In tongen willen praten

Ds. H. Polinder | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

Ik heb de laatste tijd veel gehoord over het spreken in tongen en het lijkt me heel fijn als ik ook een keer op die manier contact kon hebben met God, maar ik heb geen idee hoe ik dat moet doen. Kunnen jullie mij misschien verder helpen? Hoe kan ik ooit in tongen gaan praten en hoe weet je of het echt is en of het niet iets is wat je zelf aan het verzinnen bent?

Je schrijft in je vraag dat je het fijn zou vinden om in tongen te spreken. Wat is je motief, zo zou mijn vraag zijn. Waarom wil je eigenlijk tongentaal? Wat wil je ermee bereiken?

De Bijbel leert ons dat we er daar niet naar hoeven te staan. Paulus wijst ons in 1 Korinthe 12-14 een weg die uitnemender is: de weg van de liefde. Het leven in waarachtige christelijke liefde tot God en je naaste is een uitnemender gave dan spreken in tongen (1 Korinthe 12:31). We moeten dus er vooral naar staan om de Heere lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf. De Bijbel leert dus nergens dat we moeten spreken in tongen of dat het een gave is waar we zo ons best voor moeten doen om die te verkrijgen. Het is een misvatting dat ons dat op een hoger niveau zou brengen als christen.

Dr. L. Floor geeft in zijn boek "De gaven van de Heilige Geest" aan dat Paulus heel duidelijk de gemeente van Korinthe corrigeert in de manier waarop zij met tongentaal omgingen. Tongentaal is met betrekking tot de opbouw van de gemeente duidelijk van mindere orde dan de gave van de profetie.

Tegelijk is tongentaal niet uit te sluiten, ook vandaag niet. Maar Paulus geeft wel heel nauwkeurig aan wanneer tongentaal ook werkelijk opbouwend is voor de gemeente. Er moet iemand aanwezig zijn die het kan uitleggen in de gemeente. Tongentaal mag nooit doel op zich worden, maar moet dienstbaar zijn aan de opbouw van de gemeente door de vertolking van het Woord.

Daar ligt vaak het grote probleem met hedendaagse tongentaal. Het wordt een doel op zichzelf en mensen worden geacht vanwege hun spreken in tongen. Maar zo spreekt Paulus er niet over. Wanneer Paulus, zo zegt dr. Floor, de Korinthische gelovigen al waarschuwt om niet eenzijdig deze gave te over-accentueren, hoe hebben wij dan niet op onze hoede te zijn. Dus we hebben geen enkele reden om ons erg met de vraag bezig te houden of we in tongen moeten gaan spreken. Het voegt uiteindelijk geen echte diepe verdieping toe aan het ware geloof.

Persoonlijk ben ik zelf de gedachte toegedaan dat de Heere deze gave alleen geeft onder bijzondere omstandigheden. Bijvoorbeeld in de begintijd van de christelijke kerk toen er veel moest worden opgebouwd. Zo kan de nood van de tijden een reden zijn dat de Heere deze gave geeft om het getuigenis van Zijn Woord kracht bij te zetten.

De gemeenschap met God wordt niet meer bijzonder door tongentaal. De gemeenschap met God mag je ervaren door gebed, lezing van Gods Woord en opgaan onder de prediking. Zoek het niet in aparte gaven, maar zoek de gemeenschap met God in de weg die Hij heeft aangewezen en die Hij zeker zal zegenen, want dat heeft Hij beloofd.

We kunnen instemmen met wat Floor zegt over de Puriteinen. Deze mensen kenden een bijzonder krachtig geestelijk leven zonder de tongentaal te kennen. Zij leefden dichtbij God en kenden een innige omgang met God. Een krachtig geloofsleven is niet afhankelijk van wel of niet in tongentaal spreken. Innige en gevoelige gemeenschap met God in Christus is niet afhankelijk van deze aparte gave. God schenkt Zijn onverdiende gemeenschap met een zondaar in de weg van een aanhoudend gebed waarin wij een beroep doen op het volbrachte werk van Christus.

Ds. H. Polinder

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Polinder

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven