Somberte en verwarring

Ds. J.J. Tigchelaar | 1 reactie | 04-09-2014| 15:03

Over het christelijk geloof zijn bij mij een aantal vragen gerezen, waarvan ik hoop dat u die wilt beantwoorden. Ik ben een jongen van 21 jaar zonder geloofsachtergrond. Ik kom wel uit een Rooms-Katholiek milieu, maar niemand in mijn familie gaat nog naar de kerk. De laatste maanden heb ik (ik weet eigenlijk niet waarom, maar ik had vakantie en daarom veel tijd) echter meer interesse voor het christendom gekregen en heb ik me er enigszins in proberen te verdiepen. Zo had ik nog een Bijbel (alleen Nieuwe Testament) thuis liggen die ik ooit gekregen heb bij een weggeefactie, waar ik wat uit gelezen heb. Inmiddels denk ik wel dat de christelijke God bestaat, mede omdat ik gelezen heb dat de opstanding van Jezus Christus waarschijnlijk echt heeft plaatsgevonden en dan kan het bijna niet anders dan dat het christendom als geheel ook waar is. Gevoelsmatig en emotioneel doet het me echter niets, terwijl veel christenen juist wel de liefde van God zeggen te ervaren. Dat komt misschien ook omdat ik een lichte vorm van autisme heb (zoals wel meer hier blijkbaar, want er is zelfs een dossier over). Ook heb ik wat gelezen over de predestinatieleer die door veel christenen aangehangen wordt. God zou al voor onze geboorte hebben bepaald of we al dan niet naar de hemel gaan. Is het dan volkomen van het toeval/willekeur afhankelijk of je naar de hemel gaat, of zijn er wel bepaalde (onbekende) criteria? En er wordt ook gezegd dat de leer van de predestinatie niet tot lijdzaamheid en passiviteit moet leiden, maar dan vraag ik me af: waarom eigenlijk niet? Alles staat immers toch al vast? Ook heb ik een vraag over de hel. Gaan alle ongelovigen daarheen? Er zijn veel lieve mensen die ik kende gestorven terwijl ze niet geloofden. Is het voor hen te laat, of kunnen we nog voor ze bidden? Wat zou dat eerste toch een afschuwelijke gedachte zijn... Al met al heb ik dus veel twijfels over het geloof, die vooral tot somberte en verwarring leiden. Veel dingen, zoals een almachtige en alvoorzienende God, eeuwig leven of een schepping uit het niets gaan mijn bevattingsvermogen gewoonweg te boven. Ik zou zo graag weten of God bestaat, maar ik weet het niet zeker. Mijn vraag is of zulke twijfels ook bij overtuigde gelovigen (of zelfs predikanten) weleens voorkomen. Of ben je pas een ware gelovige als je nooit twijfelt aan het bestaan van God? Bij voorbaat dank voor uw antwoorden.

Uit het lange stuk van vraagsteller wil ik hieronder vier punten als beantwoording naar voren brengen.

1. Het is goed dat vraagsteller om meer te weten te komen over het christelijk geloof in de Bijbel leest. Daardoor komen we tot vertrouwen in God en zijn belofte, dat is namelijk geloof. Vaak spelen andere ideeën van buiten mee, die ons inzicht vertroebelen en het geloof verduisteren. Als voorbeeld noem ik hier vast de uitdrukking in de vraag over het “naar de hemel gaan.” Dat is een roomse uitdrukking die geen recht doet aan wat de Heilige Schrift leert. Gelovigen krijgen hun eeuwige woonplaats niet in de hemel maar in het Nieuwe Jeruzalem dat uit de hemel op de herschapen wereld neerdaalt. Lees Openbaring 21 vanaf vers 6.

2. Het tweede misverstand zit in de speculaties over de uitverkiezing. Bij God is geen willekeur als bij mensen. Wanneer God niet mensen zou verkiezen, zou er niemand gered worden. Dat is helder. Maar hoe en wie God in zijn liefde kiest is ons niet bekend en hoeven we ook niet te weten. Wij moeten luisteren en gehoorzamen wanneer God ons roept tot geloof en bekering. Met uitvluchten en verhalen over predestinatie kunnen we ons niet onttrekken aan zijn duidelijke bevel. Hij beveelt ons namelijk te bekeren en te geloven. Zie de Dordtse Leerregels, hoofdstuk 2, paragraaf 5. En dat geldt alle mensen zonder onderscheid.

3. Maar, schrijft vraagsteller, “er zijn  veel lieve mensen die ik kende gestorven terwijl ze niet geloofden. Is het voor hen te laat, of kunnen we nog voor ze bidden?” Omdat we in Gods Woord niets lezen over een vagevuur als plaats waar gestorvenen verkeren, wachtend op een finaal oordeel, en waar nog voor hen gebeden en/of geofferd kan worden, heeft het geen enkele zin voor hen te bidden, missen op te dragen of kaarsjes te laten branden. Te gissen en te dubben over anderen en op een afstand te beschouwen hoe het met die anderen uiteindelijk zal gaan, dat is niet onze taak of verantwoordelijkheid. Toen Jezus Christus iets dergelijks gevraagd werd, was zijn antwoord kort en bondig: ”strijdt gij om in te gaan.” En via de kerk is ons opgedragen anderen, terwijl ze nog leven, het Evangelie te brengen. Lees daarvoor het zendingsbevel in het slot van het evangelie van Mattheüs.

4. Tenslotte de vraag over twijfel. Christenen twijfelen niet echt aan het bestaan van God, wel over de vraag of zij deel hebben aan Zijn genadige beloften. Dat soort twijfel wordt veroorzaakt door de gedurige verzoekingen van de satan, die soms als een brullende leeuw rondgaat (1 Petrus 5:8) en dan weer met ”verleidelijke lekkernijen” (Psalm 141:4) ons van God wil wegtrekken. Wat daar tegen te doen? Lees beide teksten in zijn geheel en je krijgt het antwoord. Nuchter en waakzaam zijn en God vragen je vast te houden. Of zoals Jezus Christus ons in Mattheüs 6:13 heeft leren bidden: “Leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze.” Dat moeten alle gelovigen steeds blijven bidden. Ook predikanten. Wanneer iemand beweert dat hij nooit twijfelt, zegt hij eigenlijk dat dat gebed voor hem overbodig is. Dat lijkt me een erg hoogmoedige gedachte.

Ik wens vraagsteller veel zegen toe op zijn weg naar en in de waarheid.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven