Haatgevoel staat vergeven in de weg

Er is een lied wat zegt:
"Want waar vergeving is, daar zal genezing zijn.
En de weg van herstel kan beginnen."

Deze woorden zeggen al genoeg.
De genezing van alle pijn, verdriet en problemen begint bij het vergeven.

Uit eigen ervaring zeg ik: wrok maakte mij een wrak. En bij vergeving, kwam de genezing en de weg van herstel ZAL beginnen.

Vergeving begint bij een wilsbesluit.
Als je wil vergeven en je neemt dat wilsbesluit met God, dan geeft God jou de kracht om het vergeven ook te kunnen.

Als de tegenpartij niet om vergeving vraagt, dan kun je, dan mag je (en moet je) toch vergeven. Niet in het daadwerkelijk uitspreken van de vergeving aan de ander. Wel met een wilsbesluit in je hart.
Je hebt de ander dan in je hart vergeven. En als de ander dan om vergeving komt vragen dan kun je daadwerkelijk vanuit je hart het de ander vergeven.

Denk daarbij aan de volgende Bijbelgedeelten: Mattheüs 6 vers 9-15
Mattheüs 5 vers 38-48, Markus 11 vers 25,
Efeze 4 vers 32
Kollossenzen 3 vers 13.

Veel sterkte, maar ook veel vergevingsgezindheid en vergevingsbereidheid toegewenst!

Lieve vraagsteller/-stelster, je vraag raakt me, en daarom wil ik proberen een reactie te geven.

Hoe moeilijk moet het voor je zijn, dat je een ouder hebt die het geheel heeft laten afweten in jouw leven. En daar ook geen spijt van heeft. Dat je nu worstelt met gevoelens van haat, omdat je (o.a.) door middel van de therapie meer en meer gaat inzien wat voor een impact dit had en heeft op jouw leven, is herkenbaar. En ook is begrijpelijk dat dit weer een nieuwe worsteling geeft, namelijk richting de Heere, want... je durft dit onderwerp niet met Hem te delen. Terwijl je juist altijd veel met de Heere kon delen, zo zeg je. Dat is groot! Hij was dus in dat opzicht jouw Toevlucht, wellicht ook in je moeilijke jeugd. Maar momenteel, door de therapie die je volgt, spant het net zich steeds strakker. Je hebt therapie enerzijds nodig om te helen, maar de gevoelens van haat lijken een scheiding te brengen tussen jou en de Heere. Wat nu?

Allereerst zou ik je willen raden om júist met deze gevoelens naar de Heere te vluchten. De Heere nodigt je daartoe in Zijn Woord, op talloze wijzen, zoals: 'Roept Mij aan in de dag der benauwdheid, Ik zal er u uithelpen en gij zult Mij eren.' En David zingt vanuit beleving: 'Wie U aanroept in de nood, vindt Uw gunst oneindig groot.' Jij verkeert in nood en benauwdheid? Roep Hem dan aan, deel dit maar met Hem, Hij nodigt jou daartoe.

Maar hoe moet dat dan? God verbiedt immers in het zesde gebod het doodslaan, en onder doodslaan wordt immers ook haat verstaan? Ik moet dan toch éérst zelf die haat uit mijn hart krijgen, voordat ik dit onderwerp met Hem kan delen...? Nee, zo gaat het niet en zo hoeft het niet! Dat is nu juist het wonder. Je mag met al je nood bij Hem komen, Hem aanroepen in je zondenood, de Heere ziet juist zo graag zó één tot Hem komen.

In Matth. 4:17 staat: 'Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen.' Misschien beef je wel bij deze woorden 'bekeert u'..., want hoe moet dat nu met die gevoelens van haat die je zelf niet lijkt te kunnen keren en die je zelfs niet met de Heere durft te delen. Ik weet niet of je de Saambinder leest, maar in de laatste stond een mooie meditatie van ds. C.J.Meeuse, die ik graag nav je vraag met jou wil delen:

(citaat) 'De Koning van dit koninkrijk was gekomen. In Hem is kracht om de heerschappij van de zonde te verbreken. DE BEKERING DIE HIJ EIST, KAN HIJ DUS ZELF GEVEN! Geliefde lezer, heb u dit zo al begrepen? Hij geeft geen bevel tot bekering in het kader van het werkverbond! Dan zou je het zelf moeten kunnen volbrengen. Maar nee, Hij beveelt te doen wat Hijzelf in ons kan werken. Inderdaad, het koninkrijk komt zo wel heel nabij. Zo kan Hij het in ons hart oprichten. Daar mogen we Hem om bidden. Bij Markus staan deze woorden in omgekeerde volgorde: 'De tijd is vervuld en het Koninkrijk Gods nabijgekomen; bekeert u en gelooft het Evangelie' (Mark. 1 : 15). Dan valt het accent duidelijk op de bekering als gevolg van Christus' genadeheerschappij in het hart. Calvijn merkt hierbij op dat 'CHRISTUS ONS DE GENADE EN KRACHT AANBIEDT OM DIE TE VOLBRENGEN.' De Heere weet van ons dodelijk onvermogen. Hij verwacht niets van onze inspanning, maar van de wedergeboorte die Hij geeft als Hij ons overtuigt van dit Evangelie.' (einde citaat)

Ik hoop, lieve vraagsteller, dat het licht voor jou ook op mag gaan over deze woorden en dat je leert vluchten tot Christus, juist met je gevoelens van haat en je onvermogen in jezelf. De Heere laat geen bidder staan, die zó tot Hem vlucht en Hem leert benodigen. Gelooft Zijn heil en troostrijk Woord!

En weet je wat het wonder is, als Hij nu met Zijn machtswoord de haat in jou verbreekt, dan ga je vanzelf ook de goede dingen zien in die ene ouder, want Zijn liefde geeft wederliefde, tot God, maar ook tot je naaste, zelfs naar je ergste vijand. Onbegrijpelijk hé, maar zó machtig is nu deze Koning! Hij verbrak zelfs het hart van de moordenaar aan het kruis, zou het dan voor jou en mij en ons niet kunnen?

Tenslotte dit: we hebben heel praktisch ook onze eigen verantwoordelijkheden te verstaan, in die zin, dat je jezelf af moet vragen of je wel bij de juiste therapeut hebt aangeklopt. Als deze therapeut bij jou alleen of vooral haatgevoelens losmaakt, zoek dan een andere, christelijke therapeut, die jou de weg naar Christus wijst, als je worstelt met zondige gevoelens. Je mag de middelen gebruiken, maar alleen in afhankelijkheid van Gods zegen. Je voelt zelf wel aan dat je Zijn zegen niet kunt vragen, als je bewust bij de verkeerde therapeut blijft. Een therapeut kan als middel in Gods hand gebruikt worden. Maar zo'n persoon is maar een piepklein mensje, een nietig middeltje, een stofje, verwacht het daarom nooit van welke therapeut dan ook. Zie in al je nood omhoog! En zoek een andere therapeut, als deze therapie jou geen vrede geeft.

Therapie heeft nog wel eens het gevaar dat we het allemaal erg in onszelf gaan zoeken en denken te moeten vinden. Wees je daarvan bewust en leer je oog buiten jezelf te slaan, op Christus, want alleen in Hem is álles te vinden wat jij nodig hebt.

Gods zegen en nabijheid toegewenst in deze moeilijke weg!
We bidden voor je.

@Jello amen! Bijzonder fijn dat christenen onderling elkaar zo mogen bemoedigen.

Dat is het lastige van therapie: je wordt je bewust van wat je gemist hebt. Dat maakt dat je misschien verdriet voelt en boosheid om wat er had moeten zijn.
Toch kan het nodig zijn deze gevoelens heel bewust te voelen zodat je ze op kunt ruimen en een (kleine) plaats kunt geven.
Alle gevoel wat er niet mag zijn, roept alleen maar harder om gehoord te worden. Dus: hoe sterker jij probeert om geen haat te voelen, hoe harder die haat moet roepen om gehoord te worden.
Vergeving is zeker belangrijk en iets goeds om naar te streven. Echter: alles op zijn tijd. Zodra jouw boosheid genoeg ruimte heeft gekregen en zich serieus genomen weet door jou, neemt het af en komt er ruimte voor de volgende stap: werken aan vergeving.
Vergelijk het met een gebroken been: dat moet je eerst zetten, voor je er gips omheen doet. Dat zetten is pijnlijk maar ook noodzakelijk, daarna gaat er gips om en pas als dat lang genoeg gezeten heeft en er weer af mag, ga je naar een fysiotherapeut. Je kunt niet met fysio beginnen als je de eerdere stappen niet doorlopen hebt.

God kent jou. Hij zag dat je ouder er niet voor je was. Denk je dat God geen begrip heeft voor jouw boosheid? Daar weet Hij toch allang van? Vertel Hem gerust hoe boos je bent en hoe moeilijk je dat vindt. Dat is óók ruimte geven aan je gevoel en dus helend.