IJzeren kooi in 'De Christenreis' van John Bunyan

Ds. R. van de Kamp | Geen reacties | 04-06-2015| 09:17

Een vraag over wat in De Christenreis staat (uitgave uit 2013), hfdst. 12. Christen komt bij een man in een ijzeren kooi. Die vertelt dat hij dacht een echte en oprechte belijder geweest te zijn. Dacht bereid geweest te zijn de hemel binnen te gaan en hij was blij met de gedachte daar te komen. Maar nu zegt hij dat er geen hoop voor hem meer is. Omdat hij de Heilige Geest bedroefd heeft, omdat hij Jezus opnieuw gekruisigd heeft, Hem gesmaad, Zijn gerechtigheid onrein geacht. En er blijft voor hem niets anders over dan dreiging, die vreselijk en afschuwelijk is, van een oordeel en de hitte van het vuur.

Hij geeft zelfs aan dat God hem bekering weigert, dat God hem in de ijzeren kooi van wanhoop opgesloten heeft. En hij vraagt zich af hoe hij moet vechten tegen de kwellingen die hij eeuwig zal moeten ondergaan... 'k Vind het een afschuwelijke gedachte, zou de Heere iemand in wanhoop laten, terwijl hij beseft dat Hij Gods genade nodig heeft?

Dit is geschreven n.a.v. Hebr. 6:6. Moeilijke verzen in Hebr. 6, vind ik. Want gaat het hier om iets anders dan de zonde tegen de Heilige Geest? En wordt dit dan ook bedoeld in dit hoofdstuk uit De Christenreis? Vanaf vers 4 gaat het om mensen die, als je het zo leest, verlicht zijn geweest door de Heilige Geest, zelfs deelgenoot van Hem zijn geworden. Hoe moet je dit nu zien? Want er staat toch ook in de Bijbel dat God niet los zal laten wat Zijn hand begon? Hopelijk kunt u me wat meer helderheid hierover geven.

Beste vriend(in),

Het is een aangrijpend verhaal dat Bunyan hier neerschrijft. Christen is in het kasteel van Uitlegger gekomen en daar worden hem verschillende dingen geleerd. De man in de ijzeren kooi wordt hem getoond om hem te waarschuwen. Wij moeten dus niet proberen om ons te verplaatsen in die man of te vergelijken met die man, want hij wordt ons juist beschreven om er ver vandaan te blijven. Er zijn heel wat mensen die het Bunyan kwalijk hebben genomen dat hij deze man ten tonele voert en dat hij hem bijvoorbeeld laat zeggen dat God hem de bekering weigert.

De man is wanhopig! En hoe komt dat? Hij heeft niet gewaakt voor en gevochten tegen de zonden en hij heeft gezondigd tegen het licht van het Woord en tegen de goedheid van God. Hij heeft de Heilige Geest bedroefd en Hij is van hem geweken. Hij heeft de duivel verzocht en hij is tot hem gekomen. Hij heeft zijn hart zo verhard dat hij geen berouw meer kan hebben. En hier zit de kern van de les die Christen krijgt! De man heeft zo geleefd dat de zonden hem totaal hebben overmeesterd, waardoor hij ook geen berouw heeft over wat hij heeft gedaan. Christen moet leren om te beven en bang te zijn voor de zonde! Hij moet leren wat zonde is! En daartegen te strijden.

Hier ligt ook een hele les in voor ons. Ik ben wel eens bang dat de grens tussen de wereld en de kerk flinterdun is geworden. Zeggen wij niet veel te makkelijk: je mag toch wel ontspanning hebben, de snaar hoeft toch niet altijd gespannen te zijn, je staat toch ook in de wereld en je kan je niet aan alles onttrekken? Het is toch niet verkeerd om af en toe een film te bekijken of een gezellige kroeg te bezoeken? Het is toch niet verkeerd als je op vakantie bent om een keer de kerkdienst over te slaan? Waarom mag je niet gewoon jezelf zijn?

De man in de kooi kent alleen wanhoop en wroeging. Maar hij mist berouw. De weg die hij heeft behandeld doet hem geen pijn. Hij belijdt zijn zonde niet voor de Heere, hij komt niet tot zichzelf, zoals de verloren zoon uit Luk. 15 en gaat niet tot zijn Vader. Het enige wat deze man doet is klagen over zijn ellende en eeuwige pijn. Het voorbeeld wat hier ons wordt voorgehouden is niet anders dan dat van Kaïn, Judas, Saul en anderen. Het is opmerkelijk dat de man in de kooi weigerde te geloven dat er voor hem nog hoop was.

Dus deze man leert ons niet dat er geen vergeving is bij God. Integendeel! Hij leert ons dat wij ons verre moeten houden van de zonde! De zonden zijn een hellend vlak, waardoor wij zover kunnen komen, door tegen ons geweten in te gaan, dat op een gegeven moment ons geweten gaat zwijgen en er geen berouw meer is. Geen berouw is ook kenmerkend voor de zonde tegen de Heilige Geest. Dus het beeld van deze man in zijn ijzeren kooi van wanhoop laat precies zien wat Hebr. 6:6 leert. Hier wordt gesproken over degenen die afvallig worden. Dat zijn geen mensen die in de zonde vallen, zoals David en Petrus, maar die helemaal afvallen of vervallen en waar dit ook moedwillig gebeurt, willens en wetens. Daarom wordt vaak gezegd dat degenen die bang zijn dat zij de zonde tegen de Heilige Geest hebben bedreven dat niet hebben gedaan. 

Dus vriend(in), laat deze man een voorbeeld voor je zijn om te waken voor en te vechten tegen de zonde! Het is zeker geen voorbeeld dat wij moeten wanhopen aan Gods genade. Graag sluit ik af met een bekende zin uit het doopformulier: “En als wij somtijds uit zwakheid in zonden vallen, zo moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonden blijven liggen, overmits de Doop een zegel en ontwijfelbaar getuigenis is, dat wij een eeuwig verbond met God hebben.”

Met hartelijke groet en Gode in alles bevolen,
Ds. R. van de Kamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. van de Kamp

• Geboortedatum:
  26-09-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Opheusden
• Status:
  Inactief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven