleden had (Lukas 15). Daarom vraag liever aan de Heere of je Zijn liefde mag gevoelen over het feit dat Hij zelfs denkt aan mensen die geen zonden gevoelen: Adam en Eva beleden geen schuld voor God en elkaar, maar beschuldigden God en elkaar. Toch zocht God hen op en dacht  een weg uit om hen te redden in Zijn grote zondaarsliefde! Daarom mogen wij het Evangelie nog horen!

Ds. P. Molenaar,
Lunteren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Molenaar

• Geboortedatum:
  22-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven