Trouwen op zondag

Is het mogelijk binnen het behoudende deel van de PKN om op zondagmorgen in het midden van de gemeente te trouwen? Hoe denkt u hier over en zou u het trouwen tijdens de hoofddienst adviseren? Waarom wordt het huwelijk vaak doordeweeks gevierd met slechts weinig gemeenteleden en soms nog niet eens in eigen kerk? Dit zou bij bijvoorbeeld de doop toch ook ondenkbaar zijn? Graag hoor ik uw overwegingen.

Geachte vraagsteller of vraagstelster,

Kerkelijke inzegening van het huwelijk op zondagmorgen in de eredienst is vroeger gangbaar geweest. Daar is ook niets mis mee. Wel is het zo dat bij veelvuldig trouwen in de kerk op zondagmorgen er telkens behoorlijk wat tijd gaat zitten in het lezen van het formulier. Wilde men ook het kerkelijk jaar wat volgen en in de avonddienst de catechismus, dan kan het gaan gebeuren, dat de inzegening tot een klein onderdeel werd gemaakt.

Bedenk hierbij t.a.v. dopen en belijdenis doen, dat er dan ook een gezamenlijk “ja” in één keer werd gevraagd. Er was een centrale dooptekst. Zo kon je ook huwelijken samenbundelen tot een aantal in de maand of zes weken.

Je ziet dat er gaandeweg veel meer vraag komt naar een persoonlijke benadering. En de zegen ook op de dag zelf. Op deze wijze is men naar de trouwdienst op de trouwdag gegroeid. Elk bruidspaar krijgt daar persoonlijke aandacht.

Door het individualisme en meer mogelijkheden om op velerlei locaties het huwelijk te sluiten, is de plaatselijke kerk en gemeente meer en meer uit het oog verloren. In de kerkdienst vindt alleen de afkondiging en voorbede nog op zondag plaats. Verder neemt de huwelijkscatechese een belangrijke plaats in. Kortom, je ziet dat het allemaal praktische en zakelijke overwegingen zijn.

Principieel is er niets tegen op een huwelijksinzegening op zondagmorgen in de eredienst. Maar of de bruidsparen daar echt op zitten te wachten? Jij, jullie zijn in de afgelopen 31 jaar van mijn ambtelijke loopbaan de eerste(n) die er naar vragen.

Ik hoop je hiermee verhelderend te hebben geantwoord.

Hartelijke groet,
Ds. B. J.  van de Kamp