Relatie met een ongelovige jongeman

M.M. van Winkelen | 3 reacties | 20-04-2015| 10:59

Ik heb net twee weken een relatie met een ongelovige jongeman. We zijn allebei eind 20. Maar ik ben nu al bezig met de vraag of hij toch wel mee wil naar de kerk enzo. En ik vraag me af of 't nu al de tijd is om hem kennis te laten maken met het geloof. Hij staat er absoluut niet vijandig tegenover en laat mij ook helemaal in m'n waarde. Dit is de reden dat ik verder aan onze relatie wil werken. Maar nu vraag ik me af, over welke dingen wat betreft het geloof moeten we het al hebben? Wat is realistisch? Groet, jonge vrouw van 27 uit de Ger.Gem.

In reactie op je vraag hoe je richting je onkerkelijke vriend op een juiste wijze het geloof ter sprake kunt brengen, wil ik je het volgende meegeven. Wat mij betreft doe je er verstandig aan het gesprek over deze dingen niet uit te stellen, maar ze aan de orde te stellen en hierover van gedachten te wisselen. Uitstel maakt het gesprek hierover alleen maar moeilijker en als verkeringstijd een tijd is van wederzijds kennismaken, dan moeten deze zaken zeker vroegtijdig aan de orde komen. Het gaat -als het goed is- hier niet om bijzaken in je leven, maar om iets dat bepalend is voor de koers die je levenschip vaart. Dat moet je vriend weten en jij moet ook weten hoe je vriend over deze dingen denkt.

Je doet er goed aan om te zoeken naar een ‘natuurlijke’ aanleiding voor het gesprek over het geloof. Dat is beter dan het onderwerp min of meer geforceerd aan de orde te stellen. Het is goed om hierbij rekening te houden met de belevingswereld van je vriend, mogelijk weet hij nauwelijks iets over God en de Bijbel. Je kunt zoeken naar een aanleiding in het dagelijkse leven, bijvoorbeeld de schoonheid van de natuur of de christelijke feestdagen in deze tijd van het jaar. In de Bijbel tref je veel voorbeelden aan van hoe een gesprek over geestelijke zaken kan beginnen bij het dagelijkse leven. Paulus begint bij de Grieken in Athene het gesprek over de levende God met de dingen die hij in hun stad gezien heeft (Hand. 17), en ook de Heere Jezus zelf maakt met grote regelmaat van alledaagse dingen een aanleiding voor een gesprek over de dingen van Gods Koninkrijk (Joh. 4 en 6).

Verder denk ik dat het belangrijk is dat je richting je vriend goed laat zien welke plaats de dienst van God in je eigen leven en het leven van je ouders en kennissenkring heeft. Openheid is hierbij belangrijk, bijvoorbeeld over dingen je die op basis van Gods Woord wel of niet doet. Ook zal je veel dingen moeten uitleggen. Bijbellezen en gebed bij een maaltijd kan een goede aanleiding zijn om het gesprek op deze dingen te brengen. Het is hierbij goed om vragenderwijs te verkennen hoeveel je vriend van de Bijbel weet, bijvoorbeeld door te polsen hoeveel hij weet van Bijbelverhalen, Bijbelse personen, hoofdpunten van de Bijbelse leer en dergelijke.

Als het gaat om welke onderwerpen je hier aan de orde moet stellen, moet je mijns inziens beginnen met de kernzaken van het christelijk geloof. Vraag hem of hij gelooft in het bestaan van een God en wat dit dan vervolgens voor hem betekent. Vertel wat de Bijbel ons leert over God, hoe groot, goed, heilig en rechtvaardig Hij is. Leg uit wat het schrijnende verhaal is wat de Bijbel over ons vertelt, namelijk dat wij mensen zijn die bijzonder goed geschapen waren, maar daarna ontzaglijk diep gevallen zijn en dat dit de bron is van alle ellende en moeite op aarde. Vertel de boodschap van Gods Woord dat wij zonder geloof en bekering in een staat van oorlog met God verkeren en dat dit zeer beslist anders moet worden, wil God ons niet voor eeuwig uit Zijn gemeenschap bannen. Wijs ook op de weg die God hiervoor heeft gebaand en die bijvoorbeeld in de apostolische geloofsbelijdenis zo helder wordt verwoord en hoe je als mens persoonlijk in Gods heil kan delen, namelijk door wedergeboorte, bekering en geloof in de door God gezonden Verlosser. Gespreksstof genoeg zou ik zeggen.

Wellicht is hiermee je vraag beantwoord, maar ik neem de vrijheid er nog iets aan toe te voegen. Je hebt je op een weg begeven die kan resulteren in een levenslange band aan een jongen waarvan je weet dat hij op dit moment een andere levensovertuiging heeft dan je zelf hebt. Ik wil je wijzen op wat Gods Woord hierover zegt. De Bijbel wijst een huwelijk met iemand die een andere levensovertuiging heeft uitdrukkelijk af. Het geloof in God is geen bijzaak die er niet zoveel toe doet, maar het is koersbepalend voor je leven. Als je het niet gezamenlijk over deze zeer wezenlijke dingen van het leven eens bent, is er geen basis voor een huwelijk. Dat is er alleen als je samen wilt buigen voor de levende God, samen je leven in afhankelijkheid van Hem wilt inrichten en naar Zijn Woord wilt luisteren. 

“Trek niet een ander juk aan met een ongelovige”, zo schrijft de apostel Paulus ons (2 Kor. 6). Die boodschap is ondubbelzinnig en glashelder zou ik zeggen. Als je in je relatie op dit punt geen gezamenlijk uitgangspunt hebt, heb je God tegen je en kun je voor je huwelijk niet rekenen op Gods zegen. Dat is een scherpe boodschap, het is echter God die dit in de Bijbel tegen jou en mij zegt. Ik onderstreep dat je van deze woorden niets af mag doen, hoe moeilijk dat ook is. Breng het biddend voor Gods aangezicht, zou ik zeggen. Wijsheid toegewenst in deze zaken. 

M. M. van Winkelen

Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

• Geboortedatum:
  18-07-1981
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Den Haag
• Status:
  Actief

58 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven