Berouw na bekering

Berouw is onmisbaar met bekering verbonden. Wat schrijft de Catechismus?

Vraag 88
In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen?
In twee stukken: in de afsterving des ouden, en in de opstanding des nieuwen mensen.

Vraag 89
Wat is de afsterving des ouden mensen?
Het is een hartelijk leedwezen, dat wij God door onze zonden vertoornd hebben, en die hoe langer hoe meer haten en vlieden.

Zie ook dit antwoord: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/21804/zonden-oprecht-voelen/

Spurgeon heeft over berouw geweldige dingen gezegd in deze preek.
www.downloadpreken.com/artikelen/A032.pdf

""Als u spijt hebt dat u niet genoeg spijt over uw zonde kunt hebben, wel, dan hebt u reeds spijt. Als u verdriet hebt omdat u niet genoeg verdriet kunt hebben, wel, dan hebt u al verdriet."

"Dat is geen hard hart, het hart dat zegt: "Heere, ik heb een hard hart; verzacht mijn hart." Het is al een zacht hart."

"Wacht niet op verschrikkingen en afschuwelijkheden, die sommigen ervaren, maar ga naar Christus zoals u bent."

daarnaast: berouw is vrucht van geloof en geen voorwaarde tot!

@handelingen2_21
bedankt!

Heel mooi die citaten van Spurgeon... Echt waardevol!

Thomas Watson heeft er ook wat over de diepe, intense droefheid over de zonde gezegd:

Vraag. Hoe groot moet de droefheid over de zonde zijn?
Antwoord.

1. Deze droefheid moet minstens zo groot zijn als die om het verlies van de dingen
van deze wereld. De ogen zijn gezwollen vanwege het wenen. "Zij zullen Mij
aanschouwen, Dien zij doorstoken hebben, en zij zullen over Hem rouwklagen als
met de rouwklage over een enige zoon", Zach. 12:10.
2. Droefheid over de zonde moet de droefheid naar de wereld overtreffen. Het
beledigen van God moet ons meer smarten dan het verlies van geliefde
betrekkingen. "Te dien dage zal de Heere, de HEERE der heirscharen, roepen tot
geween, en tot rouwklage, en tot kaalheid, en tot omgording des zaks", Jes. 22:12.
Dit was vanwege de zonde. Maar als het gaat over het begraven van de doden,
verbiedt God tranen en kaalheid, Jer. 22:10; 16:6 om duidelijk te maken dat de
droefheid over de zonde de smart bij het graf moet overtreffen. Dit is zeer redelijk,
want als er een dode begraven wordt, worden we slechts verlaten door een vriend,
maar als we zondigen, verlaat God ons.
3. De droefheid over de zonde moet zo groot zijn dat ze alle andere smart verdrijft.
Zo is het ook als iemand lijdt aan niersteen en aan jicht: de pijn van de niersteen
overstemt de pijn van de jicht.
4. De bitterheid die we ervaren in het bewenen van de zonde moet op zijn minst even
groot zijn als de zoetheid die we genoten in het bedrijven ervan. Ongetwijfeld was
het berouw van David bitterder dan het genoegen dat hij vond bij Bathseba.
5. Onze droefheid over de zonde moet zo groot zijn dat ze ons gewillig maakt die
zonden na te laten die ons het meeste voordeel of genoegen verschaften. Een
geneesmiddel werkt goed als het de ziekte uit ons lichaam verdrijft. De christen
heeft voldoende berouw als hij verlost is van de liefde tot de zonde.

@ markusa

Ik sluit me helemaal aan bij wat Watson zegt - maar we moeten wel goed lezen. De droefheid over de zonde moet (!) zo zijn. Dat betekent niet dat we naar die droefheid moeten streven voor we naar de Heere Jezus zelf mogen gaan. Of dat we pas in de hemel komen wanneer we zo- en zoveel zondegevoel hebben.

Ik heb zelf een periode gehad dat ik probeerde om me zo zondig genoeg te voelen - en dan was ik toe aan het volgende stadium. Maar dat is alleen droefheid uit onszelf. Zelf-gemaakte droefheid. Weer een stapje dichter bij de hemel...
Totdat de Heere tot me sprak via een stukje van Luther:

‘Ik zal u verstand geven en u de weg wijzen, waarop u wandelen moet – Ik zal u met Mijn ogen leiden’ (Psalm 32:8, weergave WA 1525).

Je bidt, dat Ik je verlos. Laat dat je geen zorg zijn! Onderwijs Mij niet, onderwijs jezelf niet, laat Mij je onderwijzen. Ik zal een goede Leermeester voor je zijn. Ik zal je op de weg leiden, waarop je naar Mijn welbehagen kunt wandelen. Je meent dat het verkeerd is, als het niet gaat zoals jij denkt. Dat denken is schadelijk voor jou en hindert Mij. Het moet niet vólgens jouw verstand, maar bóven jouw verstand gaan. Buig je in onverstand, dan geef Ik je Mijn verstand. Onverstand is het goede verstand. Niet te weten waarheen je gaat, dat betekent: pas goed weten waarheen je gaat. Mijn verstand maakt jou juist onverstandig.

We moeten oppassen dat we de Heere niet de wet voorschrijven hoe wij willen dat Hij met ons handelt. Hij zelf weet wat het beste voor ons is.
En nadat wij Zijn genade, liefde en grote barmhartigheid hebben ingezien... Zijn redding voor goddelozen... dan pas krijg je echt berouw. Omdat je ziet dat je tegen zo'n goede God gezondigd hebt en daar nog elke dag mee doorgaat...

"Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad" Jeremia 31: 19.