Zondags in de kerk
Ds. G. van de Groep | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00
Vraag
Als ik zondags in de kerk zit denk ik wel eens van: Dit raakte me erg diep en dat denk ik dat een bekering bij mij bezig is. Mag ik dit wel denken?
En dan nog iets: Ik luister naar popmuziek en dan denk ik op dat moment in de kerk (zie hierboven), ik stop er mee om daar naar te luisteren. Maar als het dan maandag is, luister ik er toch weer naar. Ik weet wel, dit is verkeerd. Maar het lijkt wel of ik niet zonder die muziek kan, terwijl ik het wel wil. Ik vind dit erg moeilijk en ik hoop dat u me hier mee kunt helpen.
Antwoord
Je stelt eigenlijk twee vragen, die overigens met elkaar te maken hebben. Allereerst zeg je dat, wanneer je zondags in de kerk zit, de preek je diep raakt. Je zit met de vraag of je mag denken dat er een bekering bij je bezig is. Ik zeg het maar met je eigen woorden.
Laat ik voorop stellen dat het heel belangrijk is dat het verkondigde Woord van God jou raakt, zelfs erg diep raakt, zoals je opmerkt. God werkt immers met Zijn Woord in een mensenhart. Het Woord is een kracht Gods tot zaligheid, zegt Paulus in Rom. 1:16. Hij zegt er zelfs bij: voor een ieder, die gelooft. En geloof en bekering gaan hand in hand. Het zijn twee kanten van het ene werk van God in je leven. Als de Heere in je leven werkt dan is dat door de Heilige Geest, Die je "amen" doe zeggen op aan de ene kant de werkelijkheid dat je een zondaar bent voor God.
Je ogen gaan open voor de boosheid van je hart, voor het kwaad dat je doet, voor de schuld, die je aanklaagt. Het doet pijn, het geeft verdriet, dat je tegen een goede God hebt gezondigd en steeds weer zondigt. Denk maar aan de verloren zoon in die bekende gelijkenis, wiens ogen opengaan voor het dat hij tegen Zijn vader gezondigd heeft. Dat wil hij ook van harte belijden. Ja, hij erkent dat hij zich onwaardig gemaakt heeft nog een kind van de Vader genoemd te worden. Maar dan wil hij ook van harte met dat leven zonder zijn Vader breken. Hij krijgt, met andere woorden, een afkeer van de zonden, waarin hij leeft.
En dan in de derde plaats zie je, dat hij opstaat en naar zijn Vader terugkeert, met het oprechte voornemen om eerlijk, vol berouw te belijden wat hij zijn Vader heeft aangedaan.
Kijk, hier heb je nu de bekering. Je zegt dan niet alleen "amen" op het feit dat je een zondaar bent voor de Heere, maar ook op de nodiging van de Heere Jezus om bij Hem te komen en alles aan Hem te belijden. Je mag je hart voor Hem uitstorten. Je mag geloven, dat Hij je alles wil vergeven, wat je tegen de Heere verkeerd gedaan hebt. Niet omdat je het verdient, maar op grond van Zijn bloed, dat reinigt van alle zonden. Je krijgt de Heere Jezus ook lief en je wilt Hem gehoorzamen.
Of je dus mag denken dat er bekering bij je is heeft alles te maken met de vraag, wie de Heere Jezus voor je is geworden. Of je Hem nodig hebt voor je boze hart en voor de vergeving van je zonden. Of je hart naar Hem uitgaat. Je begrijpt dat ik lang niet alles kan zeggen over de bekering in een mensenleven. Ik zou je willen aanraden het mooie boekje te kopen, dat de titel draagt: "Bekering, ook voor jou?", geschreven door ds. C. G. Vreugdenhil, verschenen bij uitgeverij J. J. Groen en Zoon. Dat boekje kan je verder helpen.
Je tweede vraag raakt het probleem dat je graag luistert naar popmuziek. Maar zondags in de kerk besef je dat dat niet goed is. Je wilt er mee breken, maar het lukt je niet. Het is zo moeilijk. Ik kan dat wel begrijpen. Ook, ja juist als de Heere in je leven werkt, dan laat de satan je niet zomaar los. Echte bekering is dat je breken wilt met de zonde uit liefde tot de Heere. Maar dat kost soms veel strijd. En toch moet je er mee kappen. Hoe kan dat? Wel, daarvoor heb je de kracht van de Heilige Geest nodig. Daar mogen, ja daar moeten we om bidden. Lees Zondag 52, vraag en antwoord 127 maar eens. Met onze eigen krachten en goede voornemens lukt het niet. En vraag vooral dat de Heilige Geest -door het luisteren naar de Bijbel- je veel liefde in je hart geeft voor de Heere en Zijn dienst. God gaf het liefste dat Hij had: Zijn eigen Zoon, om grote zondaren als wij zijn te redden. Als je dat gaat zien met geloofsogen, als dat je hart diep raakt, dan krijgt je Hem ook van harte lief. Dan wordt Hij steeds belangrijker en je popmuziek al minder belangrijk voor je.
Ik hoop dat je met dit antwoord wat verder kunt komen. Misschien mag ik je tot slot nog even wijzen op die troostvolle woorden uit het Avondmaalsformulier: Daarom, al is het dat wij nog vele gebreken en ellendigheid in ons bevinden, als namelijk: dat wij geen volkomen geloof hebben, dat wij ons ook met zulk een ijver om God te diene niet begeven; maar dagelijks met de zwakheid van ons geloof en de boze lusten van ons vlees te strijden hebben, nochtans, omdat ons (door de genade van de Heilige Geest) zulke gebreken van harte leed zijn en wij begeren tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te leven, zo zullen wij gewis en zeker zijn, dat geen zonde noch zwakheid, die nog (tegen onze wil) in ons overgebleven is, ons kan hinderen dat ons God niet in genade zou aannemen.
Denk er eens goed over na of deze woorden ook op jou van toepassing zijn.
Ds. G. van de Groep
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G. van de Groep
- Geboortedatum:07-04-1944
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Heerde
- Status:Inactief
