Geloof echt onvoorwaardelijk

J.W.N. van Dooijeweert | 6 reacties | 05-01-2015| 08:39

Ik snap het allemaal niet meer. De één zegt, je moet geloven want we zijn allemaal zondaars. De ander zegt dat je eerst je zonden moet kennen, want je hebt immers God toch niet nodig als je je zonden niet kent... Ik hoor altijd dat het geloof onvoorwaardelijk is. Maar 's zondags hoor ik maar al te vaak dat zondekennis niet zomaar een verstandelijk kennen van je zonden is, maar veel dieper. In mijn ogen wordt daarmee simpelweg met andere woorden gezegd dat geloven toch voorwaardelijk is. God moet het doen. De Heilige Geest moet in je hart werken. Ja ja, prachtig, maar daar heb ik niks aan. Je moet bidden en veel uit je Bijbel lezen, want “Zoekt, en gij zult vinden” en “Bidt en u zal gegeven worden.” Ik heb dit allemaal al weet ik hoe vaak gedaan, soms zelfs periodes dat ik tot drie uur 's nachts in mijn Bijbel zat te spitten naar antwoorden, maar het heeft allemaal geen zin. Dus ben ik weer gaan twijfelen en kwam ik zelfs op een punt dat ik me sterk afvroeg of God wel bestaat en of het allemaal geen illusie is van onze hersenen. Daar ben ik gelukkig wel weer een beetje van terug gekomen, maar ik snap het nog steeds niet. Als ik op Google intik: "how to be saved", dan krijg ik meestal antwoorden zoals de volgende: “So how can you know God? It all starts with accepting Jesus Christ as your Lord and Savior. Jesus Christ provides a relationship with the Father and eternal life through His death on the cross and resurrection (Rom. 5:10). Romans 10:9 promises, “If you confess with your mouth Jesus as Lord, and believe in your heart that God raised Him from the dead, you will be saved.”  If you have not yet begun your personal relationship with God, understand that the One who created you loves you no matter who you are or what you have done. He wants you to experience the profound depth of His care. Therefore, tell God that you are willing to trust Him for salvation. You can tell Him in your own words or use this simple prayer: Lord Jesus, I ask You to forgive my sins and save me from eternal separation from God. By faith, I accept Your work and death on the cross as sufficient payment for my sins. Thank You for providing the way for me to know You and to have a relationship with my heavenly Father. Through faith in You, I have eternal life. Thank You also for hearing my prayers and loving me unconditionally. Please give me the strength, wisdom, and determination to walk in the center of Your will. In Jesus’ name, amen. If you have just prayed this prayer, congratulations! You have received Christ as your Savior and have made the best decision you will ever make one that will change your life forever!” Klinkt totaal anders dan in onze kerken wordt aangeleerd, maar is voor mij wel heel duidelijk. Nu vraag ik me dus af of al die mensen in de ogen van reformatorische mensen verloren gaan of niet, immers die mensen weten niet beter en halen hun argumenten toch ook gewoon uit de Bijbel? Hoe kan je nou weten wat de juiste interpretatie is van de Bijbel als de Bijbel er zelf lang niet altijd duidelijk over is? Ik wil geloven, maar ik heb nou eenmaal geen last van mijn zonden. Ik weet dat ik veel zonden doe, maar ik lijd er niet onder, hoeveel ik ook bid en in de Bijbel lees. En iedere keer wordt mijn hoop op bekering totaal de grond in geboord als het onderwerp zondekennis ter sprake komt in de preek. Ik kan uren proberen mijn zonden te voelen, maar dat heeft toch geen zin. Ik kan uren bidden, maar het heeft ook geen zin. Als ik met deze vragen kom, dan krijg ik regelmatig het antwoord: "Ga daarmee naar God!" of: "Je hoeft het ook zelf niet te doen, God doet het." Maar ondertussen zondig ik gewoon door, want ik kan mijn zonden niet laten en ik krijg geen antwoord van God. Ik kan het gewoon niet, mijn zonden laten, ik doe het veel te graag. De Bijbel draagt op om onze zonden te verlaten en tot God te gaan. En als ik dat lees, dan denk ik weer: het is dus weer voorwaardelijk. Eerst je zonden verlaten en dan naar God gaan. Maar dat eerste lukt dus niet en als ik die zonden doe, heb ik er ook niet zo veel last van, behalve het vreselijke gevoel dat ik naar de hel ga als ik niet tot geloof kom. Als het geloof echt onvoorwaardelijk is, waarom kan ik dan niet zonder diepe zondekennis, maar wel met het besef dat ik mijn geluk niet op aarde kan vinden en de dagelijkse 'benauwdheid' dat ik naar de hel ga zonder geloof, tot God komen? Het kan blijkbaar niet volgens de calvinistische leer, maar wel volgens de niet-calvinistische leer die de meeste christenen op de wereld aanhangen. Ik hoop dat iemand mij meer duidelijkheid kan geven.

Beste broeder of zuster,

Wat een gepieker en getob! Ik kan je begrijpen hoor. Maar weet je, er is een probleem in deze warwinkel: Je mengt de heerlijke, eerlijke, spontane boodschap van het Evangelie met onze reformatorische dogmatiek. Ik werk met mijn vrouw samen in Peru. Diep in de jungle, hoog in de bergen... En steeds valt ons weer op de eenvoud van het geloof bij deze mensen. Het toppunt was voor mij een zendeling (een Indiaan). Hij was zendeling onder zijn stam. Hij had geen Bijbel. “Maar broeder hoe kun je dan zendeling zijn?”, was mijn eerlijke vraag. Hij ‘waste’ mijn oren: “Broeder, Paulus had ook geen Bijbel.” Mijn weerwoord: “Je hebt gelijk, maar hij had wel het hele Oude Testament.” Reactie van de Indiaan: “Nee broeder, hij preekte niet het Oude Testament. Hij vertelde aan de mensen wat hij wist van Jezus. En de mensen geloofden hem. Ik doe dat net zo. Wat ik gehoord heb van Jezus, heb ik geloofd. Ik vertel dat aan de mensen en zij geloven het ook.”
 
Heerlijk! Geweldig! Geen getob van welles en nietes en dat moet nog en dat nog... Nee, gewoon geloven wat Jezus zegt. Ga daar eens mee beginnen. Gewoon met je verstand geloven wat Jezus zegt. Wat lees je dan een heerlijke dingen. Joh 6:37: “Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.” Is er nog een spontaner, liefdevoller woord denkbaar?

Dus toch wat je neerschreef  in het Engels? Ja, zo is het! Maar dogmatisch is dit veel te kort door de bocht. En wat doen wij dan vaak? We beginnen met het dogmatisch op een rij te zetten en op die manier moet het dan gebeuren. Maar als ik naar verschillende bijbelse bekeringen kijk dan staat nooit het dogmatische voorop.

Saulus van Tarsen: “Wie bent u Heere?” Hij opent zijn hart voor een antwoord. De Ethiopiër bij Filippus: “Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is.” De moordenaar aan het kruis: “Heere, denk aan mij als U in Uw koninkrijk gekomen bent.” Petrus in Mattheus 16: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God.”
 
Ja maar, is dan ons commentaar, dat werkte de Heilige Geest in hun hart. Precies! Maar denk je dat zij dat wisten op dat moment? En dat ze dat beredeneerden in dat geweldige ogenblik? Nou reken maar van niet. Het was een spontane overgave aan Jezus, aan God.
 
En kijk nu eens naar de verschillende reacties. Saulus op de weg naar Damascus kreeg als antwoord: “Ik ben Jezus.” De Ethiopiër: “En zij daalden af in het water.” De moordenaar kreeg te horen: “Heden zult u met Mij in het Paradijs zijn.” Kan dat zomaar? Ineens? Volgens ons dogmatisch denken: Nee. Maar Jezus zegt het, dus ja!
 
Petrus in Matth.16:17: “En Jezus, antwoordde, en zei tot hem: Zalig zijt gij, Simon, Bar-Jona! want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is...” Zegt Jezus dit onder voorbehoud? Nee! De spontane reactie, recht uit het hart van Petrus blijkt van God te komen. Dat hoort hij achterna van Jezus Zelf. Hij, Petrus, Simon Bar-Jona, mensenkind, had spontaan geroepen.

