Voor geaardheid uitkomen

(MA) D. Rosbergen | Geen reacties | 15-12-2014| 13:17

Ik weet sinds mijn twaalfde dat ik homo ben (ik ben nu 23). Niemand weet het, maar ik wil daar verandering inbrengen. Ik durf het echter aan niemand het te vertellen, bang dat ik door de familie wordt verstoten. Daarnaast zit ik ook op een reformatorische school. Doordat ik er al zo lang mee worstel twijfel ik, helaas, aan Gods liefde. Ik ga ook steeds minder naar de kerk, mede omdat door veel mensen homofilie als een ziekte wordt gezien. Hoe kan ik het beste aan mijn ouders en vrienden vertellen? Is het tevens mogelijk om in gesprek te komen met lotgenoten?

Beste vriend,

Bedankt voor je vraag. Goed van je dat je die anoniem stelt op deze manier. Het is toch een manier om misschien verder geholpen te worden.

Je vertelt dat je v.a. je twaalfde jaar weet dat je homo bent. Dat moet voor jou een hele ontdekking geweest zijn dat je in verwarring heeft gebracht. Hier heb je ook veel mee geworsteld. Nu je 23 jaar bent, wil je graag je familie op de hoogte brengen.  Eerst wil ik op dit punt even ingaan.

Ik ben betrokken bij de adviesraad van de werkgroep die er binnen de Gereformeerde Gemeente is “voor ouders van jongeren met een andere geaardheid.”  Daarom beantwoord ik ook jouw vraag. In mijn omgeving heb ik meerdere gesprekken gevoerd met mensen die worstelen met homofiele gevoelens. Ik kan begrijpen dat je het nog tegen niemand gezegd hebt. Omdat ik je verder niet ken en ook de sfeer in je familie niet ken, moet ik mijn antwoord algemeen houden. Graag zou ik met je in een persoonlijk mailcontact verder willen ‘praten’, maar dat moet jij willen.

Dus een algemeen antwoord: hoe is de familiesfeer? Hoe is de band met je vader en moeder? Waarom wil je het vertellen? Als de familiesfeer goed is en je ze vertrouwt, kun je zoeken naar een goed moment om ze dit te vertellen. Benadruk dan vooral dat het voor jou een worsteling is. Ik hoop dat dit nog steeds zo voor je is. Er zijn ook jongeren die hun gevoelens in praktijk gaan brengen. De Bijbel veroordeelt de praktijk van homofilie. De Bijbel veroordeelt niet de mens met deze gevoelens. Geef ze anderzijds wel de tijd om deze boodschap te verwerken. Jij kent die worsteling al zo lang. Voor hen begint de verwerking dan pas.

Het is goed om daar iets over te lezen. Ik weet niet of je dit wel eens gedaan hebt? Helaas, helaas, zijn er veel verkeerde gedachten hierover. Homofilie is geen ziekte. Dat lees je nergens in de Bijbel. Ik vergelijk het wel eens met iemand die lichamelijk gehandicapt is. Kan die persoon daar iets aan doen? Nee. Vanwege de zondeval is er ziekte, pijn en verdriet. Ik zou homofilie  ook in dit rijtje  willen zetten. Je hebt er zelf niet voor gekozen. De beste weg is om hiermee aan Gods voeten terecht te komen. Paulus had een doorn in zijn vlees (2 Kor. 12). Hij heeft veel gevraagd of God deze doorn weg wilde nemen. Het gebeurde niet. De Heere had tot Paulus gezegd: “Mijn genade is u genoeg en Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” Je mag met al je strijd en verdriet bij God komen.

Het tweede punt dat je aansnijdt heeft hier mee te maken. Je twijfelt aan Gods liefde en gaat daarom ook niet veel meer naar de kerk. Ook daar zou ik met je over door willen praten. Want hoe komt dit? Wat heb jij om je heen gehoord?

Nogmaals: God is ook jouw Schepper! Hij zorgt ook voor jou en wil ook jouw Zaligmaker zijn. Hij wil niets liever dat jij aan Zijn voeten komt. Al schuiven mensen je  aan  de kant, maar God niet. Juist zij die moe van de zonden en van de strijd zijn roept Hij toe: “Komt herwaarts tot Mij die vermoeid en belast zijt, want Ik zal u rust geven.”

Dat gun ik je van harte.

Wil je hier over verder praten, kan dit altijd. Mijn mailadres is op te vragen via het voor jou bekende mailadres van de vragenrubriek.

Heel veel sterkte in alle dingen.

Met vriendelijke groeten,
D. Rosbergen

Dit artikel is beantwoord door

(MA) D. Rosbergen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven