(On)voorwaardelijk toetreden tot het Heilig Avondmaal
J.W.N. van Dooijeweert | 31 reacties | 08-08-2015| 09:22
Vraag
Graag aan iemand van de Ger. Gem. Wat is het verschil tussen voorwaardelijk en onvoorwaardelijk toetreden tot het Heilig Avondmaal? Er zit het woord voorwaarden in en juist dat kan ik niet zo plaatsen.
Antwoord
Ik wil graag proberen om je vraag te beantwoorden. Wel moet ik je eerst zeggen dat ik deze uitdrukking nog niet tegengekomen ben. Ik begrijp wel dat men tot een dergelijke uitspraak kan komen.
Eerst wil ik even met je naar een andere vraag: Waarom is er Heilig Avondmaal in de Christelijke gemeente? Is het omdat de synode het heeft ingesteld? Is het omdat mensen dat zo leuk vinden? Is het om te demonstreren dat je beter bent dan anderen die niet aan gaan? Of misschien een vorm van examen om te kijken of je wel goed gelovig bent? Of is het om te laten zien dat je zo goed bent dat je niet aan gaat, maar braaf als een niet-wedergeboren mens blijft zitten totdat de Heere jou speciaal bij de naam noemt? Of is het een stukje dat bij de eredienst hoort? Een kerkelijke handeling die we doen omdat het zo hoort? Een routinegebaar misschien?
Op al die vragen moeten we “nee” zeggen. Er is iets heel anders aan de hand. Iets veel en veel hoger dan al deze gedachten. En dat verliezen we wel eens een beetje uit het oog (of twee beetjes zelfs). En dan kunnen we ruzie gaan maken over gebruiken rond het Heilig Avondmaal.
Het Heilig Avondmaal is een verzoek en tevens een opdracht van onze Heiland aan zijn bruidsgemeente. “DOET DAT TOT MIJN GEDACHTENIS.” Hij wilde dat Zijn discipelen het Heilig Avondmaal zouden vieren als een gedachtenis aan Zijn lijden en sterven voor de zonden van Zijn gemeente. Houdt Mijn lijden en sterven door deze maaltijd in gedachtenis zolang als de wereld bestaat. Hij zegt niet: “Hoe minder mensen nu deelnemen aan dit gedachtenismaal, hoe gelukkiger ik ben.” Hij zegt niet: “Zorg altijd dat er zo weinig mogelijk mensen aan gaan.” Hij zegt niet: “Maak van deze gedachtenismaaltijd een zwaar strijdpunt in de gemeente.” Hij zegt ook niet: “Maak het voor de mensen heel moeilijk en zwaar om aan te gaan.” Hij zegt heel eenvoudig: “Doet dat!” En daar zegt Hij bij: “Tot Mijn gedachtenis.” Proef je ernst van Zijn nodiging? Proef je de liefde van Zijn Middelaarshart?
Hij heeft het niet aan één discipel opgedragen maar aan allen samen. Het Heilig Avondmaal is een gemeenschappelijke zaak. De tranen zouden ons over de wangen moeten stromen als er mensen in de kerk zijn die niet opstaan en aangaan aan de dis van de Heere. Hoe is het mogelijk: Jezus, onze Redder, nodigt om tot Zijn tafel te komen... en er zijn mensen die blijven zitten. Zij waken er uitdrukkelijk voor dat een heining rond de tafel blijft staan. Een heining met een heel klein hekje er in en daar nog een strenge bewaking bij. Na de opsomming voor wie het Heilig Avondmaal niet bedoeld is komen ze nog met een heel uitdrukkelijke verklaring: “Maar dit wordt ons, geliefde broeders en zusters in de Heere, niet voorgehouden om de verslagen harten van de gelovigen te ontmoedigen, alsof niemand aan de tafel van de Heere zou mogen aangaan dan wie zonder enige zonde is. Want wij komen niet tot het avondmaal om daarmee te betuigen dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven buiten onszelf in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij midden in de dood liggen.”
Genoeg hierover in dit verband. Het is alleen bedoeld om het Heilig Avondmaal even een beetje duidelijk zijn plaats te geven in het hele kerkelijke gebeuren.
Wat uw vraag betreft: Die heeft naar mijn gedachte een heel andere achtergrond. In een kerk zijn regels en er heerst orde. Dat is niet alleen nodig voor wat betreft de aanvangstijd, maar ook over welke liederen we zingen, op welke manier we zingen. Hoeveel keer per jaar hebben we Heilig Avondmaal. Hoe komen we tot de dis van de Heere. Nee, niet in sportkleren of een zwempak. We komen gewoon gekleed. Dat hoeft beslist geen zwart te zijn of donker blauw. Maar gewoon, normaal.
In de meeste kerken is het ook gebruik dat alleen gemeenteleden aan gaan. Mensen van buiten kunnen even de dominee bellen of voor de dienst even de consistorie binnenlopen om te vragen of ze deel mogen nemen. Aan de tafel zitten we niet gezellig te praten, maar we denken aan onze Meester. Aan het wonder dat Hij naar ons omgezien heeft. En meer van deze dingen. We gaan na de tafel weer rustig naar onze plaats terug.
Een andere gewoonte: Heilig Avondmaal is voor belijdende leden. We gaan er nu niet op in of dit een goed of niet goed gebruik is. Al deze dingen horen tot de orde in de kerk en de orde rond de Avondmaalsviering. Dit zijn geen voorwaarden maar orderegels. Dit heeft helemaal niets te maken met de verhouding tussen de Heere en mijn ziel.
Als je dan toch persé over een voorwaarde wilt spreken bij het aangaan aan de tafel van de Heere, dan zou ik heel bewust twee dingen neer willen zetten: het Heilig Avondmaal van de Heere is: 1. Voor mensen, jongeren en ouderen, die in het midden van een gemeente hun geloof hebben beleden en hun belijdenis tot de werkelijkheid van hun dagelijks leven maken. 2. Voor mensen die de Heere Jezus liefhebben met hun hele hart.
Maar dan nogmaals: dit zijn geen toelatingsvoorwaarden, maar zij die zo leven worden aan de tafel verwacht om door Jezus Zelf versterkt te worden.
De door mij genoemde mensen, jongeren en ouderen, hebben onvoorwaardelijk toegangsrecht tot de tafel van Gods verbond. Zij mogen samen zich verblijden in de Heere. Aan de tafel; met een stukje brood als getuige en herinnering aan dat lijden. Met een slokje wijn (of vruchtensap) ter gedachtenis aan Zijn bloed dat neerdrupte op de aarde. Dat stroomde om mijn zonden af te wassen.
Zeker als het gaat om het Heilig Avondmaal is het nodig om ons niet te laten vangen door allerlei voorschriften en schijnbaar goede dogmatische uitdrukkingen. Paulus schrijft aan de Romeinen in hoofdstuk 8 het volgende (uit vier verschillende Bijbel vertalingen):
15. Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!
15. Want u hebt niet de Geest van slavernij ontvangen, die opnieuw tot angst leidt, maar u hebt de Geest van aanneming tot kinderen ontvangen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!
15. De Geest die u ontvangen hebt, is er niet een van slaafsheid, die u opnieuw vrees zou aanjagen. U hebt een Geest van kindschap ontvangen, die ons doet uitroepen: Abba, Vader!
15. U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’.
Het is en onvoorwaardelijke nodiging van de Meester aan Zijn bruid: Komt tot Mij, alle dingen zijn gereed. Eet van Mijn brood en drinkt van de wijn die Ik geschonken heb!” Vrijheid en vrede zijn de twee grote dingen waarom het gaat in Zijn dienst.
Hartelijke groeten en Gods zegen als je aangaat aan de tafel van onze Heiland.
Evangelist J. W. N van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mensen wat is er een benauwdheid hierover. Toch voorwaarden, maar niet aan de kant van de Heere. Ieder die zich het eigendom van Christus weet........ mag , net als de kinderen bij Zijn schoot eertijds, bij Hem komen om Hem en Zijn Werk voor ons aan Het kruis te gedenken. Wat kan er mooier zijn ?!! Het is maar goed dat de verantwoordelijkheid daarover ook bij de aanzitters ligt. De broeders hebben slechts zorg te dragen voor orde in de gemeente en een rechte bijbelse leer.
Erg verwarrend soms voor ons als jongeren.Er wordt ook verwacht dat je in donker gekleed gaat en de focus ligt erg op het uiterlijke.
Waarom is er binnen de Ger Gem zoveel verschil in leer en leven?
Ik ben na het lezen van uw onderbouwing ten aanzien van het toetreden tot het Heilig Avondmaal zeer geschokt over de wijze waarop u de jeugd of lezers zomaar probeert te verleiden, door zomaar toe te treden tot het heilig avondmaal. De heiligheid van dit sacrament ligt in de toetreding van de ware kinderen God(s) en dan doel ik op de zielen die waarlijk gereinigd zijn door het Bloed van de HEERE Jezus en dus we moeten daar niet bij gewoonte gebruik van maken! U moet niet vergeten wie daar de Gastheer is. Er mag wel een vriendelijke uitnodiging van uit gaan, maar wie onwaardig aan de dis des verbond deel neemt eet en drinkt zich een oordeel! Als ik mijn eigen weg hierin mag aangeven: daar ging zeker zes jaar enorme strijd aan vooraf en degelijk onderzoek en smeking voor de genadetroon. U nodigt zomaar iedereen uit en dat is levensgevaarlijk! Want dit is het heiligste sacrament wat er bestaat en u wilt dit degraderen tot een normaal gebruik. Pas toch op, pas toch op. U verleidt mensen tot grote zonden waarover de HEERE niet heen kan kijken. U maakt mij zeer verdrietig en maakt zo van de sacramenten een normaal gebruik! Ik bid en hoop dan ook dat uw boodschap geen gehoor zal vinden! En dat alleen om een onwaardig en onheilig gebruik van dit sacrament te voorkomen en mijn mening is dat u zich moet afvragen of u of uw boodschap met alle goede bedoeling ook wel in onze gemeenschap thuis hoort, want deze boodschap nodigt mensen uit tot grote zonden (gedenk aan de wijze maagden).
Hopend op een reactie, met vriendelijke groeten, Alexander.
Vroom verhaal, goed van je dat er zes jaar aan hebt gewerkt!
Helaas heeft jouw uitleg geen enkele bijbelse onderbouwing.
In de tweede plaats duurde de langste bekering in de Bijbel drie dagen. Waarom heb je Christus dan zes jaar laten wachten? Je bent er nog trots op ook.
Tot slot, het antwoord van Van Dooijeweert is voluit bijbels. Hij zegt: De dis des Heeren is voor mensen die de Heere Jezus liefhebben met hun hele hart. Wel, Gods Woord noemt geen enkele andere voorwaarde. Dat er groeperingen in onze achterban zijn die aan het Woord van alles willen toevoegen -emoties, ervaringen en bevindingen- is al erg genoeg. Maar dat -en je eigen bevinding- tot norm maken, evenals het slechts gelovig aangaan bestempelen als grote zonde, is een zeer ernstige dwaling.
Zoals al gememoreerd in het artikel is het avondmaal een gedachtenismaaltijd. Dat mensen die aangaan , sober, eenvoudig en in het donker gekleed zijn, zou daarom totaal niet bevreemdend moeten zijn.
Er wordt hier weer zeer negatief gesproken over 'voorwaarden' etc. Opvallend is dat deze mensen naast de 'voorwaarden', ook de heiligmaking gemakshalve overboord hebben gegooid: met name het vreemdelingschap.
In de eerste plaats ga ik nog een reactie geven en dan stop ik deze discussie.
In een van de reactie(s) wordt aangegeven dat mijn reactie niet gegrond is op Bijbelse gronden nou dan moet je nog maar eens goed lezen! Want voor wie is het Heilig Avondmaal ingesteld? Voor Zijn discipelen en niet voor ieder die geroepen wordt lees maar in het nieuwe testament ( Mattheüs, Lukas) en lees in het oude testament de Jesaja geschriften maar eens na. En wat zegt het woord? Strijd om in te gaan, want nauw is de poort die die leid tot zaligheid en breed is de weg die leid tot de rampzaligheid hopelijk kennen jullie de ware inhoud van deze tekst.
Maar hebben jullie ooit de Christenreis van John Bunyan of de Betrouwbare gids naar de hemel van Joseph Alleine? En als het nog niet duidelijk is lees dan eens het ABC des geloofs van A.Cromie .
Pas toch op bouw niet op emoties of andere gevoelens maar laat je leiden!
Lees anders het Hooglied nog eens door , daar staat de liefde van Christus ( ten aanzien van de ware kerk ) zo zoet verklaard.
En daarnaast behoren er de drie stukken : Ellende, verlossing en dankbaarheid tot de ware bekering!
Ik bid dat jullie hiervan iets mogen leren kennen en neem en lees.
Met vriendelijke groet
Alexander
Je zegt dat je een Bijbelse lijn volgt maar je refereert aan mensen ( Bunyan, Alleine en A.Cromie).
Ik weet niet hoe jij mijn berichtgeving leest ?
Maar als je hier geen leiding van de Heilige Geest in ziet lees je met een verkeerde bril.
Nogmaals geef aan dat er Ellende ,Verlossing en Dankbaarheid bij een waarachtige bekering ten deel moet vallen.
En dit lees ik nergens terug.
Als je dit niet uit mijn reactie kan halen dan formuleer ik het verkeerd of je mag hier zelf ( nog ) niets van kennen en bedrieg je jezelf.
Onderzoek is nodig en worsteling voor de genade troon en smeek dan toch geopende ogen en doorboorde oren.
Met liefde deel ik dit met je (jullie)
Tot ziens
@Alexander - de boeken die je opnoemt zijn denk ik door meerderen van ons gelezen.
Ik ben momenteel bezig in een boekje van de puritein Winslow.
Citaat:
"Laten we daarom oppassen dat we de soevereiniteit van de Heilige Geest niet beperken tot een gegeven en voorgeschreven manier van werken. En laten we net zo voorzichtig zijn om een bepaalde bekering te veroordelen, enkel en alleen omdat deze niet heeft plaats gevonden op de manier waarop wij werden wedergeboren, maar op een volstrekt andere wijze. In het ene geval is er de geleidelijkheid als bij het ochtendgloren, in het andere de snelheid van een bliksemflits. . Bij de één wordt de ziel getrokken tot Christus, bij de ander wordt hij naar Hem gedreven"
Wellicht heb je de Christinnenreis ook gelezen? Je leest hierin nog veel meer voorbeelden van bekeringen. De één (Christinne) krijgt een uitnodiging van de Koning... terwijl de ander vrijwillig meegaat en stopt bij de poort waarop staat 'Klopt en u zal worden opengedaan.' Terwijl haar medereiziger al binnen is, staat zij nog buiten. Maar met al haar kracht, slaat zij (Barmhartigheid) op de deur... en wordt binnen gelaten.
Gezien de hoeveelheid bekeringen die Bunyan heeft beschreven in de christenreis en de christinnenreis, laat wel heel duidelijk zien dat hij ook zag dat God op heel veel verschillende manieren werkte.
Bij de één duurt het misschien 6 jaar (en in de volgorde van ellende-verlossing-dankbaarheid), maar bij de ander wordt hij onmiddellijk gedrongen. Ik ken iemand waarbij de Heere midden in de nacht tot haar sprak en haar hart vernieuwde door haar op de sneeuw die buiten was te wijzen... Dat is niet standaard hè. Maar je ziet de almacht van onze grote God erin.
Zo verschillend waren zij in hun voorkomen, de farizeeër zeer goed, de tollenaar zeer slecht. Maar ten aanzien van de wet van God, welke op hen zag met betrekking tot de toestand van hun geest en de natuur van hun daden, dan werden zij beiden zondaars bevonden, de tollenaar een openbare zondaar voor het oog van de wereld, en de farizeeër een onreine zondaar in zijn hart.
(het gaat er niet om wat zij voelen, het gaat erom wat Gods wet zegt. En zeggen wij hier 'Amen' op? De Farizeeër niet... )
Ellende-verlossing-dankbaarheid wordt mee bedoeld:
Wij zijn ellendig - niet : voelen we dit genoeg?
Want we voelen het nooit genoeg. Als we werkelijk voelen hoe slecht we zijn, denk ik dat we sterven van schrik.
Maar: geloven wij dat we door en door slecht zijn? Zeggen we tegen de Heere: Uw oordeel is rechtvaardig, ik heb eeuwige straf verdiend. Maar ik voel het niet, zo slecht en zo koud ben ik.
En niet gaan wachten tot je je ellendig genoeg voelt of wanneer je denkt dat je genoeg tranen hebt gehuild dat je nu aan het punt van de verlossing toe bent. Of jezelf een beetje depressief gaan maken en dan zeggen dat je zondekennis hebt. Wil je daar je schuld mee betalen?
Ik moet elke dag belijden dat ik slecht ben. Elke zonde... En elke dag is er weer verlossing. En elke dag ben ik dankbaar.
Goed verwoord. Het is (waar ik ook mee heb gekampt) het op jezelf zien en denken dat het niet kan voor jou (teveel zonden, te weinig spijt) en daardoor voorbij gaan aan Jezus genade en liefde.
Ik heb ontdekt dat ook ik op Hem mag, maar vooral ook MOET zien, het gaat om Christus, hij moet geprezen!
@Alexander02 Ellende, verlossing en dankbaarheid zijn een 'vrucht' van de wedergeboorte. Maar de mate waarin deze een plek krijgen/hebben in een wederboren mens, is van veel factoren afhankelijk: karakter, omstandigheden, afkomst, bekeringsweg, geloofservaring en... de weg die de Heilige Geest met zo iemand gaat. Bij degenen die Jezus liefhebben met hun hele hart (waar Van Dooijeweert over spreekt), liggen de drie stukken er automatisch in besloten. Anders is van een waar geloof geen sprake (m.u.v. psychische oorzaken). Van Dooijeweert laat geen enkele ruimte voor een onbekeerd mens om deel te nemen aan het avondmaal. Ik snap niet waar je dat vandaan haalt.
Heb je je trouwens wel eens afgevraagd waarom die poort zo nauw is? Onze oudvaders hebben daar een prachtig antwoord op. Dat is niet omdat er maar weinig mensen door mogen, maar omdat je moet bukken om er doorheen te kunnen. En daar hebben we geen zin in.
Ik heb nog wel een persoonlijke vraag aan je, als het mag. Je hebt zes jaar geworsteld voordat je aan mocht/kon gaan aan het HA. Was dat zes jaar na je bekering, heeft je bekeringsweg zo lang geduurd ,of was het uit angst voor de kerkenraad? Kun je mij trouwens een voorbeeld uit het Woord geven van iemand die ook zo'n lange periode heeft geworsteld voordat hij Christus in geloof heeft aangenomen?
Ik begrijp daarbij niet dat een persoonlijk ingezonden mail naar refoweb, waarin evangelist v. D. persoonlijk en bewogen aangesproken wordt, hier in het openbaar geplaatst wordt. Of heeft Alexander daarvoor toestemming gegeven?
Alexander vraagt aan het einde van die persoonlijke mail, gericht aan evangelist v. D., dat hij op een reactie hoopt. Ik neem aan dat evangelist v. D. zelf wel een reactie wilt geven aan Alexander en daarvoor Omega echt niet nodig heeft.
2. Wellicht heb je wat postings overgeslagen, anders had je kunnen lezen dat Alexander zelf al enkele keren heeft gereageerd en zaken heeft toegelicht. Als hij moeite zou hebben met de publicatie, denk je dan dat hij daarover niets gezegd zou hebben?
3. Een antwoord van Van Dooijeweert zal ongetwijfeld volgen. Misschien moet je gewoon wat geduld hebben ;-)
In de woestijn was vanwege het ongenoegen van God over Zijn Bondsvolk, een menigte van slangen, die de mensen beten, zodat ze lagen te sterven in het zand. Maar de Heere gebood Mozes uit onuitsprekelijke liefde en barmhartigheid een slang te maken, en wel van koper, die hij moest oprichten in het midden des volks, dus zichtbaar verhoogd. Wie mocht op die slang zien?
Ziet u deze vraag eens in onze tijd. Wie mogen op de slang zien? Alleen degenen die bevindelijk gereformeerd zijn? Alleen ouderlingen en diakenen? Alleen dominees van een rechtzinnige kerk? Alleen mensen die een goede belijdenis hebben? Mogen alleen mensen kijken die netjes geleefd hebben, die zich nooit aan drank te buiten zijn gegaan, mannen die nooit met vrouwen gehoereerd hebben, die zich nooit bezighielden met kaartspelen, die in het zwart liepen, met een gebogen hoofd, die tranen lieten, die erom bekend stonden dat ze nog wel eens wat hadden weggeven? Mogen die alleen kijken? Anderen niet? Moet de rest maar sterven, door eigen schuld, omdat ze daar zelf voor gekozen hebben? Is dat waar? Nee, nee, nee. Wie u ook bent, zie omhoog op de slang en leef! Wie u ook bent, wat u ook bent, hoe slecht u het er ook hebt afgebracht, zie op de slang en word behouden!
U zegt misschien: ja, maar dat is te makkelijk; je moet toch wel eens even weten hoe diep het erdoor gaat; dít moet gebeuren, dát moet gebeuren en dán pas mag je kijken. Is dat zo? Nee, dat is de leer der Schrift niet. Zie op de slang en word behouden, door het geloof. Dat betekent niet dat er geen ellendekennis is. Is er grotere ellende, dan dat iemand daar ligt te sterven in een brandend hete zandwoestijn? Dat is het beeld van de mens, die door de zonde de dood verdiend, van iemand die Gods toorn in zijn ziel voelt branden; die daar verlaten ligt van alle goed en leven.
Je wilt concreetheid, ik zal het proberen: het lijkt namelijk alsof je je hier op RW nogal verheft boven andere mensen, alsof jij Christus niet jaren hebt laten wachten..., alsof jij de waarheid in pacht hebt...en alsof jij zo geweldig bent met al die oudvaders achter je kiezen... Het spijt me, maar die indruk wek je met bepaalde uitdrukkingen bij mij inmiddels wel.
Wat ik opmerk is dat degenen die praten zoals jij dat wil, met lovende woorden worden gevleid. Degenen die echter een andere mening lijken te hebben en dat ook op het Woord proberen te gronden, worden als het ware direct weg gehoond of stevig aan de tand gevoeld met (zeer) persoonlijke vragen. Zo heb ik menigeen zien verdwijnen hier, mensen die er maar het zwijgen toe deden, die aangaven geen zin te hebben in dit soort twistgesprekken.
Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dit in jouw hart wel vrede geeft. Als je zo graag persoonlijke vragen stelt, stel ze dan eens aan jezelf, denk bijvoorbeeld eens na over de volgende vraag: hoeveel genadetijd verspil ik met dit bezig zijn op RW...? Benauwt het me niet dat ik van élk woord, ook hier geschreven, en van elke gedachte en (bij)bedoeling rekenschap moet afleggen?
Lees ook eens Ezechiel 13 door.
Bespaar je de moeite om opnieuw te reageren met allerlei wedervragen. Ik wil het bij deze reactie laten, omdat ook ik geen zin heb in dit soort gesprekken en omdat ik liever de reactie van evangelist v. D. af wil wachten. Het zou prettig zijn als jij hiervoor ook even het geduld zou kunnen opbrengen. Het is mijn wens en bede, dat hij de ontstane onrust onder jong en oud nav zijn antwoord weg kan nemen.
- 1
- 2
