Man keek weer porno
Ds. H. Veldhuizen | 2 reacties | 19-01-2015| 11:55
Vraag
Ik weet dat er meerdere vragen over dit onderwerp zijn. Toch hoop ik dat iemand mij specifiek kan helpen. Wij zijn nu een half jaar gelukkig getrouwd. Vroeger heeft m'n man porno gekeken, maar hierin is hij open geweest naar mij toe, en samen konden we hier onze weg in vinden. We hebben onze eigen 'check-manier' gevonden waarop we dit onderwerp regelmatig ter sprake brengen, zonder dat het 'een heel groot ding' wordt. Hij is er vanaf gekomen, al weet ik dat deze zonde een zwakke plek zal blijven; dit lees ik ook terug in allerlei vragen en antwoorden hier. De laatste tijd was de check-manier (en ons bidden specifiek hierover) wat afgezwakt, maar gisteren vroeg ik er opeens naar en toen bleek hij de avond er voor weer bezweken te zijn voor het kijken naar plaatjes en een lichamelijke reactie daarop. Dit was al heel lang niet gebeurd: zowel in onze verkering niet meer en binnen ons huwelijk ook niet. Enerzijds ben ik zo blij dat hij eerlijk is, maar anderzijds had ik het nu totaal niet zien aankomen. Nogmaals; ik weet dat een eenmaal begane zonde, zeker op dit vlak, een zwak punt zal blijven. Maar we hebben het zo bijzonder fijn samen in alle opzichten, dat ik het niet niet verwachtte. En, hoe cliché, maar het doet zo'n pijn, meer pijn dan ik gedacht had. Het voelt alsof er een indringer in ons mooie huwelijk is gekomen en alsof er opeens een vieze plek op een mooi blad is gevallen. Het idee dat mijn man, die van mij geniet, dit ook van anderen deed... Ik weet dat er veel vrouwen (en mannen) zijn die vele male erger doormaken en die misschien zouden wensen dat hun man niet verder ging dan dit, en daarom wil ik het ook echt niet groter maken. Ik probeer hem er (zoals bij andere adviezen staat) ook niet mee om de oren te slaan, maar vooral te luisteren. Hij was zelf zo verdrietig er over en dat maakte mij ook verdrietig. Ik hou van hem en wil zo graag het juiste doen. We zijn beiden tot de conclusie gekomen dat ons gebedsleven rond dit onderwerp afgezakt is en we hier weer aan het werk moeten: bid en werk. Maar hoe krijg ik de beelden uit m'n hoofd van mijn man die ontklede dames bekijkt? Kost dit 'gewoon' tijd, of zijn er ook andere dingen die kunnen helpen? Ik wil me ook niet voor hem afsluiten, maar juist aan ons huwelijk werken, maar ik voel lichamelijk een ‘slot’ dat ik niet wil. Ik hoop dat u mij hierin kunt adviseren, of dat u wellicht nog andere tips hebt waar wij iets aan hebben. Ik zal niet altijd thuis zijn vanwege mijn werk, maar ik wil dan niet vol wantrouwen thuis komen. Kan ik van hem vragen dat hij dan andere bezigheden zoekt dan de computer, of ben ik dan meer moeder dan echtgenote? Bedankt!
Antwoord
Beste vriendin,
Het is goed dat je je vraag gesteld hebt. Jullie zijn een half jaar gelukkig getrouwd, je man keek vroeger porno en is daar naar jou toe heel open over geweest omdat hij inzag dat het anders moet. Jullie hebben je eigen 'check-manier' gevonden waarop het onderwerp regelmatig te sprake kwam. En, wat mooi is, samen weten jullie er ook over te bidden. Maar nu is dat allemaal wat afgezwakt en toen je er gisteren naar vroeg bleek dat hij de avond ervóór weer bezweken was, wat heel lang, zowel in jullie verkeringstijd als in jullie huwelijk, niet was voorgekomen. Enerzijds ben je zo blij dat hij zo eerlijk is om het je te vertellen, anderzijds knaagt het toch, zowel aan hem als aan jou. Het is alsof er een indringer in jullie mooie huwelijk is gekomen, schrijf je, het idee dat je man, die van jou geniet, dit ook van anderen deed en doet. Wat moet je nu? Je wilt je man er niet mee om de oren slaan, schrijf je, je man is er zelf verdrietig over en dat maakt jou ook verdrietig. Je wilt het ook niet groter maken dan het is. En toch moet die vlek weg uit zijn leven en uit jullie huwelijk. Wat moet je nu?, vraag je.
Beste vriendin, je bent helaas niet de enige die met pornoverslaving in aanraking komt. We leven in een overgeseksualiseerde samenleving. Nu is dat altijd zo geweest, in de Bijbel komen we het in allerlei vormen van overspel ook tegen. Maar de verleidingen zijn in onze tijd wel bovenmate groot geworden. Waren het een zestig, zeventig jaar geleden de foto’s in bladen en tijdschriften en eventueel de bioscoop, nu is er de tv en internet. Seksualiteit is, naast een goede gave van God (!) binnen het huwelijk (!), ook een geweldige macht.
Weet je wat ik zo mooi vind? Dat je blijkens je vraag je man geen verwijten maakt, dat je, als het erover gaat, vooral naar hem wilt luisteren, je ziet dat je man er zelf verdrietig om is als hij het weer verloren heeft en jullie bidden er beiden over. En, nog eens, mooi is ook de openheid van je man. Hij had natuurlijk ook kunnen verzwijgen dat hij opnieuw gekeken had. Hoe velen zijn er niet, het blijkt uit anonieme enquêtes, die deze verslaving soms zelfs hun leven tegenover hun vrouw of anderen verzwijgen.
Nu vraag je: kost het ‘gewoon’ tijd dat iemand deze zondige verslaving overwint of zijn er ook andere dingen die kunnen helpen. Mag ik eens een paar dingen proberen aan te reiken?
In de eerste plaats is het heel belangrijk dat de verhouding tussen jullie beiden goed blijft. Dat is, als ik je vraag lees, bij jullie ook het geval. Je probeert je steeds in je man in te leven, ziet dat hij er verdrietig om is en daar heb je zelf ook verdriet over. Ik denk dat het daarom heel belangrijk is dat hij zelf helemaal wil mee denken in wat er gedaan zou kunnen worden, want hij wil er zo graag van zijn verslaving af. Ik noem een paar dingen die jullie in gezamenlijk overleg zouden kunnen doen.
In de eerste plaats zouden jullie een gefilterd internet kunnen nemen. Waarschijnlijk kan dat (ik weet dat niet precies), zonder dat jullie je emailadres moeten veranderen, omdat bij mijn weten verschillende providers een mogelijkheid van beschermd internet hebben. Je krijgt dan, als ik het goed heb, een bepaalde code die je, als je het filter een keer wilt ontduiken, kunt gebruiken. Die code kun je m.i. het beste meteen maar weggooien zodat ontduiken niet meer mogelijk is. Zelf ben ik van zo’n gefilterd internet een groot voorstander (bijvoorbeeld filternet.nl of kliksafe.nl) omdat het jezelf beschermt tegen verleiding en je bovendien de provider die een filter aanbiedt steunt. In de tweede plaats is belangrijk dat de tv in de huiskamer staat, zodat er, ook als jullie later kinderen zouden krijgen, een zekere ‘controle’ is waar naar gekeken wordt. In het bijzonder geldt dat in de late avonduren. Belangrijk is daarom ook dat je samen op dezelfde tijd naar bed gaat en de een of de ander niet achterblijft.
Een derde mogelijkheid is dat je man, als hij werkelijk geen weerstand kan bieden aan de verleidingen, professionele hulp zoekt. Op internet vindt je onder “hulp bij pornoverslaving” heel wat adressen, ook christelijke. Hulp zoeken is overigens vanwege de schaamte die er kan zijn niet zo gemakkelijk, maar het feit dat je man zo open is betekent, denk ik, dat hij bereid is professionele hulp aan te nemen. Heel goed is ook, als dat mogelijk is, een kleine kring van medechristenen om je heen te hebben die als een gebedskring om je heen staan. Elkaar de zonden belijden is, als dat is binnen een kring van medechristenen die je willen helpen en sterken, geen schande (Jakobus 5:16; 1 Johannes 1:9). Ik weet van iemand die ernstig alcoholverslaafd was, die een kring van meebidders en -helpers om zich heen kreeg en nu de alcohol allang ver achter zich gelaten heeft.
Ook zijn er zogenoemde lotgenotengroepen, waarvan je ook gegevens op internet kunt vinden. Maar of je man dat laatste nodig heeft? Het mooiste zou ik vinden als hij zijn verslaving zelf met jouw (en Gods!) hulp weet te overwinnen. Ik denk dat jij, als ik jou uit je vraag goed peil, dat het beste kunt: met liefde, luisterend en begrijpend, zonder verwijten te maken je man helpen zijn zondige verslaving te overwinnen. Misschien wil je ook lezen wat ik op Refoweb eens onder de titel “pornografie” schreef.
“Kan ik mijn man vragen dat hij andere bezigheden zoekt dan de computer, of ben ik dan meer moeder dan echtgenote?”, vraag je tenslotte nog. Mooi zoals je die vraag stelt. Ik denk dat je zoiets alleen kunt vragen als hij het daar zelf helemaal mee eens is. En dan is het natuurlijk nog de vraag welke bezigheden er voor hem mogelijk zijn.
Beste vriendin, heel veel sterkte, voor jou en je man. Je schrijft dat jullie het samen in alle opzichten zo fijn hebben. Ik hoop dat dat zo zal blijven en nog mag toenemen. Van harte Gods zegen toegewenst voor jullie beiden.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb in het verleden ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij. Zowel met mijn vader, als met mijn huidige partner. Dat laatste was voor mij het lastigst. Of je er nou tegen vecht of niet het tast je vertrouwen aan. Juist in je partner. Wat ik zo knap vind is dat je niet in verwijten valt maar ruimte voor je partner laat, houd dat vast.
Zorg dat je gelijkwaardig tegenover elkaar mag blijven staan, en dat er ruimte is om fouten te maken. Deze fout voelt heel hard en oneerlijk maar uiteindelijk is het een misstap. Trek deze misstap je ook niet persoonlijk aan. Geef je gedachten niet de ruimte om uren te malen. Dan doe je jezelf echt onnodig zeer. En het verandert de situatie niet, het brengt verwijdering. Wat mij en m'n partner heel erg heeft geholpen is op het moment dat je gaat wantrouwen, je druk maken, je je gepasseerd voelt. Je dat gelijk bespreekbaar maakt. Je bent al zo open naar elkaar en dat is echt een zegen, maak daar ook gebruik van wat dat is je basis voor de toekomst! Als je er op deze manier mee omgaat slijt het pijnlijke gevoel echt, maar geef het samen wel de tijd want vertrouwen heb je zo kapot gemaakt maar kan lang duren voordat het weer helemaal terug is. Zorg dat je ook je vragen mag blijven stellen, maar zorg dat je niet in een kramp komt doordat je hem niet vertrouwt. Leg je zorgen bij je partner neer, maar leg geen klem op hem. Neem een internetfilter, wees een open boek naar elkaar, spreek met elkaar af dat je de internetgeschiedenis niet wist. Of dat op bepaalde momenten samen doet. Spreek ook met elkaar af, dat op de momenten wanneer hij zich zwak voelt, je altijd bereikbaar bent om erover te praten.
Je hebt samen een mooi en goed fundament, bouw daar samen op.
Maar hoe moet je ermee om gaan? Je hebt een man die er open over is. Die zich er voor schaamt en die er tegen strijd, die er een worsteling met God over heeft. Wat wil je nog meer zou ik zeggen. Ik denk dat je wil dat je man nooit meer enig verlangen zal hebben naar deze zonde. Dat hij nooit meer in die zonde zal vallen. Geloof me, dat is een utopie. Ook als je er een dagelijkse gebedszaak van maakt. Want wie van ons zal nooit meer zondigen? Ieder mens heeft zijn zwakke plekken, je man heeft een zwakke plek op dat gebied.
En is deze zonde erger dan de zonden mbt de andere geboden? Als jij roddelt, doe je net zoveel zonde als je man die porno kijkt.
Je maakt porno erg persoonlijk. Alsof hij jou tekort doet als hij iets gezien heeft. Ik begrijp dat echt want het kan je zo kwetsen, je wilt natuurlijk niet dat hij andere vrouwen naakt ziet of lustgevoelens heeft bij hen. Maar bedenk wel dat deze zonde niet erger is dan de zonden tegen de andere geboden, waar ook jij je dagelijks schuldig aan maakt. Zie de zonde als roddelen, als liegen... dan kun je er makkelijker los van komen. Maak er geen big issue van, niet meer dan over de andere dingen. Zeker niet als het geen grotere vormen aanneemt. En ik denk ook niet dat dat gaat gebeuren aangezien jullie er allebei heel open over zijn en er een gebedszaak van hebben gemaakt.
Tips: laat je gedachten over je man die porno kijkt niet alle kanten op gaan (zet ze stil door afleiding te zoeken als je teveel visualiseert), zet de computer in de huiskamer, zet er een goed filter op, bevraag hem regelmatig als hij alleen thuis is geweest (dat kan je gekscherend doen, maak het niet te zwaar) en maak er geen ruzie om als hij wel de fout in is gegaan, leg een briefje bij de computer als hij alleen thuis is "Denk aan hoeveel Christus geleden heeft om jouw zonden te kunnen vergeven, bedroef Hem niet!", pak het eens luchtig op en lach er eens om (daarmee wordt het voor je man ook makkelijker om het je te vertellen), accepteer dat er in de toekomst momenten blijven komen dat hij in deze zonde zal vallen, laat hem ook nooit beloven dit nooit meer te doen (kun jij beloven nooit meer te liegen of te roddelen?)
Hou in gedachten dat hij er strijd om heeft, het voor hem geen normale zaak is en dat hij er last van heeft... laat dat je maat zijn. Wees daar dankbaar voor en hou daarom van hem. En vergeef hem direct als hij toch eens een misstap maakt.
