Bent u bekeerd?
Ds. H. van der Ham | 6 reacties | 01-10-2015| 09:18
Vraag
Er wordt vaak gepreekt met een oproep tot bekering en dan wordt er aan de gemeenteleden gevraagd of ze bekeerd zijn. Ik heb altijd begrepen dat de (dagelijkse) bekering volgt uit de wedergeboorte. De bekering is dus iets dynamisch, iets wat elke dag weer terugkomt, iets wat nooit af is. Als de vraag aan de gemeente gesteld wordt of ze bekeerd zijn, lijkt het of men een eenmaal gebeuren bedoelt, iets statisch. Wordt dan gedoeld op de wedergeboorte (in engere zin)? Wat bedoelt men met 'bekeerd zijn', is dat het kindschap van God? Ik geloof dat ik wat begrippen door elkaar haal, misschien kunt u meer duidelijkheid geven.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Bedankt voor je vraag. Je ziet de zaken wel goed, meen ik. Als iemand vraagt: bent u bekeerd?, bedoelt hij/zij de eerste bekering en de dagelijkse bekering allebei. Je bent nooit afbekeerd. Inderdaad. Als iemand vraagt: bent u bekeerd?, bedoelt hij: “Kent u (door genade) het leven van de bekering?”
Je schrijft: “Als de vraag aan de gemeente gesteld wordt: Bent u bekeerd, lijkt het, of men een eenmalig gebeuren bedoelt.” De eerste bekering is natuurlijk belangrijk. Denk aan Lydia, denk aan de gevangenbewaarder (Hand. 16). Weten we van een omkering, een eerste bekering?
Maar toch, als het goed is, bedoelt de vraagsteller niet alleen die eerste bekering. De erop volgende dagelijkse bekering is er mee inbegrepen. De eerste bekering en de dagelijkse bekering zijn nauw aan elkaar verbonden. De dagelijkse bekering ligt in het verlengde van de eerste bekering.
Heel veel goeds toegewenst.
Hartelijke groeten,
Ds. H. van der Ham
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. van der Ham
- Geboortedatum:25-05-1955
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Driebergen-Rijssenburg
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De kleine catachistmus van Westminster is daar duidelijk over:
Wanneer God een zondaar tot bekering brengt en hem in de staat van genade overplaatst, bevrijdt Hij hem van zijn natuurlijke slavernij der zone. En door zijn genade alleen stelt Hij hem in staat om vrij te willen en te doen wat geestelijk goed is. Maar dan toch zo dat hij, uit kracht van de verdorvenheid die nog in hem overblijft, niet alleen niet volmaakt doet of wil wat goed is, maar ook wel wat kwaad is.
Zoals Jezus zegt tegen Petrus: Als gij eens bekeerd zult zijn...
Bekering is afkeren van je boze werken: daartoe roept Johannes ook op in Lukas 3
8 Brengt dan vruchten voort der bekering waardig; en begint niet te zeggen bij uzelven: Wij hebben Abraham tot een vader; want ik zeg u, dat God zelfs uit deze stenen Abraham kinderen kan verwekken.
9 En de bijl ligt ook alrede aan den wortel der bomen; alle boom dan, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen, en in het vuur geworpen.
10 En de scharen vraagden hem, zeggende: Wat zullen wij dan doen?
11 En hij, antwoordende, zeide tot hen: Die twee rokken heeft, dele hem mede, die geen heeft; en die spijze heeft, doe desgelijks.
Dat is een doorgaande praktijk. Je bent pas volledig bekeerd (afgestorven van je zonden, oude mens) als je in heerlijkheid bent.
In onze kerken wordt vaak de nadruk gelegd op de eerste bekering, maar waar het éigenlijk omgaat, is dat we aan de heiligheid van de Heere deel krijgen. We zijn geschapen tot eer van God, niet geschapen om naar de hemel te gaan.
Begrijp me goed, dat hoort er wel bij, maar dat is niet het hóógste doel.
Ik reageerde op de titel. Idd de eerste bekering. Uiteraard daarna een doorgaande zaak.
@VrouwkeZondernaam
Ik dacht dat t Smijtegeld t volgende zei: Als u zou weten dat u het was dan zou u het niet meer zijn. De Heere geeft ons lege handen.
Kohlbrugge zei: men is in het graf pas bekeerd.
Dan zijn we het eens ;-)
