Gospelsongs van Johnny Cash

G. Slurink | Geen reacties | 20-02-2015| 13:45

Aan dhr. Slurink. De laatste tijd voel ik me aangetrokken door de gospelmuziek van Johnny Cash. Hoewel ik in het verleden zijn algemene populaire muziek luisterde heb ik daar later afstand van genomen. Hoe beoordeelt u zijn gospelsongs? Het kan bijna niet anders dan dat deze man een bekering heeft ondergaan na een rauw leven. Aan de andere kant lijkt hij ook geen afstand te nemen van zijn populaire nummers.

Beste vraagsteller,

Johnny Cash was inderdaad een controversieel iemand. Ik weet ook nog steeds niet goed wat ik met hem aanmoet. Ik weet niet of je bij hem kunt spreken van een oud leven, een bekering en dan een veranderd leven. Hij sprak zelf wel over een tijd dat hij God kwijt was en weer terug vond, maar of zijn leven wezenlijk anders was na die tijd, daar  ben ik niet zo zeker van.

Hij is opgegroeid in zuiderlijk baptistisch gezin en zong al van jongs af aan hymnes en gospelmuziek en bleef dat doen toen hij vanaf zijn twaalfde zelf gospelsongs ging schrijven. In 1956, toen hij 22 jaar was, deed hij auditie voor Sam Phillips van Sun Records. Hij speelde toen voornamelijk gospelsongs, waaronder bijvoorbeeld het door hemzelf geschreven lied Belshazzar, met het verhaal uit Daniël 5. Sam Phillips zag er in eerst niets in, maar Johnny hield vol en op een bepaald moment mocht hij dan een rockabilly nummer uitbrengen. Sun Records wilde geen gospelmuziek. Deels om deze reden, maar ook deels vanwege betere contractvoorwaarden, is hij een paar jaar later overgestapt naar Columbia Records. Al in 1959 bracht hij daar zijn eerste gospelalbum “Hymns by Johnny Cash” uit en nog vele albums zouden volgen. Door de jaren heen is hij altijd gospelmuziek blijven maken. Hij zegt zelf dat hij altijd geloofd heeft en nooit God de rug heeft toegekeerd.

Hij raakte echter ook al snel meer en meer verdiept in de Country and Western en Rock’n Roll-wereld en verviel in een heftig drank- en drugsgebruik (in de vorm van amfetaminen en tranquillizers) en het duurde niet lang voordat hij er aan verslaafd raakte. Vanaf toen werd zijn leven heel dubbel. In de jaren die volgden ging het van kwaad tot erger. Hij verwoeste zijn eerste huwelijk en hij kwam tot aan de rand van de afgrond. Mede dankzij de Carter-familie, waar hij ook zijn tweede vrouw June Carter ontmoette, kwam hij er weer bovenop. Hij ging weer meer gospel spelen, alhoewel hij ook doorging met zijn oude leven. Vanaf toen ging het door bergen en dalen, perioden van onverschilligheid en perioden van hernieuwde toewijding en dat is feitelijk zo gebleven tot zijn dood. Zowel zijn wereldse leven als zijn gospelsongs zijn heel zijn leven volop aanwezig geweest. Hij beleed dat hij een zondaar was en geloofde vast dat Jezus Christus ook voor hem gestorven was en ik denk zeker niet dat dat een oppervlakkige uitspraak was. Tegelijkertijd leek zijn leven een grote dichotomie (tweeslachtigheid).

Wat moeten we nu hiermee? Eerlijk gezegd weet ik het ook niet goed. Zijn leven was geen toonbeeld van een vroom christen. Maar ik ben niet minder een zondaar dan hij was. We hebben allemaal onze ketting van zonden. Wat ik van hem weet, weet ik uit artikelen, boeken en interviews. Het beeld dat daar geschilderd wordt wisselt nogal. De een schildert hem graag af als een rebel en een outlaw. De andere tekent hem graag als een heilige die stond voor zijn geloof. Ik kan er maar een klein beetje van zien. God weet het. Het oordeel is aan Hem.

Wat nu met zijn gospelsongs? Dat is denk ik gelukkig een stuk eenvoudiger. Een groot deel van de gospelmuziek die hij speelde waren liedjes geschreven door anderen. Sowieso de hymnes en spirituals, maar ook veel andere liedjes. Met de meeste van deze liedjes, zolang de tekst zuiver bijbels is, heb ik geen moeite. Wat de door Johnny Cash zelf geschreven gospelliedjes betreft: voor zover ik ze heb gehoord zijn deze veelal verhalend van aard. Ik zie er niet speciaal veel geloofsopbouw in, maar ook niet iets fundamenteels verkeerds. Er zijn ook hele mooie liedjes bij. Ze zijn integer uitgevoerd. De muziek is vaak een vorm van folkmuziek, waar ik over het algemeen ook geen bezwaren tegen heb. Dus ik zou zeggen, je moet altijd met onderscheid te werk gaan, maar er is genoeg bij dat je goed kan luisteren denk ik.

Overigens denk ik niet dat een geestelijk lied per sé door een christen uitgevoerd moet worden om er naar te kunnen luisteren. Heel wat (gospel)zangers en zangeressen, koorleden, dirigenten en musici zijn geen christen. Dat geldt ook in de klassieke hoek met bijvoorbeeld met de muziek van Bach. Maar mits iets op een integere wijze wordt uitgevoerd en er geen schade wordt gedaan aan de inhoud en de uitvoerenden niet zichzelf op de voorgrond willen zetten, meen ik dat je kan genieten van een lied dat God de eer geeft. Grotendeels ongeacht wie het uitvoert.

Ik hoop dat dit antwoord helpt.

Een hartelijke groet.
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven