Altijd maar leuk doen
Ds. H.H. Klomp | 10 reacties | 01-10-2014| 14:06
Vraag
Waarom moet je in deze maatschappij alleen maar leuk, grappig, vol humor zijn? Waarom moet je als je lid wil worden van een christelijke studentenvereniging allerlei rare opdrachten en sketches doen? En als je dat niet kunt, je geen lid mag worden. Zelfs in de kerk moet je alleen maar leuk doen en gevatte opmerkingen maken, anders zien de mensen je niet staan. Waarom is er geen ruimte in deze maatschappij, in de kerk en op studentenverenigingen voor introverte, bescheiden mensen, die ook van gezelligheid houden, die het ook belangrijk vinden dat mensen belangstelling tonen. En zeker geen einzelgangers zijn, maar volwaardig erbij willen horen, maar niet op die manier kunnen reageren. Waarom heeft God mij als een saaie mus geschapen en niet als een sprankelende vrije, vol humor, gevatte, zeer sociale paradijsvogel. Ik ben een studente WO en loop hier allemaal tegenaan. Wie heeft hier antwoorden op?
Antwoord
Beste studente, jouw hartenkreet kwam bij mij terecht en ik wil proberen te antwoorden. Je tekent de situatie waarin wij (de jongeren) leven heel scherp. Het moet leuk, grappig, humoristisch zijn. Daarachter kan een mens/jongere zichzelf verbergen. Ook zijn geestelijke armoede. Als jij daar niet in mee kunt komen hoef je nog geen saaie mus te zijn! Je mag zijn wie je bent voor God! Dán ben je echt mens! God wil dat bewerken in je leven. Maar daar vragen veel mensen tegenwoordig niet meer naar. De tijdgeest lijkt bepalend voor onze identiteit. Niet de Heilige Geest. Dat is erg.
Erg ook is dat je er bij moet schrijven dat het er in de kerk en chr. studentenverenigingen eigenlijk net zo aan toe gaat. De geest van de wereld wint terrein, ook in de kerk, omdat we allemaal van God weggevlogen Paradijsvogels zijn. De kleuren aan de buitenkant zijn er nog wel. Maar dat zegt niets over de binnenkant. Echte schoonheid (geestelijke en lichamelijk) komt van binnenuit en wordt door de Heere gewerkt. Voor Hem mag je er zijn. Ik hoop dat je daar kracht en sterkte in vindt en zo voor anderen nog iets kunt betekenen. Laat je identiteit niet bepalen door de tijd- en of groepsgeest. Maar door de roeping van de Heere in je leven. Mensen vallen daar misschien wel overheen. Of hebben er stiekem bewondering voor dat je karaktervol bent. Maar Die ons beoordeelt, is de Heere. En Zijn beoordeling geeft de doorslag. Nu en straks en altijd.
Hopelijk heb ik je met dit antwoord iets op weg geholpen. Echt mens zijn is dit: “God liefhebben boven alles en de naaste als jezelf!” Versterkt gelovend je identiteit in de liefde van God voor jou.
Groet en zegen,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat jij nu omschrijft herken ik bij mijzelf ook wel enigszins, hoewel ik ook heel hyperactief kan zijn. Het probleem dat je schetst, daar loop ik ook regelmatig tegenaan. Ik zal nu geen uitspraken doen over de maatschappij en de kerk. (Dan wordt deze reactie misschien wel weer verwijderd...) Wat betreft de studentenverenigingen: daar zijn echt wel goede oplossingen voor. Als je wat ervaringen wilt uitwisselen of meer wilt weten meot je je even op het forum melden, dan kun je mij een pb (=persoonlijk bericht) sturen.
Groet,
Een vierdejaars WO-student. :-)
Wat ik de laatste jaren hiermee heb geleerd, is dat je eerst jezelf moet leren accepteren. Wat de rest dan van jou vindt maakt minder uit. Niet heel de wereld hoeft je leuk te vinden, dus je hoeft ook niet altijd te doen wat anderen verwachten.
Als je het hier nog verder met mij over wilt hebben, mag je me altijd een mailtje sturen (je mag me mailadres wel opvragen bij refoweb of via het forum even mailen). Misschien kunnen we elkaar helpen ;)
ik ben al wat ouder dan jij, maar toen ik jonger was had ik hier ook veel last van.
Ik was geen gangmaker, ik hoorde er wel bij dat wel, maar ik kon de boel nooit aan de gang krijgen. Zelden lag er iemand dubbel om een leuke grap van mij, en spitsvondig was ik ook maar heel af en toe.
Ik had altijd het idee dat dat wel van mij verwacht werd, ik wilde zelf ook zo graag leuk gevonden worden, en daardoor voelde ik mezelf vaak falen.
Nu, een aantal jaren verder, is dat heel wat minder geworden, maar nog heb ik wel eens het idee dat mensen iets
'meer' van mij verwachten. Dat zijn echter altijd mensen waar ik niet echt bevriend mee ben.
Want degenen die mijn vrienden zijn, die kennen mij echt. Het gekke/mooie is, dat ik met hen ontzettend vaak plezier heb, op een fijne, goede manier.
Uiteindelijk is datgene wat de dominee zegt het belangrijkste: hoe oordeelt God over jou?
Nu achteraf mag ik zien dat ik door mijn 'saaie, serieuze gedrag' ook voor een heel aantal zonden bewaard ben gebleven.
Ik zou eraan toe willen voegen dat hier toch wel een taak ligt voor onze gezindte. Te beginnen bij kerkenraden! Maar ook schoolbesturen en leerkrachten, ouders, studenten en verder een ieder die deze hartenkreet leest.
Degenen die leuk overkomen, vrijmoedig zijn en opvallen worden ook altijd geaccepteerd door de meeste mensen.. zij zijn degenen die gehoord worden.Waar mensen naar luisteren, waar mensen tegenop zien.
Bij mij is het zo dat ik me zelfs irriteer aan mensen die altijd zo overdreven op de voorgrond staan, en wat ik dan ook lastig vind om te zien is dat het lijkt alsof niemand daar doorheen prikt. Dat het vaak enorm aandacht vragen en - willen opvallen- is. Zelfs mijn dominee heeft vooral oog voor dat soort mensen, en niet voor mij...en dat in een kleine gemeente. (zelfs na een jaar heel kleinschalig belijdeniscatechisatie).
Frustrerend..!!!!
Het antwoord van deze dominee en de reacties zijn erg fijn. Dat helpt mij ook een beetje.
Uiteindelijk komen we altijd bij Christus uit.
Hij zelf hoorde er niet bij en was absoluut niet 'populair', Hij werd zelfs bespot en veracht.
Wij krijgen de opdracht, God eist van ons, dat we tot eer leven van Hem. Laten we daarom zien op Hem. En hopelijk mogen we daarin ook getroost zijn wat betreft dit onderwerp.
Helemaal mee eens!
Aan de andere kant vind ik zowel de vraag als het antwoord een beetje eenzijdig. Toevallig ben ik wel zo iemand die vaak met een boel lawaai een ruimte of gezelschap binnenkomt. Niet eens om alle aandacht op mijzelf te vestigen, maar zo ben ik gewoon!
En inderdaad: het gevolg is wel dat je de aandacht krijgt. Dat is niets nieuws maar van alle tijden. Extraverte mensen krijgen nu eenmaal meer aandacht dan introverte mensen, maar wiens probleem is dat nu eigenlijk? Ik ken introverte mensen genoeg die behoorlijk assertief zijn (ben er met zo eentje getrouwd ;-)), neem van mij aan die net zo goed gezien worden!
Ik lees in de antwoorden meer herkenning van mensen die wellicht meer introvert zijn, alsof het een (goedwerkende) truc van extraverte mensen is om de aandacht te krijgen. Maar dat is naar mijn mening toch echt niet zo.. Heb je er last van, dan is een assertiviteitstraining misschien wel een idee.
Inderdaad een herkenbaar verhaal. Mijn ervaring met het buitenland heeft me echter geleerd dat dit ook wel iets typisch Nederlands is. Onze maatschappij verwacht dat je extravert bent, dat je open bent en dat je profileert wat je in huis hebt. Ik wil niet zeggen dat dit in andere landen niet zo is, maar de ervaring heeft mij geleerd dat mensen over het algemeen wel meer terughoudend zijn met zichzelf 'etaleren'. (Dat profileren/etaleren hoeft overigens niet altijd negatief te zijn).
Het heeft denk ik ook te maken met fatsoensnormen en etiquette, iets waar Hollanders over het algemeen toch niet echt in uitblinken, ten opzichte van andere landen.
Het klopt dat het in veel "christelijke" samenkomsten de mensen ook "cool" willen zijn en zichzelf door grapjes in het middelpunt stellen. Dat is niet de wil van God. In de bijbel staat:
Eph. 5: 4 Noch oneerbaarheid, noch zot geklap, of gekkernij, welke niet betamen; maar veelmeer dankzegging.
Door "leuk doen" en grapjes richt je de attentie op jezelf. Dat deed bijvoorbeeld Johannes de doper niet. Hij zei:
Joh. 3: 30 Hij moet wassen, maar ik minder worden....
Hij richte de ogen van de mensen op Jezus.
Jezus maakte zelf ook geen grapjes. Hij praatte met de discipelen op een diepe manier over God. Jezus zegt zelfs:
Mat. 12: 36 Maar Ik zeg u, dat van elk ijdel woord, hetwelk de mensen zullen gesproken hebben, zij van hetzelve zullen rekenschap geven in den dag des oordeels.
Daarom ben ik het met je eens dat het anders moet zijn. Christenen onder elkaar moeten elkaar liefhebben. Dat gaat niet door leuk doen, maar door interesse te hebben voor elkaar en samen God te zoeken.
Ik communiceer er graag over. Schrijf me gerust: emaildfj1@gmail.com
kben een tevreden einzelganger,tussen de u geschetste comedianten
wees u zelf zei ik tot iemand...
sterkte vragensteller
veel meer kunst er niet bij te horen,dan wel!!!!!
