Probleem gewoon aan God voorleggen
drs. W.H. Hoorn | 2 reacties | 26-08-2014| 13:34
Vraag
Als je dingen moeilijk vindt in het leven -bijvoorbeeld voor jezelf opkomen, of goed voor jezelf zorgen, grenzen aangeven, jezelf waarderen- is het dan genoeg om tegen Jezus te zeggen: dit zijn mijn zwakke punten, leer mij hier verstandig en nuchter mee om te gaan? Ik stel deze vraag omdat ik in het verleden continue mensen over mijn grenzen liet gaan, nooit voor mezelf opkwam enzovoorts. Dit heeft als gevolg gehad dat relaties zijn verbroken en dat ik zelf totaal doorgeschoten en overspannen ben geraakt. Ik kan het nu beter “voor mezelf zorgen" maar ik heb nog steeds momenten dat ik ja zeg terwijl mijn hart nee zegt. En op die momenten ben ik onwijs bang om weer terug te vallen in mijn oude patroon: dat je een soort slaaf van mensen wordt. Maar ik weet zelf niet hoe dit helemaal te doorbreken. Vandaar mijn vraag: kun je dit probleem gewoon aan God voorleggen en zeggen: God ik kan het niet, verandert U mijn denken en gedrag zodat ik gezonde grenzen kan aangeven?
Antwoord
Beste vragenstell(st)er,
Uw voorgeschiedenis is mij onbekend, maar u hebt er zelf al een korte omschrijving van in uw vraag gegeven. Hierin geeft al aan dat u, met de manier waarop u nog niet zolang geleden met andere mensen omging, bent vastgelopen en dat u het daar erg moeilijk mee hebt gehad. Het is zeker niet verkeerd om uw leven in dienst te willen stellen van anderen, maar het wordt kwalijk, dat wil zeggen, er sluipt bederf in, wanneer anderen daar zodanig misbruik van gaan maken dat u eronder bezwijkt. Dat is een erg nare ervaring voor u geweest, waar u van geleerd hebt. En het lijkt er ook op dat de Heere u in deze achter u liggende diepe crisis, waarin u waarschijnlijk diep teleurgesteld bent geraakt in uw medemensen, nog heeft willen bewaren voor verbittering en verharding des harten hierover, maar u in plaats daarvan de weg nog heeft willen wijzen naar Hem. Want u zegt ook in uw vraag, of u dit probleem aan God kunt voorleggen.
Dat is de goede weg. Te midden van alle duisternis die u bent doorgegaan, mag u het nog als een lichtpunt zien dat Zijn sparende en bewarende hand u daarin tot Hem heeft willen leiden. Het gaat in dit leven hier op aarde vaak door de diepte heen, maar het leidt tot de Heere Jezus omhoog. En wij hebben in Hem geen hogepriester, Die geen medelijden kan hebben met zwakheden, maar Die in alles, gelijk als wij, verzocht is geweest. Doch zonder zonde; dat wil zeggen, bij Hem sluipt er dus geen bederf in (Hebr. 4:15).
De apostel Paulus mag daar voor ons ook nog van getuigen in 2 Tim.:4:18. Paulus zegt daar tegen Timotheus dat de Heere hem zal verlossen van alle boos werk en bewaren tot Zijn hemels Koninkrijk. En Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Het is niet moeilijk om in dit alles de menselijke troost te moeten missen, wanneer de Goddelijke troost nog bij ons mag zijn. Want er is rust voor uw ziel en kracht voor uw zwakheid te vinden bij de Heere Jezus. En dan bent u niet beter omdat de mensen u prijzen, maar ook niet slechter wanneer u van hen verlaten en verraden wordt. U bent wie u bent, en de Heere heeft u lief om wie u bent. En niet om wie of wat u in de ogen van anderen moet zijn. En wat de mensen dan van u zeggen, of over u denken, maakt u niet beter of slechter dan u bent in Zijn ogen. Want de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de Heere ziet ons hart aan. En Hij, Die in het hoge en in het heilige woont, wil ook nog wonen bij diegenen die van een nederige en verbroken geest zijn, opdat Hij levend make de geest van de nederigen en het hart van de verbrijzelden (Jes. 57:15).
Ga dus maar gerust naar Hem toe. Daar komt u nooit verkeerd mee uit.
Vriendelijke groeten,
Drs. W. H. Hoorn
Dit artikel is beantwoord door
drs. W.H. Hoorn
- Geboortedatum:30-01-1959
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Dedemsvaart
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Niet beroepbare kandidaat
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je vraag 'is het genoeg om tegen Jezus te zeggen: dit zijn mijn zwakke punten, leer mij hier verstandig en nuchter mee om te gaan?' komt op mij over alszijnde je niet precies weet hóe je het aan God voor kunt leggen. Ik zou hierop willen zeggen: vertel Hem alles concreet, benoem de dingen die jij moeilijk vindt. Natuurlijk weet God dit allemaal al voordat je bidt, maar Hij wil er om gebeden zijn. Het is zo heerlijk dat je álles tegen God kunt zeggen en 24 uur per dag! En dan mag je inderdaad vragen: leer mij hier verstandig en nuchter mee om te gaan. Je kunt ook vragen: leer mij naar Uw wil te handelen, want dat is de enige verstandige manier om in het leven te staan. Laat je niets wijs maken door therapeuten die iets leren wat tegen Gods wet is 'omdat het anders niet goed zou zijn voor je eigen waarde', want dat is onzin.
Verder ben je angstig voor het gevaar weer in het oude patroon terug te vallen en een soort slaaf van mensen te worden, als je een keer ja zegt maar nee bedoelt. Hierop zou ik willen zeggen: als je ja zegt tegen iets wat tegen Gods wet is, dan is het zaak dit aan God te belijden en te vragen of Hij je de kracht wil geven de volgende keer nee te zeggen. En dat vervolgens ook te proberen.
Als je echter ja zegt tegen iets wat zowel ja als nee kan zijn, en je hebt een keer ja gezegd terwijl je nee wilde, dan begrijp ik je angst voor opnieuw overspannen te worden wel, maar ik denk niet dat je 'onwijs bang' hoeft te zijn na een enkele keer weer ja gezegd te hebben terwijl het nee moest zijn, om weer terug te vallen in je oude patroon. Weet je, dat kan eigenlijk ook niet meer. Veel mensen die altijd maar over hun grenzen gingen en zich daar bewust van zijn geworden of therapie daarvoor hebben gehad, slaan eerder door naar het andere uiterste, dan dat ze weer helemaal terugvallen in het oude patroon.
Ik zie tenminste nog al eens gebeuren dat mensen die eerder moeite hadden met hun grenzen aan te geven, (na therapie of bewustwording) juist zij krampachtig hun grenzen aan gaan geven, tot het onnatuurlijk toe soms. Want welk mens zegt nu nooit een ja, terwijl hij/zij nee wilt? Dat doet iedereen toch wel eens en de meesten geregeld. Je wordt daarmee écht niet direct een slaaf van mensen, het is juist heel normaal om je eigen behoefte eens een keer opzij te zetten om te beantwoorden aan een behoefte van een ander! Heel christelijk ook!
Bovendien, als het zonden betreft móeten we nee zeggen, terwijl ons vlees ja wil... Als we dan onze begeerte tot zondigen zouden volgen, dan pas zijn we slaaf, slaaf van de zonden.
Dat kan niet in eigen kracht, dus bidden maar, dat is het beste wat je kunt doen.
