Trouwen na gemeenschap voor het huwelijk

Ds. A.A. Floor | Geen reacties | 01-10-2001| 00:00

N.a.v. 1 Korinthe 7: 36 rijzen er wat vragen rond gemeenschap voor het huwelijk bij mij. In de bijbeltekst lees ik dat het niet fout is indien men voor het huwelijk gemeenschap heeft, indien men daarna maar trouwt. Of zit deze tekst anders in elkaar? Hoe moeten we dit zien?

Hartelijk dank voor je vraag. Allereerst is het goed op te merken dat wanneer je de bijbel leest niet al te snel conclusies moet trekken. Je moet er altijd voor oppassen om bepaalde teksten voor zichzelf te laten spreken. Ik kan me voorstellen als je de tekst op het eerste gezicht leest je tot zo'n conclusie zou kunnen komen. Maar de tekst zit toch echt anders in elkaar en je moet het toch echt anders zien. Het staat in een groter geheel.

Paulus schrijft aan de gemeente van Korinthe; die plaats ligt in Griekenland. In die Griekse cultuur waren er vrije opvattingen over het huwelijk en ook de vrouw had niet zo'n hoge waardering. Met de komst van het evangelie werd dat allemaal anders. De boodschap van het evangelie laat juist klinken dat de beste relatie is tussen een man en een vrouw en dus niet een man met meerdere vrouwen bijvoorbeeld. Ook dat men een vrouw niet mocht slaan en misbruiken. Het evangelie waarschuwt juist voor losbandigheid, prostitutie en pornografie. Dat haalt de waarde en waardigheid van de vrouw en (natuurlijk ook van de man) naar beneden. Het evangelie wenst juist respect voor de vrouw. Het wil orde, rust en harmonie scheppen in eerlijke onderlinge verhoudingen.

Juist omdat het evangelie zo'n grote waarde hecht aan een relatie tussen een man en een vrouw wil de Heere God ook ernstig waarschuwen voor gemeenschap voor het huwelijk en wordt dat ook verboden.

Het is goed als men elkaar als man en vrouw persoonlijk het jawoord geeft, maar de relatie is helderder en duidelijker voor de omgeving als je ook elkaar officieel het jawoord geeft.

God wil dat man en vrouw elkaar in liefde het jawoord geven. Dat is logisch en ook mooi, maar ook officieel, zodat het voor de maatschappij en samenleving duidelijk is dat die twee mensen officieel bij elkaar horen en dat dus ieder ander heeft af te blijven van iemands man of vrouw. En ook eventuele kinderen hebben er 'recht' op dat er een officiële bescherming is omdat er binnen het raam van het huwelijk kinderen kunnen worden verwekt. Daarom staan christenen afwijzend tegenover samen wonen en staan we uitsluitend voor het officiële huwelijk van man en vrouw. Maar dit terzijde.

Je begrijpt dan wel als Paulus in Korinthe komt en de mensen daar het evangelie brengt, dat de eerste christenen wel een stukje leiding nodig hebben als het gaat om de huwelijksverhoudingen.

Wat moet je doen als je christen wordt en je hebt meerdere vrouwen? Wat moet je doen als je getrouwd bent, maar je man of vrouw blijft ongelovig? Hoe moet je handelen met een ongelovige man of vrouw? Wat moet je doen als je weduwe bent geworden; kun je dan opnieuw trouwen, enz? Wel, in al die vragen probeert Paulus een grote lijn te trekken en
duidelijkheid te scheppen.

In deze eerste brief aan Korinthe, hoofdstuk 7, behandelt hij verschillende van zojuist genoemde kwesties. Dat zijn zorgen en vragen, waarbij christenen met name in Korinthe te kampen hadden en daarom zegt Paulus; Ik wil dat gij zonder bekommering (=zorg) zijt (vs 32).

Zo schrijft hij ook over het verschil dat er is tussen een vrouw, die al getrouwd is (geweest) en een nog ongetrouwd meisje (een maagd). Dan behandelt Paulus een uitzonderlijke kwestie, namelijk die jij aanroert. Deze tekst gaat over het geven van toestemming tot het aangaan van een officieel huwelijk met de aanstaande echtgenoot en niet over "het gemeenschap hebben met elkaar". Dat is immers vanuit het evangelie duidelijk genoeg, zoals hierboven beschreven.

De bedoeling van de tekst is deze: Kijk, als er iemand is, die verkering heeft/verloofd is met een meisje (maagd), maar hij trouwt er voorlopig niet mee, handelt hij dan onwelgevoeglijk? Hij wacht immers en houdt het meisje
'aan het lijntje'.

De vraag is nog wel of het in deze tekst gaat over die jongen, de aanstaande echtgenoot, of om de vader van het meisje; vaders hadden toen ook een behoorlijk stem in het kapittel (vergelijk ook even vers 38). Hier wordt duidelijk gesproken over het uithuwelijken, zoals ook in die tijd en cultuur gebruikelijk was. De vader kan steeds weer opnieuw zeggen; dat is geen goede echtgenote voor je of dat is geen christen. Er zijn misschien ook wel heel veel andere dingen op te noemen. Maar kan hij altijd blijven weigeren, zeker wanneer het meisje over de jeugdige tijd (ongeveer 20 jaar) heengaat? Dan is het goed dat hij toch een keer toestemming geeft; Of handelt hij dan ongevoeglijk daar hij er ten diepste niet helemaal mee eens kan zijn? Wel, in zo'n geval zondigt hij niet. Misschien wel om dat zo'n meisje ook haar eigen verantwoordelijkheid behoort te kennen? Wellicht een aanwijzing dat niet alleen de vader helemaal het zeggenschap heeft over zijn dochter.

Indien iemand haar niet uitgeeft, die doet beter, maar dan moet het wel in overeenstemming zijn met wat geschreven staat in vers 38, als hij macht heeft over zijn eigen wil. Wij zouden zeggen: hij moet er zelf toe in staat
zijn en vast vertrouwen hebben dat God zorgt in al deze dingen.

Het staat nemelijk ook in het verband dat je als christelijke ouders bezorgd kunt zijn over de toekomst van je dochter en in zo'n heidense wereld is het niet onbelangrijk wat voor echtgenoot ze krijgen; je wilt toch het beste voor je dochter en Paulus heeft zojuist nog gezegd in overeenstemming met Jezus' woorden: "En ik wil dat gij zonder bekommering zijt (vs 32)". In dit verband moet je deze tekst lezen. Het gaat er niet om dat een vader zomaar even zegt dat hij niet wil dat zijn dochter niet zal trouwen, maar het geeft hem wel spanning wanneer niet in zijn ogen de juiste partner verschijnt. Dat is de zorg en daarom doen dergelijke kwestie's zich voor; wat moet hij doen, wat is verstandig, moet hij altijd weigeren en wachten tot een moment dat het toch eens goed komt of toch maar toestemmen?

Dat is de spanning waarin Paulus richting wil geven.

Je begrijpt, hoop ik, nu dus wel dat de uitleg van de tekst in een hele andere richting gaat dan je aanvankelijk dacht.

Ds. A. A. Floor

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.A. Floor

• Geboortedatum:
  18-05-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barendrecht
• Status:
  Inactief

3 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven