Bekering zien aan gelaat

Ds. Van den Brink (zie de link) geeft op zich geen verkeerd antwoord, maar ik denk dat het goed zou zijn om eens na te gaan waar de uitspraak ('praat, daad, gewaad, gelaat') vandaan komt. Dat is - naar ik aanneem - van de Chrsitenreis van J. Bunyan. Als de pelgrims op de IJdelheidskermis lopen, vallen ze op:

'Allereerst: de pelgrims waren gekleed in een gewaad, geheel verschillend van het gewaad van de mensen, die hier kermis hielden; iedereen zag hen daarom aan, alle ogen richtten zich op hen: sommigen zeiden, dat het zotten en gekken waren, anderen beweerden: het zijn buitenlanders. (1Cor.2:7,8).
Ten tweede waren zij niet minder verwonderd over hun taal. Want daar waren er maar weinigen, die hen verstaan konden; zij spraken natuurlijk de tale Kanaäns en zij die hier kermis hielden, waren mensen van deze wereld, zodat zij elkaar van het ene einde van de kermis tot het andere niet konden verstaan.
Ten derde. Wat echter de kooplieden niet weinig verbaasde, was, dat deze pelgrims al de waren, die hier werden geveild, van zeer weinig belang achtten; ja van zo weinig belang, dat zij die niet eens wilden aanzien; want als men hen toeriep, dat zij wat zouden kopen, staken zij hun vingers in de oren en riepen: Wend mijn ogen af, opdat zij geen ijdelheid zien (Ps.119:37); en opwaarts ziende gaven zij te kennen, dat hun burgerschap en wandel in de hemel was (Fil.3:19,20).'

Ziet u het opmerkelijke? De tekst die John Bunyan aanhaalt is precies dezelfde als die ds. Van den Brink benoemt! Oftewel: wat wordt er met 'gelaat' bedoeld? Een gezicht dat hemelwaarts gericht is. Het gaat niet om het aantal plooien in het gezicht, maar om de gerichtheid: waar kijken we naar, wat zoeken we? Er is dus helemaal geen tegenstelling tussen Diognetus en de uitspraak die aangehaald wordt. Alleen... we moeten 'praat, daad, gewaad en gelaat' wel goed opvatten.

Praat daad gewaad?
Het is maar net hoe je het opvat.
In de tijd dat de Heere op aarde was, waren er mensen die alles mee hadden voor die tijd.

Ze praatte ernstig, ze gaven tiende, ze waren gekleed volgens de code en ze mismaakte hun aangezicht om er maar zo vroom mogelijk uit te zien, maar ze hadden de Heere Jezus niet nodig.

Het klopt wel dat iemand die de Heere vreest zal opvallen in zijn of haar omgeving, maar niet op de manier die wij uitdenken.

Ik moet altijd een beetje lachen als iemand hiermee komt Alsof je een opvallende vertoning wordt ofzo of juist niet. Ik vraag me dan altijd af wie dit heeft bedacht en welke gedragingen erbij horen. John Bunyan zal het mijn inziens vast anders bedoelen dan het nu vaak gebruikt wordt. Mijns inziens wordt dit vaak gebruikt om een hokje te omlijnen. Als je daarbinnen valt zou je misschien wel eens kind van God kunnen zijn, alsof wij als mens het recht hebben om een ander mens te screenen op kenmerken om er daarna een oordeel over te vellen. En ja... er zijn dan ook nog huichelaars die zich wel zo voordoen maar het niet zijn. En je heb ook kinderen van God die toch in zonde leven (aan David was in een bepaalde periode van zijn leven immers ook niet te merken dat hij een kind van God was). Tja.... een lastige zaak toch.

Hoe zouden deze voorwaarden eruit zien? Ik zou daar eigenlijk wel een soort uitwerking van willen zien. Vergemakkelijkt het zelfonderzoek en het onderzoek hoe het is gesteld bij mijn naaste. Wie kan mij ermee helpen? Ik doe maar even een poging.

Praat: zijn tong in toom houdend, over de Heere sprekend? Reageert altijd netjes en zal zijn woede nooit laten gaan.
Daad: zijn naaste liefhebbend, eerlijk, onberispelijk? Pleegt geen fraude, kijkt geen porno, zal fouten direct toegeven en deze persoon is altijd bereid om zijn naaste te helpen.
Gewaad: geen bikini maar badpak, overwegend donkerblauw en zwart, rok, geen korte rok, geen leggings, ingetogen.
Gelaat: zielig en bedrukt kijkend? Geen make-up? Knotje, lang haar, scheiding (bij mannen)

Kan iemand mij helpen?

@moedervan2
De Christenreis is een allegorie dat kun je niet letterlijk uitvoeren.
Bunyan heeft het geestelijk bedoeld.

Ik moes wel een btje lachen bij de opsomming die je geeft.

Dat is een karikatuur van wat wij er van gemaakt hebben.

De Bijbel zegt: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking en jezelf onbesmet bewaren van de werdeld.

De brief van Diognetus is geweldig, en ik vind de brief heel relevant een aanmoediging voor christenen van vandaag.
Er zijn genoeg vlakken in het leven van een christen waarop hij zich mag/moet/kan onderscheiden van de wereld.
Dat wordt echt wel zichtbaar hoor, en reken er maar op dat daar reactie op komt.
En verder:
Leg je hart maar open voor de Heere: als ik iets verkeerds doe, laat U het mij maar zien.


citaat MvR:
Oftewel: wat wordt er met 'gelaat' bedoeld? Een gezicht dat hemelwaarts gericht is. Het gaat niet om het aantal plooien in het gezicht, maar om de gerichtheid: waar kijken we naar, wat zoeken we?

Ja zo is het, praat, daad en gewaad, zitten dus in het hart.

Mijn reactie was ook vooral bedoeld een karikatuur neer te zetten. Want John Bunyan heeft het inderdaad geestelijk bedoeld. Mijn mening is dat iedereen die de Heere kent, bij tijden door God zelf ontdekt wordt. De Geest werkt dan in je hart juist op die plekken die het hardst vernieuwing nodig hebben.
Ik hou mij nooit bezig met de vraag of ik wel binnen alle lijntjes val... daarom moet ik altijd wat lachen om deze uitspraak... laat God de lijnen maar in mijn leven uitzetten, laat Hij mij maar ontdekken of er een schadelijke weg is. Daarom zijn er ook geen hokjes waarin je kinderen van God kunt plaatsen. Want dan zouden ze uiteindelijk allemaal op elkaar lijken. En de praktijk wijst uit dat dat niet het geval is. Wat voor de één een zonde is, is dat voor een ander niet. Denk maar eens aan de zondagsbesteding. Daar wordt zo verschillend over gedacht.
Maar als je leven gericht is op God, zal je ook alle facetten van het leven op Hem willen afstemmen. En meestal is God Degene die onze neus dan op de feiten drukt.
Ik zou zeggen: laat het maar aan Hem over, laat Hem de grote pottenbakker maar zijn. Dan hebben we geen lijstjes nodig waaraan we moeten voldoen, dan is het belangrijker om recht tegenover God te staan, Hij mag ons hokje bepalen!

Waar ik wel vaak tegenaan loop is het feit dat er door mensen wel vaak hokjes gemaakt worden, een soort voorwaarden voordat je binnen bent zeg maar.
En natuurlijk zijn er zonden waarvan we nu al wel kunnen zeggen dat ze zonden zijn, denk bijv aan stelen... maar er zijn ook zaken die wat in het ongewisse blijven, kleding bijv, soort kerk waar je in zit, zondagsbesteding... Mijn ervaring is dat veel mensen een soort voorwaardenpakket hebben aan een kind van God en als je daar niet aan voldoet, wordt er toch getwijfeld.
Mijns inziens wordt de uitspraak 'daad, gelaat, gewaad, praat'... vaak gebruikt om mensen te beoordelen, dat is mijn ervaring tenminste. Vandaar deze reactie daarop.

@moedervan2

Helemaal mee eens.

Gelukkig hoeft je niet op het oordeel van mensen zalig te worden.