Hoofdbedekking in het buitenland

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | Geen reacties | 08-04-2015| 14:09

Er is veel geschreven over hoofdbedekking tijdens kerkdiensten. Het doel ervan is me wel duidelijk. Ik heb er ook geen probleem mee als vrouw om een hoed te dragen en vindt het een uitdaging om daarin juist matigheid te zoeken. Wat ik me wel afvraag, is hoe dit in (zendings)gemeenten in het buitenland gedaan wordt. De cultuur is daar anders, of het land is een ontwikkelingsland. Maar het bijbelse woord blijft wel staan. Hoe geeft men daar gestalte aan? Dank voor uw tijd!

Beste vraagstelster, dank voor de vraag. In de Reformatorische kerken in Nederland is het een gewoonte dat vrouwen een hoed op hebben in de kerk. Er wordt aangevoerd wat in 1 Kor. 11 daarover geschreven staat. Hieraan is op Refoweb reeds meerdere keren aandacht geschonken. Ik neem het daarom in deze beantwoording niet mee.

U vraagt naar de situatie in de zendingslanden. Onze ervaring betreft Peru. Wij hebben in Peru te maken met Indianen, bergbewoners, mensen aan de kust en die in de steden wonen. Zij zijn heel verschillend in leefwijzen, maar als zij tot geloof komen zoeken ze een weg om zich aan te passen aan het woord van God. Opvallend is bij alle Peruaanse vrouwen het prachtige, lange, dikke haar. Het is als een sieraad waarmee ze getooid zijn! Het haar is voor hen, in de brandende zon, een natuurlijke bescherming. In de bergen dragen vrouwen en mannen hoeden om ook hun gezicht te beschermen voor de felle zonnestralen. Ook de kinderen dragen hoedjes tegen het verbranden van hun wangetjes. Het aparte is dat de vrouwen, als ze in de kerk komen, heel eerbiedig hun hoeden afzetten voor de Heere! Hier in Nederland, in de reformatorische kerken, is in de loop der jaren heel veel aandacht geschonken aan de hoofdbedekking. In Peru speelt dit punt op geen enkele manier en in geen enkele kerk. 

Een fijne ervaring: We hadden vrienden, ze leefden dicht bij de Heere, kwamen uit Wales. Op de leuning van de stoel bij onze zuster lag een kanten kleedje. De eerste keer dat we er waren en het bezoek eindigden met een gebed, legde zij het kleedje op haar hoofd. Mijn man vroeg naar het hoe en waarom van het kleedje op haar hoofd. Ze zei heel eenvoudig: "De Heere heeft mij geleerd om een macht op mijn hoofd te hebben als ik tot Hem nader in het gebed, maar dat is voor mij persoonlijk, dat leg ik niemand op.”

Ik denk vaak, wat zouden wij veel meer geld aan de zending kunnen geven als we het bij een eenvoudig hoofddoekje zouden houden, zoals we dat in de Russische gemeenten zagen. Hoeden zijn luxe en duur en in de kerk vaak nog lastig ook!

Hartelijke groeten en Gods zegen,
Nellie van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

111 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven