Waar en wanneer belijdenis doen

M.M. van Winkelen | 3 reacties | 05-11-2014| 09:05

Het seizoen om je aan te melden voor belijdenis is aangebroken. Onze ouderling (wij hebben geen predikant) heeft ons opgeroepen om je reden te geven waarom je ervoor hebt gekozen dit jaar nog geen belijdenis te doen, terwijl je wel de leeftijd hebt. Ik vind het erg moeilijk om dit goed te beargumenteren. Op dit moment ben ik dooplid van de Ger. Gem. in Ned. Persoonlijk ligt mijn hart bij de Ger. Gem. Het is lastig om aan te geven waarom. Het is een gevoel. Hoe het Woord daar wordt verkondigd, voelt voor mij goed. Mijn ouders geven aan dat je niet je gevoel moet volgen, maar naar de waarheid moet kijken. Onze ouderling gaf aan dat de Heere je apart heeft gezet in de gemeente waar je bent gedoopt. Dat dat Zijn wil is. Maar hoe zit dat dan in je huwelijk? Vaak gaat iemand dan wel over naar een ander kerkgenootschap. Het liefst zou ik belijdenis doen samen met de partner waarmee ik trouw. Bij de Ger. Gem. in Ned. beloof je toch bij die kerk te blijven omdat daar het juiste Woord wordt gepredikt. Op dit moment heb ik geen relatie. Ik wil het liefst wachten om samen met mijn toekomstige vriend belijdenis te doen. En als hij persoon dat al heeft gedaan, dan bij de kerk die ik in de toekomst hoop te bezoeken. Onze ouderling zegt dat je daar niet op moet wachten. Mijn ouders geven aan het fijn te vinden als ik nu belijdenis doe. Ze geven aan dan nog wel verantwoording voor je te dragen, maar met je belijdenis neem jij je doopverantwoording dan voor een groot deel over. Mag ik belijdenis doen zelf bepalen, om mogen je ouders mede die beslissing nemen i.v.m. je doop?

Beste vragensteller,

Mogelijk heb je inmiddels al gereageerd op de vraag die de ouderling aan je gesteld heeft, onderstaand volgt in ieder geval een reactie op jouw vragen. Je vraag is eigenlijk tweeledig: Waar moet ik belijdenis doen en wanneer moet ik belijdenis doen?

Om met het eerste te beginnen: Je geeft aan dat je bent opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, maar dat je jezelf meer aangetrokken voelt tot het kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten.  Je vindt het moeilijk deze voorkeur te onderbouwen, maar constateert wel dat dit zo is. Je ouders geven aan dat je vooral moeten kijken of de waarheid in de kerk gepreekt wordt. Daarmee kan ik volop instemmen. Als je belijdenis doet, gaat het er niet om dat je een soort van gevoelsmatige klik met een kerkverband hebt, maar dat je er in je hart van overtuigd ben dat in die kerk, waarbij je jezelf als lid voegt, de waarheid wordt gebracht en beleden. Dat komt ook duidelijk naar voren in de eerste vraag van Voetius die bij het doen van belijdenis veelal wordt gebruikt: “Verklaart u dat u de leer van onze kerk, die u geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?” Daar moet je als belijdeniscatechisant met overtuiging “ja” op kunnen zeggen. Je spreekt dat immers uit voor het aangezicht van de levende God, een God van Wie Psalm 11 zegt dat Zijn oogleden de mensen beproeven. Hij ziet dus haarscherp wat er in ons hart leeft.

Moet je jezelf aansluiten bij het kerkgenootschap waarin je geboren bent? Dit is een lastige vraag omdat deze eigenlijk voortkomt uit de kerkelijke verdeeldheid in ons land. Als er sprake was van eenheid onder de kerken die zich beroepen op de gereformeerde belijdenis, had deze vraag voor jouw helemaal niet aan de orde geweest. Omdat de kerkelijke verdeeldheid helaas een feit is, kunnen we niet om de bovenliggende vraag heen. Mijn stelling is dat het het meest voor de hand ligt dat jij je aansluit bij de kerk waarin je geboren bent, echter wel onder het voorbehoud dat je dit met innerlijke overtuiging kunt doen. Je moet van harte kunnen belijden dat dit een kerk is waarin, weliswaar met gebrek, Gods waarheid wordt verkondigd en waar de Heere Zijn Kerk heeft.
 