Door de dogmatische stellingen hierboven te stellen raken we alle spontaniteit kwijt, maar ook ons geloof in Jezus als Zaligmaker. Hij is de complete Zaligmaker. Jij hoeft er niets meer aan te doen. 

Je moet de boel niet op zijn kop zetten. Niet eerst de zonden laten en dan naar God, naar Jezus gaan... Nee! Nee! Gaan zoals je bent. God weet het toch al. Werp je zo zondig als je bent aan de voeten van de Heiland. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken. Om zieken te genezen. Geen gezonde mensen. Geen heilige mensen die het allemaal zo goed kunnen. Hij kwam juist voor mensen zoals jij bent: die zondigen en geen pijn over de zonden hebben.
 
Stop die strijd en worstelingen om een goed mens te worden. Stop ermee om jezelf “goed genoeg” te maken voor God. Ga als de verloren zoon. Zonder rechten. Alleen hopend op Gods genade. Dan zul je een ontfermende Jezus ontmoeten. Die Zich over jou ontfermt.

Zondenbesef is geen betaalmiddel. Een lieve broeder, die nu al lang juicht voor Gods troon, zei eens tegen ons: “We zijn er helden in om ons zondenbesef heel mooi op te poetsen. We gaan bij elkaar zitten en de één heeft al meer besef van zijn of haar zondigheid dan de ander. Maar de Heere verfoeit en haat dit gesjacher om in de hemel te komen. Hij wil ons bij Jezus hebben.” Zo was hij ook bij Jezus gekomen.

Lees  ook eens Jeremia 31:19: “Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelf ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid va mijn jeugd gedragen heb.” Hier zie je duidelijk dat het niet gaat over berouw en pijn over je zonden als weg tot bekering, maar als gevolg van de bekering.

Ik heb een mooi stukje voor je. Stond vanmorgen in ons dagboek. Naar aanleiding van Lucas 2:29: Simeon komt door de Geest in de tempel. Zulke dingen gebeuren nooit zó maar. Op hetzelfde ogenblik komen Jozef en Maria met Jezus in de tempel. Simeon herkent in Jezus de Messias: “De vertroosting van Israël.” Hij neemt het kind in zijn armen en zegt: “Nu laat Gij, Heer, uw dienstknecht gaan in vrede naar uw woord, want mijn ogen hebben uw heil gezien.” Simeon is bereid. Het werk is af. De dienstknecht mag naar huis. Dat is wat: zó in vrede gaan naar Gods woord, zó rustig de dood tegemoet zien. Zo gebeurt het nu nog. Ook nu laat God zó gaan in vrede door aan heel gewone mensen als Simeon Zijn heil te laten zien. God heeft dat heil bereid: een licht, dat straalt voor de volken (dat zijn wij), een glorie voor zijn volk Israël.

Dit heil is wereldwijd en heel persoonlijk: vrede op aarde en vrede in ons hart. Vrede, omdat wij niet voor eigen rekening maar voor Gods rekening leven en straks niet voor eigen risico maar voor risico van onze Heere sterven. Aan Hem behoren wij toe. Zijn eigendom zijn wij, in leven en sterven. Wij mogen ons het kerstevangelie toe-eigenen, zoals Simeon het kind Jezus in zijn armen nam. Dan is Jezus van ons en zijn wij van Jezus. In dit vertrouwen op het heil van God mogen wij aan het einde van dit jaar gaan in vrede.
 
Volgens de Calvinistische leer... niets mogelijk. Volgens de niet-Calvinistische leer... kun je het ook niet vinden. Zoek het in de bijbelse leer. Alzo lief heeft God de wereld gehad (jou gehad) dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven ( Is al gebeurd!! ) opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat maar het eeuwig leven heeft, (nu al, in dit leven) naar Johannes 3:16 .
 
Ik hoop dat je met behulp van dit antwoord wat verder kunt komen. Ver weg van alle gepieker, maar spontaan naar de Heiland, als een verloren zondaar. Je mag er gerust nog op terug komen, eventueel via onze website.

Hartelijke groeten en Gods zegen voor het nieuwe jaar.,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven