Verlaten voelen in PKN
Ds. A. Simons | 26 reacties | 06-04-2015| 12:09
Vraag
Een gewetensvraag, ik ben nog steeds belijdend lid van de PKN (hervormd). Er worden al geruime tijd de HSV en de vertaalde formulieren gebruikt. Ook wordt in de prediking vaak niet meer gesproken over wedergeboorte en bekering. Er is hang naar vernieuwing, zoals de liturgie. Het is “alles ons en wij”, maar de bevindelijke kennis blijft meestal achterwege. We zijn bedroefd en voelen ons verlaten. Een gesprek voert meestal tot het gezegde: je moet om de jeugd denken en de tijden zijn veranderd. Maar God verandert toch niet. Graag enig licht in deze zaak.
Antwoord
Ik val maar met de deur in huis, vindt u niet? U zegt zelf dat uw vraag een gewetensvraag is. Laten we vooraf stellen dat er niemand is die over uw geweten kan heersen (Romeinen 14:5). Hooguit kan ik proberen met u mee te leven en mee te lijden. Lijden met een lange “ij”.
We leven in dagen dat de kerk ziek is, doodziek. Lijden aan de kerk ligt ons niet, zeker in onze dagen niet. De kerk lijkt soms een ‘hotel’. Een plaats waar wij het goed moeten hebben. Maar als er dingen zijn waar we niet in mee kunnen in ons geweten, hoe gaan we daar mee om? Vluchten?... Of leert het Woord mij iets anders? Vluchten wij met deze nood naar onze binnenkamer? Is de zaak van de kerk voor ons een harten zaak? We kunnen wel weg vluchten naar een andere spelonk, maar wat laten we achter? Laten we biddend de broeders aanspreken, op de gevaren die de kerk van binnenuit bedreigen.
Het is waar wat u schrijft dat alle vernieuwingen in de kerk geen teken zijn van een herleving. Het meegaan met de geest van de tijd is een groot gevaar in de kerk. Het lijkt wel of alle tradities herzien moeten worden en vernieuwd naar de geest van de tijd. Aan de andere kant is het ook waar dat de kerk bij dode tradities ook niet leeft. Het gevaar komt soms van links en soms van rechts. Kom, laten we biddend onze stem laten horen aan de broeders die over ons gesteld zijn. Het antwoord kan toch niet alleen zijn “we moeten met onze tijd mee?” Er is toch wel wat meer te zeggen in de kerk? Wat kunnen we ons als ouders eenzaam voelen, niet alleen in de wereld, maar ook in de kerk. Onbegrepen, een vreemde te midden van zovelen kerkgangers.
Misschien zegt u, “mag ik de kerk dan niet verlaten”? Waar wilt u heen om het oordeel te ontvlieden? U mag alleen ‘verhuizen’ als God u wegroept. U moet wel heel goed weten waar Gods weg heen is. Bedenk voor uw vlucht dat u het oordeel niet kunt ontvluchten. Besef ook dat we in de slechtste kerk zitten, maar toch weet ik geen betere. Beproef uzelf met de volgende woorden: waar zijn de kinderen die waken rond het ‘bed van moeder’ en schreeuwen tot Vader? God leert Zijn kinderen toch om te lijden aan de Kerk? Het oordeel hangt boven Gods gemeente. De kerk is verscheurd en verdeeld. We hebben ons krachteloos gemaakt van binnenuit. De klacht van Jeremia mag wel de onze zijn: “Och, dat mijn hoofd water ware, en mijn oog een springader van tranen! zo zou ik dag en nacht bewenen de verslagenen van de dochter mijns volks.“ Kom laten we grote dingen verwachten van Hem die doden levend maakt.
Van harte wijsheid en zegen in deze woestijnreis van het leven.
Ds. A. Simons, Montfoort
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Met Roomse invloeden doelde ik specifiek op de kaarsjes in de kerk. Het lijkt wel of er steeds meer bijkomen. Ik vind deze elementen in de kerkdienst, en daarbij de afnemende rol van het Woord een zorgelijke ontwikkeling, omdat het zeer erg afleidt van waar het werkelijk om gaat: de verering, aanbidding, lofprijzing, dankzegging van God en het belijden en het bidden. Dan kunnen er nog zoveel kaarsen branden, maar als het hart niet brandt, dan is het vergeefse moeite.
Je zegt: “Ook wordt in de prediking vaak niet meer gesproken over wedergeboorte en bekering “. Er wordt dus toch nog wel over deze zaken gesproken. Veel bidden voor de voorganger. Dat er gebruik gemaakt wordt van de HSV, vertaalde formulieren, vernieuwing van de liturgie ed. hoeft geen probleem te zijn, als het maar niet tegen de leer van Jezus is. Neem bv die kaarsen in de kerk. Staan ze er voor de verlichting en/of de sfeer? Nee? Dan staan ze ergens symbool voor, nl: Jezus het Licht der wereld. Jezus heeft maar drie symbolen gegeven aan Zijn gemeente: water, brood en wijn. Gebruikt men meer symbolen, dan deze drie en die staan voor Jezus, dan is dit tegen Zijn leer.
Daar waar de kerk is het Woord.
De Reformatie leert waar het Woord is daar is de kerk!
Dus je kan gezellig een kerk organiseren met allerlei liturgische elementen. Waar je je lekker thuis voelt.
Dan is dit de vraag brengt dit ons dichter bij de Heere Jezus?
Is God er dan nog wel bij?
We kunnen zo druk bezig zijn met organiseren en veranderen in de kerk om daarmee God te behagen, maar misschien heeft God zich allang teruggetrokken. En zijn we verworden tot een club goedbedoelende mensen die goed zijn voor elkaar en de naasten. ZO gericht op het heir en nu dan op de wezenlijke geestelijke zaken.
Laten we er wel opletten dat de kerkdienst bedoeld is dat God ons op zoekt en oproept. Niet dat wij iets organiseren naar onze stijl en goeddunken en dan komt God.
Hierover valt te lezen het boekje over de invulling van de Protestantse eredienst: Artios reeks van de Gereformeerde Bond: In de kerk bij God; belicht onderdelen van de eredienst.
Veelal is er een parallel te vinden met de tempeldienst.
Ja je hebt een punt dat er binnen de huidige kerken en met name aan de rechterflank ( naar mijn waarneming) ook wel uitwassen zijn die niet echt Bijbels zijn, maar wel daarvoor gehouden worden.
Ik denk dan b.v. aan de overdaad in het een materiele.
We zijn toch Pelgrims, we zijn op doorreis. Het lijkt soms wel of we hier voor altijd blijven leven. Wij zijn hier vreemden op aarde op doorreis, ons thuis is elders.
Je kan je dan afvragen waar zijn we mee bezig, waar is de gedachte van :Linquenda? Niets is hier blijvend / Eens zullen we het hier moeten verlaten
Maar daar gaat het niet over in deze vragen waarin feiten en moeiten die gesteld werden in het begin van deze rubriek.
- 1
- 2