Je kunt dus niet zondermeer je eigen kerkverband de rug toe keren. Dat zou een heel zwaarwegend besluit zijn, daarmee zeg je eigenlijk tegen de christenen die achter blijven: hier kan ik niet behouden worden of hier kan ik niet (meer) als christen naar Gods Woord leven. Ga dus niet zomaar over naar een kerkverband van je eigen voorkeur, maar oriënteer je in de eerste plaats op het kerkgenootschap waarin je geboren bent.

Tegelijk stel ik dat het ook niet juist is om te zeggen dat je als jongere je zondermeer moet aansluiten bij de kerk waar je geboren bent, omdat God je daar nu eenmaal een plaats heeft gegeven. Niets gaat buiten Gods voorzienigheid om, maar daarmee is niet alles gezegd. Elk mens heeft zelf de verantwoordelijkheid om na te gaan of in de eigen kerk de waarheid geleerd wordt. Daar zal God mensen op de grote dag ook op aanspreken. Tegen jongeren die opgroeien in kerken waar er overduidelijke en verwoestende dwalingen zijn (zoals bijvoorbeeld dat Christus niet echt uit de dood is opgestaan) zeggen we ook niet dat ze maar in die kerk moeten blijven omdat ze er geboren zijn. Omdat geen enkele kerk vrij is van het gevaar om te gaan dwalen en de waarheid kwijt te raken, kunnen we daarom zoiets ook niet meegeven aan jongeren die opgroeien in kerken met een gereformeerde belijdenis. Onderzoek dus of jouw kerk werkelijk kerk is in de bijbelse zin van het woord. De Bijbel houdt ons wat dit betreft het voorbeeld van de mensen in Berea voor ogen, die dagelijks de Schriften onderzochten of de dingen zo waren als de apostel Paulus (dus niet de eerste de beste) dat hun vertelde (Hand 17:11).

Wat dit betreft mogen je ouders wel aandringen op het maken van een keus en je voorhouden wat in hun overtuiging de juiste keus is, maar zij mogen niet de beslissing voor jou maken. Het doen van belijdenis is een stap die je zelf persoonlijk met overtuiging moet doen, je moet er dus zelf volledig achter staan.

Als je bezig houdt met de vraag waar je belijdenis moet doen, is het dus belangrijk dat je voor jezelf duidelijkheid hebt over de vraag of in de kerk waar bij je je voegt de waarheid wordt geleerd. Ik roep je daarom op om je te verdiepen wat er in jouw kerk geleerd wordt. Leg dat biddend naast de Bijbel en vraag God om inzicht hierover. Probeer ook te begrijpen waarom je eigen kerk bepaalde dingen leert en praat hierover met de mensen in je omgeving. Je hoeft geen diepgaand theologisch onderzoek te doen, maar je moet jezelf wel de vraag stellen of wat je in de Bijbel leest duidelijk ziet terugkomen in bijvoorbeeld de preken. Bekijk ook of wat de kerk belijdt, ook echt in het leven van de gemeente functioneert. Als je dat voor Gods aangezicht kunt erkennen, is het  naar mijn overtuiging de juiste weg om je bij die kerk aan te sluiten als de plaats waar de Heere je op dat moment wil hebben.

Dan nog de tweede vraag: Wanneer moet je belijdenis doen? Het wachten op het doen van belijdenis tot je dit samen met een vriend kunt doen zou ik je willen afraden. Jij weet evenmin als ik hoe je levensweg loopt, je levensweg kan anders lopen of mogelijk korter zijn dan je nu denkt. In de Bijbel zie ik nergens een aanwijzing dat je met iets belangrijks als een belijdenis moet wachten tot je een levensgezel gevonden hebt. Ik wijs je op het voorbeeld van Ruth. Zij sprak op de grens van Moab en Israël uit dat de God van haar schoonmoeder ook haar God was. Het was haar hartelijke verlangen te leven en te sterven bij Israël, het volk waar de Heere zich aan verbonden had, ook al betekende dat mogelijk dat zij de rest van haar leven geen man meer zou hebben. Was dat geen gelukkige vrouw, en heeft God niet voortreffelijk voor haar gezorgd? Deze Ruth zij jou tot een voorbeeld. Wijsheid toegewenst!

M. M. van Winkelen

Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

• Geboortedatum:
  18-07-1981
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Den Haag
• Status:
  Actief

58 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven