Refozuil onder vuur

"In het isolement ligt onze kracht" is een uitspraak van Groen van Prinsterer. Janse als (min of meer) bedenker en promotor van de refozuil heeft er echter altijd een compleet andere invulling aan gegeven dan Groen. Deze wilde een zuil die naar buiten gericht was om vanuit een gezamenlijk christelijk ideaal het volk in aanraking te brengen met het evangelie. De refozuil van Janse had echter tot doel de eigen cultuur te beschermen en te bewaren, waarbij de buitenwereld als boos en gevaarlijk werd beschouwd. Nog steeds plukken we daar de wrange vruchten van.

Ik ben zelf opgegroeid middenin de refozuil, maar ik heb tot nu toe in mijn leven meer nadelen dan voordelen gezien.

Er zijn legio mensen die 'dankzij' de refozuil vandaag de dag nog steeds geloven dat hún kerkelijke denominatie de enige ware is. En dat wordt mede in stand gehouden omdat de grootte van de zuil op menige plek voldoende groot is, en het gevolg is dat seculiere mensen met verbazing zien hoe refo's elkaar passeren (zonder groeten?) in hun wandelgang naar hun eigen kleine kerkje.
De enige keren dat de luiken van de refozuil opengaan is niet zelden alleen op het moment als er een gelegenheid is om naar de buitenwacht 'MAG NIET!' te roepen, en daarna gaan de luiken snel weer dicht. Denk aan onderwerpen als rockconcerten, zondagsopening van winkels, de Tour de France, een optreden van een hypnotiseur, WK voetbal, de EO jongerendag en ga zo maar door.

Eigenlijk ben ik het dus 100% eens met de reactie van Omega hierboven. Ik denk dat Bart Jan Spruyt het een stuk scherper ziet dan Janse..

Een refozuil van welke 'soort' christenen samen dan ook, is niet Bijbels.
Zout is niet bedoelt om samen te klonteren.
Eén korreltje zout in je mond is smakelijker dan een klont zout.
Een klont zout is niet te pruimen, en bovendien schadelijk voor je ingewanden.
Zout moet verspreid worden, en smaak geven.
Zout maakt de smaakpapillen wakker.
Zo moet het leven van een christen eruit zien, op de plek waar hij is.

Toevoeging:

Dit citaat van ds Harinck raakt mijns inziens de kern:
We moeten, volgens Jezus dus niet alleen maar gericht zijn op onze medebroeders en zusters. De christen heeft een roeping t.o.v van de wereld. Tegelijk met ons zijn in de wereld, moeten we niet van de wereld zijn. De christen is burger van twee werelden.
De Vroege Kerk kende, wat wij noemen, een naar de wereld toegekeerd vreemdelingschap. Het is alleen de band met Christus, die je dit kan doen beoefenen en dan nog zo met vallen opstaan.

Uiteraard is het samenkomen van christenen onmisbaar, om gevoed te worden.
De liefde voor medebroeders en zusters is een belangrijk onderdeel van het geloofsleven.
Maar van daar uit mag je dan weer je positie in de wereld innemen.

Ik begeef me volop onder refo's en zou er zelf onderdeel vanuit maken. Toch voel ik me meer niet thuis als wel. Nee, geen klaagzang over refo zuil. Als ik eruit wil stappen, kan ik dat zeer zeker doen. Het is een bewuste keus omdat toch niet te doen.

Verder denk ik dat de refo zuil meer nadelen heeft, als dat het echt voordelen geeft. De Here God heeft niet gezegd, sluit je op en laat de wereld het maar uitzoeken. Nee, we hebben de opdracht de wereld in te gaan. Niet om vanuit de hoogte te zeggen hoe het volgens ons niet of wel moet. Nee, om een ieder te wijzen naar Christus. Als er dingen zijn die niet kloppen, dan zal de Here zelf wel ervoor zorgen dat die dingen rechtgezet worden. Zoals sydneylover reeds zegt.

Zelf ben ik voornamelijk naar openbare scholen gegaan. Dit kwam door privé redenen die ik niet verder noem. De enige keren dat ik op reformatorisch onderwijs heb gezeten was de basisschool en een korte periode op een MBO school. Helaas is die MBO school me erg tegen gevallen. Wat een hypocrisie heerst daar. Nee, dat is niet het juiste woord, maar mensen worden in een keurslijf geduwd. Als je dat niet wilt, dan val je er al snel buiten. Een beklemmend sfeertje. En wat ik verder mee heb gekregen van de gemiddelde personen binnen refo zuil, is dat men je laat barsten als je problemen hebt. Zo gericht op succes, op het resultaat. Zou het zo kunnen zijn, dat het komt omdat we stiekem toch denken onze eigen zaligheid te kunnen verdienen? Dat we God toch nog wel een handje moeten helpen om onze kinderen, jongeren en ouderen vast te houden. Ik vind het zo bijzonder dat nu juist (ik mag het uit genade ook weten), de mensen die kandidaat zouden zijn om het geloof vaarwel te zeggen het niet doen. Dat nu juist die mensen, door onze lieve Here Jezus Christus getrokken worden. Tot geloof zijn gekomen.

Tot slot, zou het niet het mooist zijn als we in plaats van de refo zuil een andere zuil krijgen? De Zuil, Christus! Is dat niet het grootste gebrek aan de zuil op dit moment? Een zuil die het allemaal goed voor elkaar heeft. Alles tot in de puntjes geregeld, waardoor we denken Christus en Zijn lieve Geest niet meer nodig te hebben? Wat voor beeld heeft de wereld van ons, van mij? Nee, ik zeg niet dat de praktijk vaak veel weerbarstiger is. Kinderen van Hem zijn niet zulke lieverdjes. Maar we hebben een boodschap, niet alleen voor onszelf, maar zeer zeker ook voor onze buurman. Bezinning is nodig opdat gebied, zonder in een krampachtigheid te vervallen of opdringerig. Het lijkt er echter op dat we ons vaak schamen op dit moment. Waarom? Ja, laten we ook die vraag vaker stellen. Waarom doen we iets wel of iets niet?

Ik moet weleens denken aan wat de Here Jezus tot de Farizeeën zegt in Matth. 23: "De schriftgeleerden en de Farizeeën zijn gaan zitten op de stoel van Mozes; daarom, al wat zij u zeggen dat u in acht moet nemen, neem dat in acht en doe het; maar doe niet naar hun werken, want zij zeggen het, maar doen het zelf niet." Wellicht dat je op de stoel van Mozes ook kan neerzetten, Christus/God de Vader en schriftgeleerden en Farizeeën vervangen door refo's. Wat zou de Here Jezus zeggen als Hij vandaag een doorsnee reformatorische kerk binnenloopt? Wat onderscheid mij nou ten diepste van degene die niet naar de kerk gaat? Lees Matth. 25 daarom ook nog evt. Dan staat er op het eind iets over de bokken en de schapen. Wat me erg opviel laatst, is dat er geen wezenlijk verschil is. Nee, enkel Zijn genade die Hij de schapen heeft gegeven. Maar het is niet omdat ik het zo goed voor elkaar heb. Laten we dat besef hebben en proberen iets daarvan over te brengen aan anderen. Dat maakt mild en zachtmoedig richting elkaar binnen de refo zuil, maar ook naar degene die daarbuiten staan. We hebben de waarheid niet in pacht. Vroeger niet, nu niet en in de toekomst ook niet. We kennen ten delen en profeteren ten delen. Enz.

Het is denk ik een dilemma voor alle kerkelijke gelovigen, de balans tussen het deel uit maken van de gemeenschap waar je deel van uitmaakt en het uitdragen van de Blijde Boodschap aan niet-gelovigen. We zijn kwetsbare mensen in een onveilige wereld, hebben het druk met van alles en nog wat en zoeken veieigheid, geborgenheid en gelijksgestemden. Tegelijk moeten we denk ook in de wereld actief zijn (in de wereld en niet van de wereld), dus actief zijn bij voetbalclub, buurthuis, buurtfeest, kaartclub, muziekvereniging, hondenclub en daar zonder schroom laten zien en getuigen van wat Jezus Christus voor ons betekent. Dan blijkt ineens dat je daar ook andere christenen ontmoet en vallen de kerkmuren weg (als je er voor open staat).