Moeder overleden

Ds. A.T. Vergunst | 1 reactie | 30-04-2015| 13:26

Aan ds. A. T. Vergunst. Mijn moeder is een tijdje geleden overleden en hoewel we haar enorm missen, mogen we zeker weten dat haar een beter lot bereid is. Nu heb ik naast een wirwar aan emoties, gemis en verdriet iets waar ik niet uit kom. Wordt bij de wederkomst iedereen be- en veroordeeld? Maar de overledenen zijn toch al in hun Eeuwig huis? Mijn moeder mag toch al voor Eeuwig bij God  zijn? Ik heb dit al met onze predikant besproken, maar hij zegt dat ze nu rust tot de jongste dag... Daarnaast schijnt het dat het gemis en rouw op den duur minder worden, maar ik vind juist het gemis en de heimwee nu heftiger dan een tijdje terug. Bijvoorbeeld bij het horen van een bepaalde tekst of het zingen van een psalm kan het verdriet zo knijpen! Mijn broer zegt dat ik mijn zegeningen moet tellen en dat probeer ik echt, maar daarnaast is er altijd dat grote verdriet wat alles overschaduwt. Niet dat ik altijd met mijn neus naar de grond loop, maar het gebeuren heeft me veranderd en laten zien dat het leven maar tijdelijk is. Is mijn reactie extreem op het verlies van mijn moeder?

Beste maar bedroefde vriendin, 

Verdriet wordt altijd eerst meer, voordat het minder wordt.  Iedereen gaat daar een persoonlijke weg in. Diverse factoren spelen daarin een rol: je eigen persoonlijke stabiliteit, de verhouding die je met de overledene had, de omstandigheden waarin je verkeert na het overlijden, je leeftijd en ook je eigen geestelijke vorming.  Dat je een sterk heimwee en wisselend verdriet ervaart is heel normaal.  Ook de associaties waar je van spreekt (Psalmversjes of teksten) zijn herkenbaar. De overledene leeft nog zo in je bewustzijn dat geluiden en zelfs bepaalde geuren het verdriet ineens kunnen opwekken. Het is ook heel gezond dat het verlies van je moeder je heeft veranderd door je laten zien hoe tijdelijk het leven is. We gaan allemaal eenmaal haar weg en zullen we dan jouw moeder mogen volgen, dan moeten we in dit leven ons vertrouwen leren stellen op de Heere Jezus. Ik hoop dat je dat ook mag doen. 

Dan de opmerking van je broer. Anderen kunnen misschien zien dat je verdriet wat heftiger is en blijft dan in de rest van de familiekring. Accepteer dat ook in hen. Iedereen rouwt op zijn eigen wijze.  Maar het kan ook zijn dat je broer bezorgd is dat jouw verdriet je teveel in beslag neemt. We mogen en moeten rouwen, maar als het ons dermate aangrijpt dat we ons werk niet kunnen doen of dat je ogen totaal gesloten zijn voor wat je nog hebt, dan is het goed dat je probeert op wat de Heere je nog geeft te letten. Soms als ik zelf zo weinig ‘zin’ meer in iets had, bracht ik altijd een bezoek bij hen die ook in moeilijke omstandigheden verkeerden. Dat was altijd een soort therapie voor me. Zo tel je inderdaad je zegeningen. 

Wat betreft je eerste vraag: na de dood komt het oordeel. Dat zal gelijk na de dood zijn, want ik geloof niet in een soort ‘zieleslaap’ tussen het moment van de dood en de wederopstanding, zoals sommigen dat leren. Gods kinderen zijn bij de Heere op het moment dat ze ons hier verlaten. In de wederopstanding zullen ziel en lichaam herenigd worden. Het 'eindoordeel' van de jongste dag zal voor Gods kinderen een soort bevestiging zijn van de genade van het eeuwige leven. Als je het boek hebt, lees dan Brakels’ hoofdstuk over deze materie. Heel leerzaam.

Hartelijke groeten, 
Pastor A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven