In andere kerk aan het Avondmaal

Ds. G. van de Groep | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Ik heb een lieve vriendin in de gereformeerde kerk vrijgemaakt en zelf kom ik in een evangelische kerk. We houden veel van elkaar en ervaren geestelijk een enorme eenheid. Hoewel er natuurlijk verschillen zijn in geloofsbeleving weten we ons allebei een kind van God en zijn we er van overtuigd dat we zussen in de Heere zijn. Omdat er niet voor elke kerk een aparte hemel is, weten we ook zeker dat we later bij de Heere aan dezelfde tafel zullen zitten. Waar we veel verdriet van hebben is het feit dat de vrijgemaakte kerk het ons niet toestaat samen aan het avondmaal te gaan. Bij ons in de kerk wordt, voordat het avondmaal bediend wordt, met nadruk gezegd dat dit niet de tafel van onze kerk is, maar de tafel van de Heere, dus een ieder die zich een kind van God weet is van harte uitgenodigd. Helaas durft mijn vriendin niet op die uitnodiging in te gaan omdat ze dan met de "tucht" van haar eigen kerk te maken krijgt. Op mijn beurt ben ik in het geheel niet welkom bij haar in de kerk.! Ik begrijp hier niets van. Ik voel me echt een zus van haar en ik geloof dat God van ons beiden evenveel houdt. Hij heeft toch geen lievelingskinderen? En wat betekent het dan als Jezus in het hogepriesterlijk gebed bidt: "opdat zij één zijn?" Hij bidt toch niet: "Opdat zij allen vrijgemaakt zijn?" Zou dit God niet juist enorm veel verdriet doen? Zelf heb ik vijf kinderen, allemaal vreselijk verschillend, maar ik houd van ze allemaal evenveel. Ik geniet ervan als ik ze allemaal aan tafel heb, ook al is de één netjes gekleed en de ander niet, eet de één met mes en vork en de ander met zijn handen. Ze zijn allemaal mijn kinderen. Ik hoop hier echt een antwoord op te krijgen.

Graag wil ik proberen op je vraag een antwoord te geven, al moet ik eerlijk zeggen dat ik geen predikant ben in de kerk waar jij over spreekt. Je hebt moeite met het feit dat je niet samen met je vriendin in de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt aan dezelfde avondmaalstafel kunt zitten. Je voelt je, zeg je, één in het geloof en bent er van overtuigd dat jullie zussen in de Heere zijn. Je zegt zelfs dat we God er verdriet mee aan doen door niet samen het Avondmaal te vieren.
Laat ik beginnen met te zeggen dat het zeker een verdrietige zaak is dat er zoveel verschillende kerken en gemeenten zijn, niet alleen in Nederland, maar ook daarbuiten. De Heere Jezus heeft inderdaad gebeden om de eenheid van Zijn Kerk. Nu moeten we dat niet zo opvatten alsof dat zou beteken dat alle mensen in hetzelfde kerkgebouw moeten zitten. Dat kan geografisch al niet, omdat er in zoveel plaatsen wereldwijd zo veel kerken zijn. Daar komt bij dat in veel kerken niet het volle Woord van God verkondigd wordt.
Dat de Heere Jezus gekomen is om Zijn volk zalig te maken, om het te verlossen van hun zonden, zoals er in Mattheüs 1:21 staat, wordt helaas in veel kerken verzwegen. Het Evangelie wordt aangepast aan de smaak van mensen en dan alleen maar horizontaal ingevuld. De boodschap van genade klinkt niet meer.
Maar als dat wel het geval is, dan blijf je toch nog zitten met verschillende kerken. En dat die kerken niet één zijn heeft uiteraard zijn oorzaak. Elke kerk heeft zijn eigen geschiedenis. Dat geldt voor de gemeente waartoe jij behoort. En dat geldt voor de kerk waartoe jouw vriendin behoort. Dat zal je eerst moeten accepteren en respecteren.
Daarbij is het ook heel belangrijk om na te gaan, wat precies de verschillen zijn tussen jullie kerken. Want dat er verschillen zijn is duidelijk, anders zouden jullie gemeente niet gescheiden van elkaar optrekken.
Ik weet niet of de plaatselijke vrijgemaakte kerk, waartoe jouw vriendin behoort, een eigen predikant heeft. Als dat wel zo is, dan zou ik je aanraden om met je vriendin een bezoek bij hem te brengen en hem te vragen, wat hij ziet als verschilpunten tussen jouw kerk en zijn kerk. Tegelijk zou je dan kunnen vragen waarom je in het geheel niet welkom bent ik haar kerk. Zo'n gesprek zou je bovendien kunnen houden met je eigen voorganger. Ik zeg dit niet om me van je vraag af te maken, maar omdat ik veel te veel ruimte nodig zou hebben om dat zelf uit de doeken te doen. Bovendien ken ik jullie kerken niet. Niet elke evangelische en gereformeerd vrijgemaakte kerk is plaatselijk hetzelfde.
In elk geval is het zo dat er in de kerk van je vriendin op toe wordt gezien wie er Avondmaal vieren. Iemand moet zijn en haar geloof openbaar beleden hebben. Daarbij kan iemand wel zeggen een gelovige te zijn, maar hoe is zijn en haar levenswandel? Volgens 1 Korinthe 11:27 kan iemand ook op een onwaardige en zondige manier aan het Avondmaal gaan. Om mensen o.a. daarvoor te waarschuwen wordt er daarom ook een voorbereidingspreek gehouden.
Dat mensen uit verschillende kerken toch de eenheid in het geloof kunnen beleven, daar ben ik vast van overtuigd. In feite behoort elk, die een nieuw hart gekregen heeft en in de weg van geloof en bekering de Heere Jezus leert kennen als zijn en haar Verlosser en Heere en dus weet heeft van vergeving van zonden en vernieuwing van leven, tot de ene kudde van de Goede Herder, Die Zijn bloed voor haar gegeven heeft. Dan hoor je de stem van die Herder met je hart en je volgt Hem (zie Joh. 10). Dat doet aan de verscheidenheid van kerken niets af. De Heere heeft Zijn volk zitten in allerlei kerkgemeenschappen. Zelf heb ik collega's, die in andere kerken preken en werken en met wie ik me één weet in het geloof in dezelfde Heere. Bij hun sterven komen al die ware gelovigen uit diverse kerken in de hemel en straks vormen ze samen de grote schare, die niemand tellen kan om God eeuwig te loven en te prijzen.
Uiteraard kun je je dan niet bij de verscheurdheid van de kerk neerleggen. Maar dat is geen kwestie die je in je in je eentje kunt en mag oplossen. Het is belangrijk dat een hele gemeenschap, doormiddel van haar vertegenwoordigers, met elkaar praat en aan de hand van de Bijbel nagaat of er werkelijk een basis is om samen elkaar te zoeken en een eenheid te gaan vormen. Jezus heeft namelijk niet slechts gebeden om de eenheid van kerkelijk samengaan van alleen jou en je vriendin, maar van alle ware gelovigen samen. Intussen kun je in een door de zonde gebroken wereld met ook een gebroken kerk best een stuk pijn en verdriet hebben, dat de ware eenheid nog ontbreekt tussen alle oprechte kinderen van God. Daarom zien Gods kinderen ook met verlangen uit naar de wereldkomst van Christus, opdat God dan alles zal zijn en in allen.

Ds. G. van de Groep

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. van de Groep

• Geboortedatum:
  07-04-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Heerde
• Status:
  Inactief

97 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven