Lichamelijke aantrekkingskracht
Ds. A.K. Wallet | 11 reacties | 14-01-2015| 15:27
Vraag
Mijn vriend en ik hebben ruim drie jaar een relatie. Het is fijn, we kunnen goed met elkaar praten en houden oprecht van elkaar. Toen we een jaar een relatie hadden, hadden we moeite met het bewaren van onze grenzen op seksueel gebied. We hadden geen gemeenschap, maar het was lastig om 'van elkaar af te blijven'. Hier spraken we veel over, maar toch was het een worsteling, ook na het belijden van deze zonden tegenover God. Onze grens was wel duidelijk, voor ons alle twee: geen gemeenschap voor het huwelijk. Daar is de Bijbel duidelijk over. Dit konden we een lange tijd volhouden, maar na drie jaar wordt dat steeds lastiger. Het is nu enkele keren gebeurd en telkens hebben we er weer spijt van. Het is zo dubbel, want het is een gezonde zaak dat je naar elkaar toegroeit en je je lichamelijk aangetrokken voelt tot elkaar, maar telkens weer voelen we dat dit niet Gods weg is. Dan belijden we samen onze zonden, maar kunnen we God niet beloven dat het nooit meer zal gebeuren. Vaak hoor je mensen zeggen dat we moeten trouwen, maar dit is nog onmogelijk omdat we beiden nog studeren en geen baan hebben. Hoe kunnen we voor God verder leven? We belijden onze zonden, maar de verleiding is zo groot om weer terug te vallen. Is het op deze manier dan wel echt vergeven bij God? We belijden het oprecht en voelen onze schuld. We beseffen dat we zondaars zijn die niet voor God kunnen leven, maar dat we God nodig hebben. Bedankt voor het antwoord!
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vrager,
Hartelijk bedankt voor je openheid. Ik begrijp dat het echt een probleem voor jullie is. Met drie jaar verkering is het ook wel de tijd om trouwplannen te maken. Je groeit naar elkaar toe ook in de lichamelijke aantrekkingskracht.
Het is mooi dat jullie het geen vanzelfsprekende zaak vinden om gemeenschap vóór het huwelijk te hebben. Je wilt het eigenlijk niet en het gebeurt dan toch. Eigenlijk is het duidelijk dat je aan trouwen toe bent. Daar komt bij dat je allebei student bent en elkaar vaak ontmoet in een van de woonruimten. Als je beiden nog bij je ouders zou wonen zouden de grenzen gemakkelijker te leggen zijn.
Het Woord van God zegt ons in 1 Kor.7: “Maar indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij trouwen, want het is beter te trouwen dan van begeerte te branden.” Zoals het nu gaat, geeft het steeds weer teleurstellingen.
Je vraagt vergeving, maar durft niet te beloven dat je wilt wachten tot je trouwdag. Daar wringt natuurlijk ook iets. Er zijn mensen die jullie ook geadviseerd hebben om te trouwen. Ik denk dat jullie daar ernstig over na moeten denken. Dat betekent dat jullie je niet moeten laten leiden door een bepaalde mentaliteit, die er van uitgaat dat een trouwdag heel veel moet kosten. Die er van uitgaat dat je allebei een baan moet hebben. Die er van uitgaat dat je toch bijna een eigen huis moet kunnen kopen, enz. Dat hoeft allemaal niet.
Durf anders te zijn in je leven. Durf als christen te leven. Liever iets minder van dat alles , maar Jezus op je bruiloft. Durf beslissingen te nemen voor Gods Aangezicht.
Hoe kunnen wij als christenen leven in onze seculiere wereld. We houden van elkaar, willen echt helemaal van elkaar zijn als gave van God. Daar gaan we voor en zetten daarvoor het een en ander opzij. Wie maar de goede God laat zorgen, is bij Hem veilig en geborgen. Er kan zoveel tot wat later wachten. Als je toch in gehoorzaamheid aan elkaar en aan de Heere mag leven, ben je toch gelukkig?
Een van beide zou (bijvoorbeeld) kunnen stoppen met de studie of dat misschien in de avonduren of in deeltijd verder afmaken. Echt niet alles hoeft perse al klaar te zijn. Wat heb je over voor de dienst van de Heere? Het kan echt zoveel minder, maar met het meerdere van de Heere. Beloof dan elkaar: totdat we trouwen hebben we geen gemeenschap meer. We hebben de trouwdatum vastgesteld en kunnen tot die tijd wachten. Dat staalt je ook in zelfbeheersing en respect voor elkaar.
Praat hierover met elkaar en doe het biddend. Bedenk wat een mooie kant er aan zit. God is getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven vermogen.
Ds. A. K. Wallet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.K. Wallet
- Geboortedatum:17-06-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Schoonrewoerd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het betekent ook niet dat dit stel graag alles erop en eraan wil. De bruiloft hoeft niet veel geld te kosten, inrichting in principe ook niet. Maar woonruimte? Met allebei een studie en dus waarschijnlijk geen vaste baan, is kopen onmogelijk in deze tijd. Huren? Is ook haast niet te doen. Voor een sociale huurwoning kom je vaak niet in aanmerking en particulier huren is verschrikkelijk veel geld. Voor studenten ook niet te betalen.
Op kamers kan ook, klein... behelpen, maar toch?
Ik heb er ook geen pasklaar antwoord op. Vind dat de dominee vrij kort door de bocht reageert, wat betreft het stoppen met studie of voortzetten in deeltijd.
Dan zijn jullie getrouwd en kunnen jullie allebei de studie afmaken.
Dan leven jullie niet in zonde en daar gaat het toch om.
Of is dit zo'n gek idee? Ik zie eerlijk gezegd het probleem niet.
Nergens staat in de bijbel dat je alleen kunt trouwen met dure auto's, receptie 's, dure kleding etc..
Ds. Wallet schrijft niet voor niets:
'Er kan zoveel tot wat later wachten. Als je toch in gehoorzaamheid aan elkaar en aan de Heere mag leven, ben je toch gelukkig'?
Helemaal mee eens, alles kan wachten behalve het trouwen.
Dan zijn jullie getrouwd en kunnen jullie allebei de studie afmaken.
Dan leven jullie niet in zonde en daar gaat het toch om.
Of is dit zo'n gek idee? Ik zie eerlijk gezegd het probleem niet.
Nergens staat in de bijbel dat je alleen kunt trouwen met dure auto's, receptie 's, dure kleding etc..
Ds. Wallet schrijft niet voor niets:
'Er kan zoveel tot wat later wachten. Als je toch in gehoorzaamheid aan elkaar en aan de Heere mag leven, ben je toch gelukkig'?
Helemaal mee eens, alles kan wachten behalve het trouwen.
Als je niet kunt wachten.....dan moet je gaan trouwen.
Geen geld...... dan geen huis en geen bruiloft.
Graag eerst je studie afmaken...... dan alles laten wat een woning betreft en eerst studie afmaken.
Durf anders te zijn in je leven, zoals de ds zegt
het gaat om jullie samen en het trouwverbond wat jullie aangaan!
en wonen: een klein appartement is toch voldoende?
dat " feest" wat jullie nu niet kunnen betalen - heel begrijpelijk - kan ook later gevierd en " ingehaald" worden! ik spreek uit ervaring!
Neem de raad van deze dominee aan, en trouw. Het hoeft niet groots, peperduur, of wat dan ook. Je hoeft niet allebei al klaar te zijn. Luister maar gewoon naar de wijze woorden van Paulus, die erop neerkomen dat als je zou zondigen wanneer je niet trouwt, je beter kunt trouwen. Dan kan je je leven op God richten, en hoef je niet de groei in het geloof tegen te houden door iedere keer te zondigen. Denk er goed over na!
