Kinderen reageren met negatief gedrag

drs. A. Diepeveen- van der Marel | Geen reacties | 06-03-2015| 09:04

In de afgelopen weken heb ik veel onderzoeken ondergaan i.v.m. het vermoeden van een ernstige ziekte. Gelukkig is dat meegevallen, maar de uitslagen zijn wel dusdanig dat ik voorlopig veel hulp nodig heb. En dat met een jong gezin. Er komen veel mensen over de vloer, de kinderen zijn regelmatig weg. Kortom: niet helemaal een rustige situatie. We merken dat de kinderen er sterk op reageren met negatief gedrag. Op welke manier houden we het behapbaar voor hen? Ze zijn alle drie onder de 5 jaar.

Beste ouders,

Wat een spanningen hebt u als gezin (gehad). Terecht merkt u op dat deze spanningen ook aan de jonge kinderen niet voorbijgaan.  Wat mooi om te merken dat u daar,  ondanks alle spanningen en de huidige omstandigheden waarbij u veel mensen over de vloer hebt,  zo goed over nadenkt.  U vraagt wat adviezen om het behapbaar te maken. Ik zal proberen er een paar dingen uit te lichten.

Het is van belang om,  ook voor jonge kinderen,  zo eenvoudig mogelijk te verwoorden wat er gebeurt.  Bijvoorbeeld: “Jij gaat vandaag bij tante eten, mama moet naar de dokter.” Daarbij is het belangrijk om dicht bij het hier en nu te blijven en de boodschap zo klein als mogelijk te houden.  Kinderen van deze leeftijd kunnen nog niet zo goed terug- of vooruit kijken. Begrippen als 'straks' of 'later' zijn te moeilijk.  Maar verzin ook geen andere redenen, blijf zo dicht als mogelijk bij de werkelijkheid zonder al te veel details. Een boekje waarin iemand ziek is kan helpen.

Probeer, zoveel als mogelijk, stabiliteit te krijgen voor de kinderen en wisselingen te beperken. Blijf als ouders, zoveel als kan, wel betrokken en laat de kinderen dit merken door  bijvoorbeeld te bellen als ze elders zijn en extra aandacht te besteden aan wat ze gedaan hebben in jullie afwezigheid. Neem als het mogelijk is wat meer de tijd voor het bedritueel en gezellige momenten van samenzijn. Bespreek dan niet allerlei moeilijke dingen, maar wees alert dat het kind zelf wel iets wil vertellen. Wees vooral alert op angsten. Sommige kinderen laten meer terugval zien, zoals bedplassen of nachtlampje aan. Nabijheid is het belangrijkste.

Wees ook extra alert op de samenwerking in de opvoeding. Tussen jullie als ouders, maar ook naar anderen die bijspringen. Het moet helder blijven wie de kinderen corrigeert en welke regels er zijn. Als ouders zijn jullie de vaste verzorgers die de structuur kunnen bieden. Kinderen moeten de spanning ook vaak kwijt door drukker gedrag. Ze zoeken eerder ruzie met elkaar of gaan -ook op moeilijke momenten- aandacht zoeken. Positief ombuigen is effectiever dan waarschuwen en bestraffen. Ook zullen de kinderen mogelijk meer beweging nodig hebben.

Realiseert u zich wel dat ondanks tips, die ook zeker aangevuld kunnen worden door ervaringsdeskundigen, je kinderen niet voor allerlei moeilijkheden kunt behoeden. Het is logisch dat je nu minder (mentaal) beschikbaar bent. Een leven kan op de kop komen te staan en je kunt dan ook niet net doen alsof er niets verandert. Zulke jonge kinderen kunnen daar vaak nog niet uit zichzelf rekening mee houden. Ik wens u heel veel sterkte en zegen toe.

Vriendelijke groet,
Drs. Anja Diepeveen-van der Marel

Dit artikel is beantwoord door

drs. A. Diepeveen- van der Marel

• Geboortedatum:
  19-10-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

52 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven