Niet luisteren naar antwoord
J.M. Strijbis | 2 reacties | 15-07-2015| 11:59
Vraag
Hoe noem je het, of hoe zit dat, als iemand heel veel vragen stelt aan je, lijkt uit belangstelling, maar niet naar je antwoord luistert. Ik vind dat heel vervelend als iemand constant dat gedrag heeft. Het komt bij mij heel overrompelend over en ik erger me dan. Hoe kan ik daar mee omgaan? Ik voel me daardoor in een hoekje gedrukt.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Dag vragensteller,
Dank voor je vraag. Herkenbaar zoals je dit neerlegt en beleeft. Soms betreft het een enkele ontmoeting, waarbij de irritatie dan minder groot zal zijn, hoewel je meteen bij jezelf merkt dat je je niet serieus genomen voelt. Maar als het mensen betreft die je regelmatig spreekt of moet spreken, dan wordt het lastiger. Maak zoiets bespreekbaar. Dat lijkt mij beter dan in je gedrag te laten merken dat je dit afkeurt of dat je dit niet fijn vindt. Bij het bespreekbaar maken adviseer ik je om dicht bij jezelf te blijven. Dus niet in de beschuldigende zin, maar meer wat het jou doet. Je laatste zin kan daarbij heel helpend zijn. Gewoon maar eens doen en kijken wat het oplevert.
Vriendelijke groeten,
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Luister dan ook naar wat die ander te vertellen heeft, zonder dit bij voorbaat al in te vullen met wat jij zelf denkt of met wat hier nu op RW geantwoord wordt, want niemand hier kan immers weten wat die persoon waar jij het over hebt drijft en hoe hij het beleeft, dat moet je hem/haar toch echt zelf vragen.
Het valt me op dat je begint met 'hoe noem je het...'. Dat wekt bij mij de indruk alsof je naar een naam (van een psychische stoornis?) zoekt, die passen zou bij het gedrag van die ander. En dat je vandaaruit verklaren wil waarom jij met die ander een probleem ervaart, de oorzaak bij die ander leggend, klopt dat?
Focus jezelf echter niet direct op die ander, dat zou ik je aan willen raden. Kijk eerst naar je eigen aandeel in dit probleem. Stel jezelf vragen, als: hoe weet ik dat de ander niet naar mij luistert, heb ik dat gevraagd of is dat mijn beleving? Zijn het inderdaad 'heel veel vragen' of gaan die vragen over een onderwerp waar ik liever niet over spreek en vind ik daarom elke vraag teveel? En hoe komt het dat ik me laat overrompelen, ben ik niet assertief genoeg? Laat ik de ander merken dat ik voor hem weg kruip? Zou het kunnen zijn dat die ander daarop reageert, door meer vragen te stellen? Zit de ander misschien iets dwars, waar ik de oorzaak van ben en wil hij daarom opheldering? Ben ik niet duidelijk genoeg, en kan dat de reden zijn bij de ander voor nieuwe vragen?
Misschien vind je het erg lastig om dit soort vragen aan jezelf te stellen. Toch zou ik dit eerst doen, voordat je de oorzaak van dit probleem bij de ander zoekt. Bij communicatie geeft actie nu eenmaal reactie, het kan dus zo zijn dat jouw gedrag zijn gedrag oproept, of heb je dit al uitgesloten? Ga dan met die ander in gesprek!
Ik wens je een goed gesprek toe, wie weet, vloeit er gewoon een heel leuk contact uit voort, waarin je elkaar beter leert begrijpen. Weg kruipen of je weg laten drukken in een hoekje, en je afvragen hoe je dit gedrag bij de ander noemt, is nu niet direct dé manier om leuk contact te hebben met elkaar. Niet doen dus.
Nee zonder gekheid, ik ben die neiging ook weleens ,meestal onbewust. Misschien komt het omdat het me niets interresseert wat diegene me probeert te vertellen en dan is het moeilijk je aandacht erbij te houden en niet af te dwalen. Als test kan je natuurlijk een bizar antwoord geven op een vraag dan weet je gelijk of hij of zij echt luistert of niet.
