Verstikkende kerkdiensten

Wat een herkenbare vraag.
En ook wat een herkenbaar antwoord.
Ik ben het voluit met de Ds. eens dat de plaats waar we gesteld zijn niet zomaar hoort te worden verlaten.
De veelgehoorde reactie bij zulke twijfels is: dan moet je er maar veel om bidden.
Overal is wel wat, en er is uiteindelijk maar EEN gemeente.
We zijn echter in alles afhankelijk van de zegen van de Heere.
En die kunnen we ontvangen als er liefde is tot elkaar.
Hoe verdeeld kan een kerkenraad zijn.... Hoe verdeeld de gemeenteleden....
Hoe zelfingenomen een predikant.....
Ik ben uit een kerk weggegaan waar deze zaken speelden. hier veel moeite mee gehad, en nog steeds door vorige gemeenteleden veel onbegrip. Gelukkig kent God geen kerkmuren.
Wie meent de waarheid in pacht te hebben... zie toe dat hij niet valle.
Een uiterlijk vertoon van schijn vroomheden wordt er te vaak op na gehouden. het gaat om de kleding, het hoedje, de manier van zingen, de preektoon, de lengte van het gebed, het maar wel komen wanneer er dienst is, en maar luisteren en stilzitten en afwachten. en als er niets gebeurt er maar veel om vragen. Wanneer de gemeente van God niet functioneert is het in de eerste plaats de taak van de kerkleiding om zich samen te verootmoedigen. Echt oprecht laag geknield. En niet om te laten horen hoe goed er wel niet gebeden kan worden.
Waarom zoveel verschillende gemeentes?? Dit is niet de wil van de Heere.
Lerende leringen die geboden van mensen zijn!! Veel sterkte voor de vraagsteller. Hij wil door onderwijzing de dwalende in het rechte spoor brengen. Als binnen een gemeente het Bijbelse onderwijs ver te zoeken is, dan moet de leiding van God hierom gevraagd worden. Desnoods samen met een ouderling/ predikant. Het lijkt wel of we soms blind zijn. we moeten terug naar Het Woord. Wie is de volgende reformator ?
We hebben er met zn allen een behoorlijke inlegpuzzel van gemaakt.
Maar, Hij die getrouw is zal het ook doen. Hij die ons eerst heeft liefgehad kan en wil volkomen uitkomst geven. Ik hoop dat dit zeer sterk levende probleem erkend zal worden. We zijn zo echt behoudend samen aan het kerkje spelen...... Wel behoudend maar niet behouden.... Velen gaan verloren door een gebrek aan evangelieprediking.. We weten precies langs welke weg God een mens bekeerd. Maar niet hoe een mens tot God bekeerd word. Vergeef me als ik hier iemand (of velen) kwets. Veel wijsheid toegewenst en gebeden aan hen die met deze zaken worstelen.

Als je Paulus brieven aan de gemeenten lees, gaan er al snel na het stichten van deze gemeenten dingen fout. Niet een reden voor de apostelen om zich in een huiskamer terug te trekken. Ze weten dat ze zelf ook zondaars zijn.

Misschien hoeft het geen óf óf te zijn. Er zitten een aantal kanten aan de zaak.

Allereerst moet iemand zichzelf de vraag te stellen: waar gaat het mij om? Gaat het me om mijzelf, mijn (geloofs) beleving, om een dienst te hebben die mij bevalt (naar het vlees) of gaat het me om God, om de Heere Jezus, om Hem beter te leren kennen, om te groeien in geloof, door meer kennis en inzicht en tot eer van God. Als het om het eerste gaat, is er iets grondigs mis. Nogal wat mensen gaan 'kerkshoppen' om op zoek te gaan naar een kerkdienst waar ze een 'fijne' beleving hebben. Niet dat dat op zich niet mag, maar daar gaat het niet om, dat is bijzaak. Maar als het je gaat om wat bijvoorbeeld Paulus zegt in Kol 1:9-11 "vervuld te worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, om te wandelen op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behagen, in elk goed werk vrucht dragen en te groeien in de kennis van God, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen", dan is dat een zeer aanbevelendswaardig verlangen.

