Worden als een kind

Ds. R. van de Kamp | Geen reacties | 26-09-2014| 13:39

Aan een dominee van de HHK. “Worden als een kind”, is iets wat meerdere malen in de Bijbel beschreven staat. Wat betekent dit concreet voor ons dagelijks leven?

Beste vriend(in),

De Heere Jezus zegt: “Voorwaar, zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet zal ontvangen als een kindeken, die zal geenszins in hetzelve komen (Luc 18: 17).” Hoe ontvangt een kind het Koninkrijk Gods? Onvoorwaardelijk! Zij stelt geen vragen, maar neemt het zoals het is. Volgen zonder te vragen!

Dan denk ik aan mijn eigen kinderen toen ze nog klein(er) waren. Wij hadden een stapelbed. En als ze bovenop het stapelbed zaten en je zei: “Spring!”, dan sprongen ze, zonder er bij na te denken. Ze gingen er zondermeer vanuit dat ik ze opving. Ze volgden de roep, zonder erbij na te denken of vragen over te stellen, onvoorwaardelijk op!

Zo roept de Heere ons ook! En dan moeten wij daar geen vraagtekens bij plaatsen, of het wel voor mij bestemd is, of ik wel mag komen zoals ik ben, of ik wel voldoende kennis van zonde heb, of wel getrouw genoeg ben, enz. Als de Heere het geloof werkt, dan vallen ook alle vragen en twijfels weg! Dan zijn we als die kinderen op het stapelbed en laten ons onvoorwaardelijk in de armen van de Vader vallen. En dat kan alleen door het onvoorwaardelijk laten vallen in de bebloede en uitgebreide armen van de Zoon aan het kruis.

In dit verband dacht ik ook nog aan het volgende verhaal, dat ik je niet wil onthouden: Eens ontmoette een zendeling op een smalle weg een plaatselijke inwoner, die met kinderen speelde. Hij stond onderaan een steile en vrij hoge berghelling. Daar boven waren vijf jongens die hij uitlokte om naar hem toe te springen, terwijl hij hun beloofde, dat hij ze in zijn armen zou opvangen. Drie van hen sprongen dadelijk met plezier naar hem toe. Zij kwamen dan ook goed en wel in de armen van de krachtige man terecht. Maar de twee anderen aarzelden. Zij durfden de sprong niet te wagen en stonden huilend omlaag te kijken. De zendeling vroeg de man waarom zij ook niet in zijn armen durfden te springen. “Och, mijnheer,” was het antwoord, “de drie die dadelijk springen zijn mijn eigen kinderen. Maar de twee anderen, daar in de hoogte, zijn vriendjes. Die kennen mij nog niet goed.”

Toen de zendeling voortging dacht hij: “Dit is een beeld van hoe de ware kinderen Gods niet bevreesd zijn om zich in de machtige en erbarmende handen van de hemelse Vader te werpen.”

Met hartelijke groet en Gode in alles bevolen,
Ds. R. van de Kamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. van de Kamp

• Geboortedatum:
  26-09-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Opheusden
• Status:
  Inactief

62 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven