Seksualiteit na ongeval
E. (Betsy) Westeneng | 4 reacties | 02-01-2015| 11:16
Vraag
Ik ben een vrouw en moeder van meerdere kinderen. Mijn echtgenoot is door een ongeval sinds ruim een jaar niet meer in staat om me seksueel te bevredigen. Nu heb ik daar in eerste instantie totaal geen probleem mee gehad, maar ik merk dat ik de laatste tijd daar wel steeds meer moeite mee krijg. Toen ik recentelijk zakelijk een heel aardige man tegenkwam, voelde ik dat ik die intimiteit enorm mis en gevoelig ben voor de aandacht. Mij is geleerd en duidelijk dat ik me moet weren tegen deze verleidingen, maar ik voel toch erg sterk dat mijn behoefte aan intimiteit en het seksueel genot steeds sterker wordt en vraag advies hoe hiermee om te gaan.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste echtgenote,
U beschrijft in een paar zinnen een situatie, waar een wereld van gevoelens achter zit. Wat een impact moet het gebeurde hebben! Ik weet niet wat de feitelijke gevolgen zijn van het ongeval. Als er fysiek lichaamsfuncties zijn uitgevallen zou je samen -eventueel met hulp van een seksuoloog- kunnen onderzoeken of andere lichaamsfuncties, die wel intact zijn, de functie van het bij u tot voor kort gebruikelijke repertoire van seksuele intimiteit kunnen overnemen. Het is mogelijk om d.m.v. oefening de erogene zones (de gebieden van het menselijk lichaam die bij aanraking seksuele gevoelens kunnen opwekken) op andere plekken te ontwikkelen. Uiteindelijk kan het hele lichaam erotisch benaderd worden, zo is het volledige huidoppervlak in feite een erotische zone.
Als uw man cognitief/emotioneel niet goed meer bereikbaar is door bijv. hersenletsel betekent dit, dat er op nog breder terrein vervreemding tussen elkaar kan zijn opgetreden. Hoe dan ook, u zult door een rouwproces heen moeten. Vaak wordt dat pas voelbaar op het moment waarop de meest essentiële zaken (zoals medische behandeling, aanpassing van het functioneren in het dagelijks leven, herstel van de rust in het gezin, enz. enz.) zijn gerealiseerd en er een zekere mate van –nieuwe- stabiliteit is bereikt. Dan worden de beperkingen die het gevolg zijn, ook nog duidelijker voelbaar. Ik vroeg me af of dit ook mee zou kunnen spelen in deze fase, waarin u zich meer bewust wordt van uw behoefte aan aandacht en intimiteit. Gun uzelf de tijd en de ruimte om datgene wat gebeurd is emotioneel te verwerken, zo nodig met inschakeling van professionele hulp.
Betsy Westeneng
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Goede raad als u moet leven, genieten, wees blij dat jullie elkaar nog hebben, zijn holle frasen, daar schiet u niets mee op. Het probleem is dat u de intimiteit en het seksueel genot mist.
Toch zou ik u willen adviseren intimiteit en seksueel genot te ontkoppelen. Intimitiet en seksueel genot zijn verschillende gevoelens.
Intimiteit zonder seks is zeer wel mogelijk. Omgekeerd wordt het platte seks (sorry voor de uitdrukking, maar zo voel ik het wel). Het zou jammer zijn omdat u intimiteit aan seks koppelt de intimiteit tussen u en uw echtgenoot helemaal verdwijnt.
Mevr Westeneng schrijft: 'Als uw man cognitief/emotioneel niet goed meer bereikbaar is door bijv. hersenletsel' ja dan is het een probleem waar ik niet over kan/mag en durf te oordelen. Zoiets kun je als mens die zulke problemen niet heeft geen echte voorstelling maken, laat staan (ver)oordelen.
Vragenstelster ik wens u veel sterkte.
LIEVE VRAAGSTELSTER,
Wat een worsteling voor je! Je voelt je eenzaam... Misschien moet je vooral geven in de relatie met jouw eigen man?! Dat is zwaar!
Dan kom je iemand tegen, waarbij je aantrekkingskracht voelt... Dan is de verleiding groot om een relatie met die persoon aan te gaan. Dat is heel begrijpelijk...
Een aantal weken geleden liep ik door (hele andere) omstandigheden met dezelfde gevoelens als jij. Ik vertelde aan mijn hulpverleenster dat ik worstelde met mijn gevoelens van pijn en eenzaamheid. Daarbij kwam dat ik verliefd was op iemand anders. Ze gaf mij ruimte om mijn gevoelens van pijn en eenzaamheid te uiten. Ik heb heel erg gehuild.
Over mijn gevoelens van verliefdheid zei ze: het is een doodlopende weg. Dat vond ik niet leuk om te horen. Achteraf was ik heel blij dat ze dit zei. Het hielp mij om deze gevoelens los te laten.
Mijn eenzaamheid men pijn mocht er zijn, daar kreeg ik begrip voor... Maar mijn andere gevoelens, moest ik parkeren. Ze waren wel normaal, maar niet helpend! Dit is heel moeilijk. Het kan heel goed helpen als je het vertelt aan God en een goede vriendin/familielid. Vertel maar van je pijn en eenzaamheid. Huil maar... Vraag maar of God je wil helpen door deze gevoelens weg te nemen.
Als je deze gevoelens niet gaat koesteren, dan gaat het over...
Ik weet niet hoe de situatie met jouw man nu is en wat hij van het ongeluk heeft overgehouden. Maar professionele hulp kan nodig en nuttig zijn. Gun dat aan jezelf en vraag anderen jou te helpen! Probeer niet alles alleen op te lossen...
Ik wens je in alles het beste toe. Groetjes van Heleen ahhk76@gmail.com