Petrus zegt dan: "Verlang vurig, als pasgeboren kinderen, naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien, indien u tenminste geproefd hebt dat de Heere goedertieren is, en kom naar Hem toe als naar een levende steen, die wel door de mensen verworpen is, maar bij God uitverkoren en kostbaar, dan wordt u ook zelf, als levende stenen, gebouwd tot een geestelijk huis, tot een heilig priesterschap, om geestelijke offers te brengen, die God welgevallig zijn door Jezus Christus." (1 Petr 2:3-5).

Dus als je geen zuiver voedsel krijgt in je gemeente en geen opbouw, zorg dan dat je dat op een andere manier krijgt om een levende steen te worden. Dat is niet een optie, dat is een noodzaak! Ook, als je wel goed voedsel krijgt in de preek op zondag blijft dat nodig. Ik betwijfel op iemand kan groeien in het geloof en kan leren leven op een wijze die de Heere behaagt door 2 preken in de week te horen, en de rest van de week onder de invloed van de wereld te zitten. Ik kan het in ieder geval niet. Zelfs al niet als de preken rijk van inhoud zijn en Christus gericht, nog veel minder als ze dat niet zijn. Daarom zou ik zeggen: maak er werk van. Ga preken lezen die rijk van inhoud zijn en goed voedsel bevatten. Lees ze en herlees ze. Met een open Bijbel ernaast. Alleen of met anderen. Doordenk de dingen en bespreek de dingen. Niet per se op zondag, maar op een andere dag in de week. Of op zondagmiddag of zondagavond of wanneer dan ook. Niet als vervanging van de kerkdienst maar als aanvulling.

Ikzelf luister misschien zo'n 10-15 preken per week. Goede preken, ook wel weer dezelfde preken die ik al vaker heb gehoord. Preken waar Christus centraal staat. Preken die gaan over de rijkdom van onze hoop, over de liefde van Christus, de liefde van God, over te leren leven als een discipel van Christus, over te leren leven tot eer van God. Daarbij doe ik dan zo'n 14 uur per week bijbelstudie en lees ik elke week een goed boek van een prediker die werkelijk de Bijbel opent en verklaart. Niet iemand die een eigen verhaaltje houdt, maar iemand die werkelijk probeert te luisteren wat Gods woord zegt, de grondtalen kent, en zich moeite doet dit te verklaren in eenvoudige woorden, als dienaar van God en van het lichaam van Christus, Zijn gemeente.
Met minder kan ik niet. Er zijn wel eens perioden dat dit niet lukt door allerlei drukte, en ik merk dat als dit te lang voorduurt ik ga afzwakken. Ik heb dat geestelijk voedsel dagelijks nodig om scherp en alert te blijven en te blijven groeien in geloof, om Christus beter te leren kennen en beter te leren navolgen.

Maar geloven is niet alleen een privé zaak. Er is een gemeenschap der heiligen. Dit is overigens niet hetzelfde als een samenkomst van kerkgangers. Er zijn helaas nogal wat samenkomsten van kerkgangers waar geen gemeenschap is en die ook geen heiligen zijn. Veel kerkbanken zitten vol met lijken en op de preekstoel staat een lijk te preken. Er hangt een doodsgeur in dergelijke kerken. Er zit geen geestelijk leven in. En als Christus inderdaad alleen even in de laatste paar minuten wordt genoemd kan dat ook niet anders. Waar Christus niet centraal staat is geen leven. Daar is ook geen groei. Hoe kan iemand leren leven als een discipel van Christus als het hem of haar niet verkondigt wordt hoe dat te doen. De brieven van Paulus, Petrus en Johannes zijn geschreven aan christenen, dat wil zeggen, aan christus-gelovigen. Mensen die belijden te geloven in Christus en Hem willen navolgen. Deze mensen hadden het, net als wij, nodig om verder onderwijs en bemoediging te ontvangen. Maar hoe zal je dat preken als Christus niet centraal staat. En ik heb het hier niet over alleen bepaalde denominaties, dit komt voor in allerlei groeperingen: gereformeerde, evangelische, lutherse en andere.

Maar moet je dan maar opstappen uit de gemeente? Vroeger had ik gezegd: Ja. Een zuigeling kan een kerk die bestaat uit ongelovigen niet dragen, en al helemaal niet met een kerkeraad en een dominee die geen gezanten van Christus zijn. En als iemand niet een preek lang Christus verkondigt en als een kerkeraad niet ingrijpt als dat gebeurd, en dat een normaal patroon is, dan zijn het geen gezanten van Christus.
Om die reden heb ik mezelf laten uitschrijven van de kerk toen ik tot geloof was gekomen. Ik ben toen een heel ander pad gegaan, ben in een huisgemeente gekomen, waar ik enorm veel heb geleerd, waar we ook meermaals per week samenkwamen en veel dingen samen deden, andere gemeenten bezochten en dergelijke. Ik ben toen naar het buitenland verhuisd en dingen zijn voor mij wat anders gelopen. Hoe het zou zijn gegaan als ik in Nederland was gebleven, kan ik niet zeggen. In ieder geval veranderde op en bepaald moment mijn afwijzende houding in een ontfermende houding. Aan de ene kant kan ik inwendig woedend worden om de prediking en houding van sommige predikanten en kerkeraden die niet tot eer van God is, alhoewel zij zelf misschien menen dat dat wel zo is. Aan de andere kant doet het mij pijn als ik denk ik aan de schapen die geen herder hebben, in het bijzonder aan de jongeren en welwillenden die graag voedsel zouden ontvangen maar het niet krijgen. De kerk is zwaar ziek, er is bijna geen leven, en velen zeggen: niets aan de hand! Maar dan denk ik aan de de woorden van Jezus: "Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe gezonden zijn! Hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, op de wijze waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels; maar u hebt niet gewild!". Dan kan ik net zoals Jezus alleen nog maar treuren om de schapen zonder herder, om hun blinde leiders en alleen maar nog meer voor hen bidden zonder ophouden. Dat gebed is nodig en ik wij allen schieten daarin zoveel te kort, ik in ieder geval wel. Ik ben al een jaar bezig met bijbelstudies over bidden en heb nog zoveel te leren.

Daarom, als het gaat, probeer zelf te groeien in geloof, door studie van Gods woord, te leren van goede predikers, en voorbeelden van mensen die niet alleen het Woord prediken maar ook leven. En probeer dit door te geven aan de verlorenen, de schapen zonder herder. Probeer verandering teweeg te brengen in je doodse kerk, niet op eigen kracht, maar in afhakelijkheid van God, door gebed, want gebed is een machtig wapen en God verhoort elk oprecht gebed dat Zijn eer zoekt. Wees stoutmoedig, wees niet bang voor een dominee, voor een kerkeraad, voor andere kerkgangers, wie dan ook, vrees alleen God. Ook al krijg je iedereen tegen je, als God voor ons is, wie zal dan tegen ons zijn? Wat kan ons nog scheiden van de liefde van Christus? In Hem zijn we meer dan overwinnaars (Rom 8:31-39). Maar wees daarbij ontfermend. Leer van Jezus dat Hij zachtmoedig is en nederig van hart en probeer dat ook te zijn. Misschien doet God wel grote dingen in je kerk of schenkt Hij het dat je er op zijn minst enigen van behouden worden. Sterkte.

Je vindt de kerkdiensten verstikkend om verschillende redenen. Lees zelf en laat je voorganger/kerkenraad 1 Cor. 14 :26-40 lezen, over de inbreng van de broeders in de samenkomsten. Dit alles naar het gebod van Jezus(vs 37).